Zuidelijke punt van Afrika

• Mei 2, 2024

Eeuwenlang zochten zeelieden de meest gewaagde avonturen - de polen bereiken of zeilen rond de uiteinden van continenten. De mens blijft zichzelf uitdagen door te proberen de hoogste toppen te veroveren of te duiken naar de ultieme diepten van de oceanen. Het zuidelijke puntje van Afrika is een eerbetoon aan degenen die de grenzen verleggen of hebben verlegd.

Een van de meest uitdagende overtochten op zee is altijd de Atlantische-Indische Oceaan geweest via Cape Agulhas. Deze cape is minder bekend dan Cape Point, maar heeft een eigen charme. Hier werden de gevaarlijke winden bekend als de legendarische "Cape of Storms" en waren ze verantwoordelijk voor het slopen van vele schepen die hun weg naar het oosten maakten. Het is hier waar de twee oceanen elkaar ontmoeten. De koude Benguela-stroming van de Atlantische Oceaan en de sterke, warme Mozambique / Aghulhas-stroming van de Indische Oceaan komen hier samen om een ​​woelige zee te creëren. Deze kracht van de natuur heeft een dramatisch ruige kustlijn gevormd.

Het was langs deze kust dat de Portugese ontdekkingsreiziger Bartholomew Diaz voor het eerst de Kaap rondde in 1488. Hij gaf de kustlijn de naam Cabo L'Agulhas en ontdekte dat hier geen magnetische neiging bestond. Bij de Cape of Needles vielen Magnetic en True North samen, wat navigatie lastig maakte en vaak tot een ramp leidde (meer schepen zijn hier vernield dan ergens anders langs de Zuid-Afrikaanse kust).

Omdat deze verraderlijke zeeën zoveel levens kostten, werd het een prioriteit om te voorkomen dat de schepen tegen de rotsen stortten. Zoveel handelaren en avonturiers liepen rond de Kaap op weg naar Azië en het Verre Oosten op zoek naar hun fortuin.

De "Pharos van Alexandrië", de eerste vuurtoren ter wereld, inspireerde de vuurtoren van Cape Agulhas die dit deel van de kust domineert. Het is een opvallende structuur die 27 meter hoog is, elegant en trots is. Het is pas de derde vuurtoren die in Zuid-Afrika wordt gebouwd en de tweede oudste nog in gebruik na Green Point in Kaapstad.

Er werden fondsen opgehaald om de vuurtoren te bouwen uit India, de Filippijnen, St. Helena en Engeland. Samen met fondsen van de regering van de Kaapkolonie werd het geld samengevoegd en de bouw voltooid in december 1848. Het kostte bijna $ 24.000 voor het hele project, wat een enorme hoeveelheid geld was in het midden van de 19e eeuw.

Het licht in de vuurtoren werd voor het eerst op 1 maart 1849 aangestoken. Het werd gevoed met het staartvet van schapen. Interessant is dat dit vet afkomstig is van vijfentwintig procent van de schapenpopulatie in de wereld. De schapen hebben dikke of brede staarten en / of staarten die hen helpen zich aan te passen aan extreme klimatologische omstandigheden. Hun staarten waren een bron van brandstof voor koken en warmte en worden in sommige culturen nog steeds als een delicatesse beschouwd. In het Arabisch wordt het vet bijvoorbeeld "allyah" genoemd en werd het in de oude Perzische en Arabische keuken gebruikt. In de Hadith, historische islamitische religieuze tekst, werd schapenstaartvet beschouwd als een remedie voor ischias (pijn in de onderrug die in de benen schiet wanneer de heupzenuw wordt verergerd). Maar in dit geval werd het schapenvet gebruikt om het licht voor de vuurtoren van brandstof te voorzien.

In 1906 werd de brandstof veranderd in witte rozenolie, waarvan ik zeker weet dat het niet alleen effectief was, maar ongetwijfeld ook heerlijk rook. In 1968 werd de vuurtoren uit dienst genomen, in 1973 uitgeroepen tot nationaal monument. Vandaag hebben bezoekers de mogelijkheid om naar de top te klimmen en de wonderen van de kustlijn te bewonderen.

Staande op het meest zuidelijke puntje van Afrika, is het moeilijk te geloven dat het continent zich uitstrekt over meer dan 4.500 mijl noordwaarts naar de Middellandse Zee. Dat maakt dit op zichzelf een heel speciale plek!

Video-Instructies: Zuidelijkste punt van Afrika! - Rondreisopmaat.nl (Mei 2024).