Memorabele zondagen - jeugdcongregaties

• Mei 19, 2024

In de loop van de kindertijd van een zoon of dochter met een handicap kan een ouder worden overweldigd door een reeks gebeurtenissen of opmerkingen die hen binnen hun geloofsgemeenschappen verrassen, op een positieve of negatieve manier. Vaak zoeken we steun en aanmoediging wanneer er iets ongelukkig gebeurt en hebben we niet de gelegenheid om te delen wat het meest positief is.

Soms aarzelen ouders om positieve verhalen te delen uit respect voor degenen die duidelijk aan het negatieve lijden. De meeste geloofsgemeenschappen hebben baat bij het leren van wat ze kunnen doen om hun affectie, respect en steun te tonen in plaats van eenvoudigweg het negatieve te vermijden.

Toen mijn zoon twee jaar oud was, na het missen van maanden op zondag vanwege ziekte, kon onze congregatie zien dat hij had leren lopen toen hij deelnam aan Palmzondagdiensten. Ik keek terug van de voorkant van de kerk om alle kinderen, en vooral hem en zijn zus, in de processie te zien. Wat ik niet had verwacht, was de reactie van zovelen in de gemeente te zien dat ze mijn zoon alleen zagen lopen. Pew voor pew, ze zagen hem, en pew na pew braken ze in tranen van vreugde.

Een andere gedenkwaardige zondag was wanneer alle kinderen in zijn zondagsschoolklas hun eigen Bijbel moesten presenteren tijdens de dienst. Nogmaals, we hadden verschillende zondagen gemist vanwege gezondheidsproblemen. Ik was niet op de hoogte van de plannen voor deze dienst en zat diep in verdriet na het lezen van het bulletin toen we gingen zitten. Ik verzamelde mezelf om de teleurstelling te doorstaan ​​dat de naam van mijn zoon niet zou worden genoemd, terwijl hij voorover boog in afwachting van de minister die de W's zou bereiken.

Ja, ze noemden zijn naam. Hij was niet naar de zondagsschool geweest, hij had twee weken lang niet met zijn klas gerepeteerd, maar hij zag elk ander kind plechtig naar voren lopen, en dat is precies wat hij deed. Zijn zus glimlachte naar me en knikte met haar hoofd, een uitwisseling die we zo vaak deelden - haar zekerheid dat hij natuurlijk alles kon doen waar hij zin in had. En overal om ons heen in de gemeente gaven mensen elkaar dezelfde glimlach en knik.

Het doet me verdriet dat zo weinig van de gezinnen met wie ik toen sprak en de komende jaren positieve, ondersteunende ervaringen hebben gehad in hun gemeenten. Ik ontdekte dat we tot een kleine minderheid van gezinnen behoorden om een ​​gemeente te vinden die echt acceptabel en gastvrij leek, en mijn hart deed pijn voor degenen die zich onwelkom voelden of waren afgewezen op de plaats waar ze een kerkelijk huis hadden gezocht.

De geest die me in die vroege jaren in stand hield, was niet zo consistent als ik verwachtte toen mijn zoon een heel jong kind was. Ik heb door de jaren heen geleerd dat er binnen de geloofsgemeenschappen net zoveel diversiteit is als in de algemene bevolking.

Sommigen die uiterlijk en sociaal karakter boven karakter waarderen, kunnen onnodige negativiteit of zure neigingen uitoefenen die de mensen om hen heen infecteren. Maar slechts enkele individuen in een groep die de bijdragen en waardigheid van kinderen met speciale behoeften en hun families respecteren, maken een enorm positief verschil en hebben een gezonde en vreugdevolle invloed op de hele gemeente. Ik hoop altijd dat onze gezinnen alle kansen krijgen om dezelfde positieve invloed in al onze gemeenschappen te hebben.

Blader in uw openbare bibliotheek, plaatselijke boekhandel of online winkel voor boeken zoals Spiritualiteit en Intellectuele handicap: Internationale perspectieven op het effect van cultuur en religie op helende lichaam, geest en ziel en de pastorale stem van Robert Perske

Een echt voorbeeld van inclusieve aanbidding
//bethesdablog.wordpress.com/2012/01/27/a-true-example-of-inclusive-worship/

GODSDIENST & GEHANDICAPTEN - WAAROM WE ALLEMAAL FALEN
//www.unitedmedianow.com/news/religion-disabilities-why-we-all-fail

Video-Instructies: Drie memorabele Kobe Bryant wedstrijden | NU.nl (Mei 2024).