Enkele klassieke heidense uitzichten op het hiernamaals

• April 30, 2024

Omdat de mensheid zich bewust is van de dood, hebben ze er rituelen omheen gemaakt en modellen van wat er gebeurt als mensen sterven. In het verleden hadden zelfs naaste familieleden van onze soort, zoals Neanderthalers, rituelen rond hun doden om te voorzien in een soort bestaan ​​voor de essentie van het wezen dat was gestorven. Op het moment van schrijven kunnen we alleen maar speculeren over wat voor soort opvattingen ze hadden en de betekenis van veel van hun praktijken, omdat er geen openlijke aanwijzingen zijn achtergelaten. Naarmate de menselijke samenleving zich ontwikkelde, deden de ideeën van een hiernamaals, complexer worden, een afspiegeling van de daarmee verbonden samenleving.

Een van de bekende vroege modellen van het hiernamaals is het oude Egyptische met zijn complexe hiërarchie van goden en godinnen, en ingewikkelde balseming van het dode lichaam in het geval van enkele van de oudste leden van hun samenleving. De lagere leden, zoals arbeiders en boeren, hadden een elementaire verwijdering van de organen naar canopische potten, uitdroging van het lichaam in natron - een soort zout - en begrafenis in de grond. Hoe hoger in de menselijke hiërarchie de persoon die stierf, des te veelzijdiger de voorbereiding van het lichaam, inclusief het coaten van een of meer van de omhulsels in de hars van dure planten zoals mirre en wierook. Het idee om het lichaam op deze manier te behouden, was dat het ‘Ba’ of etherische lichaam van de dode een anker had op het fysieke vlak. Aanbod van eten en drinken achtergelaten voor de doden, hetzij in graven, bij het graf, of specifieke heilige plaatsen waren bedoeld om het etherische lichaam te voeden waardoor het niet kon terugkeren naar de Elementen. Er werd geloofd dat als de personen die verantwoordelijk waren voor het verlaten van de offers ermee ophielden, de Ba zijn rustplaats in het graf of graf kon verlaten en de daders kon achtervolgen. Tegenwoordig beweren sommige Vampire covens, ook Huizen of Clans genoemd, dat dit de eerste vampiers waren, die levensenergie of ‘Chi’ voeden in plaats van echt bloed en dat ze deze voorschriften volgen

De Ka was de meer verfijnde essentie van de persoon die de samenvatting is van alle spirituele en zogenaamde niet-fysieke attributen die een persoon vormen. Na de dood gebruikte het de Ka als een voertuig om uit het graf naar de Hal van Ma’at te reizen, waar de overledene werd beoordeeld op hun acties terwijl ze nog leefden. De papyrus genaamd "Going Forth by Day", beter bekend als "The book of the dead" in sommige Egyptische kringen, geeft het proces in detail. Als je het leest, kun je enig bewijs zien van sociale controle die wordt uitgeoefend door de religie, vooral in de 42 negatieve (zoals in "Ik heb niet ...") bekentenissen om het hiernamaals te betreden als een bewust wezen. Dieren werden geacht banden te hebben met verschillende goden en een Ka te hebben, maar meer een overziel in plaats van een Ba, maar de details staan ​​nog ter discussie bij wetenschappers.

Vanwege de effecten van de handel met de rest van de Middellandse Zee hadden de ideeën van de oude Egyptenaren een sterke invloed op de andere beschavingen, met name de klassieke Grieken. Dit werd nog meer uitgesproken toen Alexander de Grote Egypte veroverde in 332 v.Chr. En zijn vertrouwde lijfwacht en generaal Lagides installeerde om het te regeren. De afstammelingen van Lagide werden de Potelmische dynastie die Egypte regeerde van 305 tot 30 v.Chr. Griekse modellen van het hiernamaals hadden de neiging om de rollen van de goden te benadrukken als meer gehumaniseerde persoonlijkheden, en namen veel meer een directe rol in bij het beoordelen hoe de persoon zijn leven had geleefd volgens maatschappelijke normen. Er was ook een sterker geloof in reïncarnatie, mogelijk ingebracht door reizigers uit India, Pythagoras en Plato vermelden het in hun geschriften. De mysterieuze religie van het orphisme, die sterk putte uit de filosofie van Pythagoras, nam het op als onderdeel van hun leringen en dit had een sterk effect op de vele spirituele systemen die er later hun inspiratie op hadden geïnspireerd.
Griekse modellen van het hiernamaals omvatten ook een 'hemel', de Elyssische velden en een 'hel' in de vorm van de onderwereld geregeerd door de God Hades en zijn partner Persephone. Dit is waar de ‘tinten’ - die sommige of de heidenen die de Griekse systemen volgen beschouwen als de ‘astrale granaten’, of persoonlijkheden, van de doden. De Romeinen trokken zwaar op de Grieken voor hun ideeën over wat er gebeurde toen u stierf, en volgden dezelfde kernovertuigingen.

Misschien wel het bekendste hiernamaalsmodel in het moderne heidendom is dat van de Kelten. Dit was een ongelijksoortige groep stammen verenigd door vergelijkbare gebruiken, talenwetten en religie. Men denkt dat ze hun stamwortels hebben in het Midden-Europa van de Bronstijd rond 1200 v.Chr. En herkenbaar werden als een aparte ‘Keltische’ beschaving van 800 v.Chr. Tot 450 v.Chr. Met hun metalen gereedschap en wapens, plus hun vaardigheden met paarden, verspreiden ze zich over het grootste deel van Europa en zo ver als Oost-Anatolië in Turkije. Een verdrag met Alexander de Grote weerhield hen ervan Griekenland binnen te dringen tot zijn dood in 323 v.Chr.De uitbreiding van het Romeinse rijk begon hun rijk te verbreken en toen het Romeinse rijk uiteenviel, werden ze een invloedrijk onderdeel van de verschillende lokale culturen. Dit gold met name voor hun spirituele overtuigingen. Veel van de Europese magie heeft een sterke Keltische invloed, soms openlijk op plaatsen zoals Ierland of Schotland, maar zelfs in lokale overtuigingen zoals Sacred Wells, die vergelijkbare decoraties en rituele gebruiken hebben van het VK tot Hongarije.

Samhuain of 'Summer's end' gebruiken zijn voornamelijk Keltisch van oorsprong, het idee dat de doden de levenden in deze tijd van het jaar kunnen bezoeken omdat het het einde van een jaar is en het begin van een ander in de Keltische kalender. Dit hangt samen met hun wereldbeeld dat de Otherworld en de World of Humans naast elkaar bestaan ​​en toegankelijk zijn via ‘tween’ of ‘tussen plaatsen’, inclusief de kloof tussen het ene jaar en het volgende. Zelfs het idee van middernacht als het 'heksenuur' komt van het idee dat deze tijd tussen de ene dag en de volgende ligt, vooral omdat de Kelten de tijd van zonsondergang tot zonsondergang als een dag in plaats van zonsopgang tot zonsopgang hebben gemeten.

Kelten geloofden ook dat de ziel van het materiële vlak naar de Andere Wereld reisde en weer terug tijdens het leven van een persoon, zowel tijdens de slaap als bij geboorte en dood. Dit is de reden achter de Schotten en Ierse traditie van de Wake of Lykewake, waar de dood van de persoon in deze wereld hun wedergeboorte was in de Andere Wereld. Dit is de reden voor het feest en, als bijwerking, wordt door sommige heidenen gedacht aan de energie van de mensen die dansen, feesten en drinken om het etherische lichaam voldoende energie te geven om verbonden te blijven met het aardse vlak om een ​​soepele overgang naar de astrale rijken en vermijd een spookachtig.