Hannah Arendt Filmrecensie

• Mei 20, 2024

De filosoof Hannah Arendt veroorzaakte in 1963 een vuurzee van controverse toen ze de nazi-oorlogsmisdadiger Adolph Eichmann beschreef als "angstaanjagend normaal". Arendt woonde het proces van Eichmann in 1961 in Jeruzalem bij, een evenement dat werd gedramatiseerd in de betoverende biopic van Margarethe von Trotta, "Hannah Arendt". In haar weergave van het proces verweeft von Trotta documentaire beelden van Eichmanns getuigenis. Eichmann lijkt met zijn onhandelbare haar en loopneus de middelmatige bureaucraat te zijn die Arendt beschrijft. De volstrekte gewoonheid van de man, verwijtbaar door de dood van miljoenen joodse mensen, bracht Arendt aan het denken over de 'banaliteit van het kwaad'.

Arendt, die Duits en Joods was, vluchtte naar Frankrijk tijdens de opkomst van Hitler. Ze werd begraven in een detentiekamp tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar wist te ontsnappen en landde uiteindelijk in de Verenigde Staten. Arendt gaf les aan verschillende hogescholen, waaronder Princeton en The New School for Social Research. Ze publiceerde ook verschillende grote werken, zoals 'The Origins of Totalitarism' (1951). De film van Von Trotta richt zich op de periode van 1961-1964, toen Arendt (Barbara Sukowa) werd verteerd door vragen van kwaad en verantwoordelijkheid met betrekking tot Eichmann en de Holocaust.

Door de parameters van haar film binnen een beperkte tijd te houden, vermijdt von Trotta slechts een oppervlakkig overzicht van het epische leven van Arendt. Von Trotta vermijdt ook de clichématige beelden waarop wordt vertrouwd wanneer het hoofdpersonage in een film een ​​schrijver en een denker is. Er zijn geen montages van Arendt die furieus typen, geen close-ups van woorden die op de pagina worden afgeluisterd. In plaats daarvan zien we Arendt in een klas over haar werk praten of Wallace Shawn, redacteur van 'The New Yorker', haar werk hardop voorlezen en de verdiensten ervan bespreken met zijn personeel.

"The New Yorker" publiceerde een reeks van vijf essays van Arendt, die ze later verzamelde in een boek getiteld "Eichmann in Jeruzalem: A Report on the Banality of Evil." In de film zien we de gevolgen van het onafhankelijke denken van Arendt. Ze wordt verbannen door collega-academici. Neoconservative Norman Podhoretz bespot haar met zijn essay over 'de perversiteit van schittering'. Ze wordt ook vaak beschuldigd van "arrogantie", omdat de subtekst een vrouw is, heeft niet het recht om zo openhartig te spreken als Arendt.

Arendt beantwoordt haar critici in een scène aan het einde van de film van von Trotta. In een collegezaal gevuld met studenten en academici verwart Arendt een gepassioneerde verdediging van haar werk. Von Trotta, met haar scenarist Pamela Katz, structureert de scène briljant en het wordt foutloos gespeeld door Sukowa. De ergste misdaden zijn, stelt Arendt, begaan door nobodies; mensen die het vermogen om te denken hebben verloren, die gewoon bevelen opvolgen. Arendt probeert deze morele ineenstorting te begrijpen, is niet hetzelfde als vergeving.

"Hannah Arendt" werd oorspronkelijk uitgebracht in 2012. De film is in het Engels en Duits met Engelse ondertitels. De dvd bevat extra's, waaronder een making-of-documentaire en een essay van regisseur Margarethe von Trotta. Ook beschikbaar op Amazon Video, heb ik de film op eigen kosten bekeken. Beoordeling geplaatst op 8/12/2016.

Video-Instructies: Hannah Arendt TRAILER 1 (2013) - Biography Movie HD (Mei 2024).