Een nieuwe vrijheid

• Mei 17, 2024

Herinner je je als kind hoe je je voelde toen je wist dat je iets verkeerd had gedaan en wachtte op moeder, vader, leraar of een andere volwassene om je te confronteren? Herinner je je dat gevoel van opluchting toen je toegaf of zelfs gedwongen was dit verkeerd toe te geven, ongeacht de gevolgen? Of misschien is de waarheid nooit naar boven gekomen en heb je het gewoon begraven in de hoop dat het na verloop van tijd zou worden vergeten. Als je je veilig voelde dat het was vergeten, was het dan niet eenvoudiger om het verkeerde te herhalen of voor een andere te kiezen?

Lees die eerste twee zinnen opnieuw en onthoud de tijd en omstandigheid dat dit misschien voor u het geval was. Sluit je ogen en voel het! Voor mij gaat dit terug, ver terug, naar de onschuldige leeftijd van ongeveer vijf. Mijn moeder stuurde me naar de winkel (ja, in die dagen deden moeders dat). Ze vertelde me dat ik geld terug zou krijgen. Ik deed het maar kocht er een set haarspeldjes bij. Het tweede dat ik de haarspeldjes op het aanrecht legde, het tweede wist ik dat ik dat niet had moeten doen. Maar ik deed het toch en maakte me zorgen over de reactie van mijn moeder helemaal naar huis. Ik voelde me ziek en ik wilde huilen. Toen mij werd gevraagd over de verandering, loog ik. Pas later, toen mijn moeder de winkel ging bellen, vertelde ik eindelijk de waarheid. De waarheid stond me toe om van angst en bezorgdheid af te komen en ik was gewassen van opluchting. Het leven was simpel.

Lees nu de laatste twee zinnen van de eerste paragraaf. Welke gevoelens krijg je? Ik voel oneerlijkheid, isolatie, angst en demoralisatie. Deze gevoelens waren een "normaal" deel van mijn leven toen ik in de greep van mijn verslaving was en ik accepteerde ze. Ik voelde me niet langer ziek of wilde huilen toen ik iets verkeerd deed. De waarheid van zoveel dingen werd elke dag dieper en dieper begraven. Ik kende het verschil tussen een leugen en de waarheid niet. Mijn denken en gedrag waren afhankelijk van mijn verslaving en verandering zou zijn om mijn probleem toe te geven.

Maar ik gaf mijn probleem toe zoals we allemaal moeten doen om te beginnen met herstel. Door het 12-stappenprogramma van Anonieme Alcoholisten was ik in staat om de stappen te doorlopen die leiden tot stap 5: "Toegelaten tot God, onszelf en een ander mens de exacte aard van onze fouten." Als we eerlijk zijn over onze inventaris in stap 4, zijn we klaar om openlijk onze fouten aan een ander toe te geven. Dit is waar we die opluchting beginnen te voelen die alleen pure eerlijkheid kan bieden. Dit is waar de dam breekt en we beginnen de emoties te voelen die we onderdrukt hadden door drugs, alcohol, eten, gokken of wat je verslaving ook was. Dit is het echte begin van vrijheid.

Omdat stap 5 het verbale of communicatieve resultaat van stap 4 is, kunnen we niet afstand doen van onze eerlijkheid. We doen alleen onszelf pijn. Het is uiterst belangrijk om je op je gemak te voelen bij de persoon die deze stap hoort. Vertrouwen is de sleutel. Ik geloof persoonlijk dat een sponsor de beste persoon is omdat hij / zij de ware aard van deze "bekentenis" begrijpt. Er zijn echter veel professionals en religieuze mensen die deze stappen zelf hebben uitgevoerd. Nooit beoordeelt de sponsor, maar meestal deelt hij zijn / haar ervaringen die misschien het ergste zijn dan die van jou. De sponsor is een gids. Dit is de persoon die je laat nadenken voorbij de woorden die je spreekt, zodat je je fouten kunt zien en hoe ze een patroon in je leven hebben vastgelegd. Sponsors luisteren niet om je vrij te schelden, noch om je te schamen. Een sponsor is de persoon die u boven anderen hebt gekozen omdat u wilt wat zij hebben.

Mijn stap 5 begon met mijn sponsor die tegen me zei: "Wil je beginnen met de slechtste als eerste of de slechtste als laatste." Ik koos ervoor om eerst over het ergste te praten. Het 'ergste' is datgene waar je nooit aan wilt denken of over wilt praten. Het is dat ding dat je zwoer dat je naar het graf zou brengen. En toch, met bereidwilligheid en hulp van God, wordt het 'ergste' gezegd en gedaan. Vanaf dat moment, zolang Stap 5 duurt, ontziet elk woord uw hart, geest en ziel.

Stap 5 is UW verhaal. Er kan meer dan één vergadering met uw sponsor nodig zijn. Hoe lang het is, is echter niet relevant. Het is hoe eerlijk het is. Ik kan dat niet genoeg benadrukken. Als u eenvoudigweg uw sponsor-lippendienst verleent, zal hij / zij het misschien nooit weten, maar God wel en u ook. Onthoud dat u deze fouten erkent voor God, uzelf en een andere persoon; God is het belangrijkste wezen in deze onderneming. Wij geloven dat de opluchting van het toegeven van onze fouten komt wanneer we het een andere persoon vertellen. Maar de realiteit is dat we die andere persoon 'gebruiken' als vervanging voor onze Hogere Macht. We hebben niet het geloof en vertrouwen dat we in God nodig hebben om eenvoudig onze fouten aan Hem toe te geven. We hebben iets menselijks en tastbaars nodig. We weten dat God alles al weet, maar op dit moment is dat niet genoeg.

Hoe voelde je je toen je deze stap afmaakte? Persoonlijk voelde ik geen onmiddellijk gevoel van reinigende wateren over me heen stromen. Ik was emotioneel uitgeput. Ik was moe. Oh, ik voelde me opgelucht, maar ik geloofde dat de gevoelens van vrede en sereniteit niet onmiddellijk zouden uitkomen. Ik dwaal hier even af ​​en vertel je dat ik vele, vele jaren een terugkerende droom had die me zou terroriseren. Ik wist waar die droom over ging. Het was onbewuste angst en schaamte. Het was dat "ergste" ding dat ik aan mijn sponsor openbaarde.Misschien besefte ik een paar weken na het nemen van stap 5 dat ik de droom of zelfs de gedachte aan de droom niet had gehad en sindsdien niet meer heb gehad. Ik wist dat God mijn stap 5 had gehoord. Ik was vrij.

Stap 5 maakt ons niet perfect. Het betekent niet dat we nooit meer oneerlijk, roddel, lui of wat dan ook onze gebreken zullen zijn. Het bereidt ons voor op een nieuw leven en de volgende vijf stappen en een leven in herstel. Als ik vandaag iets doe of zeg dat mijn nieuwe principes niet weerspiegelt, hoef ik het niet in angst en schaamte te begraven. Ik kan die 5-jarige zijn die de haarspeldjes heeft gekocht, mijn fout toegeven en in vrede zijn. En nogmaals, het leven is eenvoudig.

Namaste’. Mogen jullie je reis in vrede en harmonie lopen.

Video-Instructies: Lang leve de vrijheid - Christian Verwoerd (Mei 2024).