Leugenaars

• Mei 17, 2024

Aan elke show is een bepaalde hoeveelheid 'buzz' verbonden. Het maakt deel uit van het pakket. In het begin zijn alle shows "uitstekend", "een genot om naar te kijken" en of "intrigerend en boeiend". Het is maar weinig tussen dat de show de hype waarmaakt. Vooral als je het hebt over een door angst beroerd tienerdrama zoals "Pretty Little Liars".

Er is dus een formule die verband houdt met het seriële tienerdrama. Je hebt een scala aan personages, van de magere tot de uitstekende en alles daartussenin. Ze hebben allemaal te maken met de realiteit dat je een tiener bent terwijl je echt volwassen wilt zijn. Deze formule gecombineerd met hartkloppingen en voldoende acteerwerk zal onvermijdelijk de zwermen tienermeisjes binnenhalen die omgaan met hun eigen realiteit door de fantastische personages van de show.

Toegegeven, ik viel in deze formule-val toen ik een tiener was. Hoewel het toen "Beverly Hills 90210" heette. Dus nu we weten waar we tegen zijn, laten we de resultaten bekijken.

ABC Family is er de afgelopen jaren in geslaagd een redelijk grote en loyale aanhang op te bouwen. De uitbraak was "het geheime leven van een Amerikaanse tiener", een goed geschreven show die een briljante kruising is tussen "Seventh Heaven" en "90210". De beheersing van de show is in de balans van realistische situaties in de gloed van adolescente romantiek. Het wordt alom geprezen en draagt ​​de ABC-familienaam goed.

Ik hoorde voor het eerst over “Pretty Little Liars” met de hype van de serie-première in juni 2010 en ik moet toegeven dat het mijn aandacht trok, al was het maar als een swing uit de erkende kern van de ABC-basis. De naam zelf ruikt naar rebellie.

De volgende keer dat ik erover hoorde, was twee weken geleden toen het uit de mond van mijn tien jaar oude dochter kwam. Ze keerde terug van haar dansles op de avond van de première die maar doorging over deze show en hoe de meisjes allemaal giechelden en over praatten.

Toen ik het uitgangspunt van de show binnenliep, moest ik glimlachen naar de bravoure van het plot. Vier populaire, mooie middelbare schoolvrienden, Aria, Spencer, Hannah en Emily hebben een geheim. Blijkbaar is er iets gebeurd met de vijfde kleine leugenaar, Alison, en niemand is ergens toe bezig.

Dus daar is je startpunt, en hier gaan we. Mijn eerste gedachte was unieke karakters. We hebben een lesbische nieuwsgierige schoonheid met een zacht hart, een serieus overdenkend genie dat zorgeloos wil zijn maar dat niet kan, een complexe Selena Gomez-schat in liefde met een leraar, en een gedurfde, eens verwende maar inventieve blonde die wil zijn een brunette. Dan is er Alison, ja, Alison. Een Denise Richards-look-a-like, bitchy glimlach en al, is de belichaming van alles waar jaloers op was op elke middelbare school.

Dus we hebben interessante karakters; een pluspunt om mijn aandacht te houden. Vervolgens wordt de huidige plotlijn uitgevouwen, terwijl de ‘alternatieve’ plotlijn zich ook openbaart via individuele flashbacks. De kicker voor mij zijn de kleine sms-berichten waardoor je rechtop gaat zitten en zegt WTF?

De show is complex op een uitdagende algebraïsche manier, maar houdt op de een of andere manier zijn jeugdige uitstraling. Dit voorkomt dat de context te ver naar beneden gaat in de modder van lelijkheid.

Dit is waar de show werkt, de balans tussen zwart en wit. Het geeft de toeschouwer genoeg om je geklonken en diepgeworteld te houden in het verhaal, maar niet zozeer dat je wegloopt met een zwaar drama.

Tot zover gaat het goed. Nu moet ik verstrikt raken in het wie, wat, waar en waarom van dit seizoen tot nu toe (ik heb een paar afleveringen gemist), maar ik kan zeggen dat ik uitkijk naar de uren van opwindend drama in het vooruitzicht, en ik zal kom volgende week terug met een volledig rapport.