Position Among the Stars - Filmrecensie
Position Among the Stars is een documentaire van een Nederlandse filmmaker met Indonesische roots. Zijn film speelt zich af in de zeer arme gebieden van Jakarta, Indonesië. Deze film is het derde deel van een trilogie die één familie van drie generaties beslaat. De voorgaande twee films worden Eye of the Day en Shape of the Moon genoemd. Ik hoop de twee andere films ooit te kunnen zien omdat ze betrekking hebben op de dagelijkse gebeurtenissen in het leven van dezelfde familie.

Ik voelde me vooral aangetrokken tot de christelijke grootmoeder, Rumidja. Ze was de stem van de rede in huis en wilde dat haar twee volwassen zonen een fatsoenlijk bestaan ​​zouden hebben om hun gezin te onderhouden. Ze was de grootste supporter van haar kleindochter Tari en wilde graag dat Tari succesvol was in het leven, zodat ze niet in de sloppenwijken hoefde te leven toen ze ouder was. Tari werkte hard om haar middelbare schoolexamens af te maken, zodat ze in aanmerking kon komen om naar de universiteit te gaan, iets dat niemand anders in de familie had gedaan. Rumidja was erg trots op haar.

Rumidja’s zoon Bakti concentreerde zijn tijd op zijn Siamese Fighting Fish, ook wel bekend als Bettas. Zijn vrouw Sri zou erg gefrustreerd raken door haar man, die zich alleen concentreerde op de vissen die hij trainde om te vechten en wedstrijden te winnen om geld te verdienen, in plaats van te zoeken naar meer lucratieve middelen om zijn gezin te voeden. De laatste druppel was toen hij kostbaar heilig water uit de kerk gebruikte dat de familie maar één keer per jaar voor zijn vis ontving. Sri, een kok die haar eten verkocht voor inkomen, haalde toen zijn vis uit hun potten en bakte ze, wat een grote overstuur in het huis veroorzaakte.

Bakti en zijn oudere broer Dwi waren moslim. Dwi werd op een dag erg boos op Rumidja omdat hij haar jonge kleinzoon Bagus naar haar kerk bracht om te bidden. Dwi wilde niet dat Bagus de principes van een andere religie zou leren. Rumidja werd soms verkeerd begrepen, maar ze bedoelde het goed. Ze zocht naar manieren om haar familie te helpen beter te leren en te leven. Toen duidelijk werd dat ze het zich niet konden veroorloven om Tari naar de universiteit te sturen, verpande Rumidja haar huis om haar kleindochter naar school te sturen. Op weg naar de universiteit wordt Tari door welvarende buurten gereden waar de huizen herenhuizen zijn, precies het tegenovergestelde van wat ze gewend was aan levensomstandigheden.

Aan het einde van de film bezocht Rumidja een vriendin van haar, Tumisah. Tumisah was niet in goede gezondheid, dus Rumidja bracht haar een draagbare gasbrander zodat Tumisah kon koken zonder elke dag brandhout te verzamelen. Later die avond gingen Rumidja en Tumisah in een veld zitten om naar de sterren te kijken, en ze zongen samen een lied over het zijn tussen de sterren. Het deed me denken dat deze twee oudere vrouwen liedjes als deze moeten hebben gezongen toen ze jonge meisjes waren. Ze zongen vanuit het hart.

Hoewel de film gaat over de economische veranderingen in Indonesië en hoe deze arme gezinnen beïnvloedt, heb ik het meest contact gemaakt met de gevoelens van de mensen, vooral in hun frustraties, worstelingen en vreugde. Rumidja was de instrumentele matriarch van het gezin en spoorde haar kinderen en kleinkinderen aan om verantwoordelijk te zijn. Ze wilde niets liever dan dat de volgende generatie het beter zou doen dan de vorige. Door de ogen van Rumidja realiseerde ik me dat we allemaal hetzelfde zijn, ongeacht waar we vandaan komen of in welke omstandigheden we leven. We hebben allemaal dezelfde hoop, dromen en vooral liefde voor ons gezin.

Video-Instructies: The Spider's Web: Britain's Second Empire (Documentary) (April 2024).