Exacte replica van een figuur van mijn verbeelding

• Mei 6, 2024

Elizabeth McCracken opent haar boek 'Een exacte replica van een verzinsel' over een vrouw die ze ontmoette bij een signeersessie. De zoon van de vrouw was overleden en McCracken schrijft dat ze de vrouw 'zenuwslopend' vond. Ze schreef: 'het leek het meest trieste wat ik ooit had gehoord voordat ik wist hoe dingen konden komen.'

Het boek gaat niet over een miskraam, maar eerder een herinnering aan de ervaring van de auteur met doodgeboorte. Toch is dit absoluut een boek dat het lezen waard is. Veel van de emoties van shock en verlies bij het verliezen van een baby lijken erg op elkaar. Ik denk dat het ook nuttig is om te horen hoe andere mensen hun verdriet hebben verwerkt, vooral onder vergelijkbare, zo niet exacte omstandigheden.

McCracken schrijft: "Dit is het gelukkigste verhaal ter wereld met het triestste einde." Dat viel me echt op. Ik weet dat ik mijn miskramen en het verlies van mijn dochter op deze manier gemakkelijk zou kunnen beschrijven. Ze vertelt verder hoe ze verrassend verliefd werd en trouwde; iets waarvan ze dacht dat het nooit zou gebeuren. Zij en haar man (beide schrijvers) reisden en schreven.

Veel van het verhaal speelt zich af in Frankrijk, waar ze destijds woonden. Interessant is dat ze vertelt dat het hele land voor haar wordt verwend. Ze schrijft dat ze zich alleen vluchtige woorden in het Frans kan herinneren en hoe ze nooit zal terugkeren. Als je een dergelijk verlies ervaart, denk ik dat het vrij gebruikelijk is om alledaagse, alledaagse gebeurtenissen of plaatsen te vernietigen vanwege hun verband met het verlies.

Ze schrijft dat ze een tiener is in Boston en een man in de metro heeft die haar een kaart geeft die zegt: "IK BEN DEAF". Ze schrijft dat ze wenste dat ze een stapel kaarten kon laten afdrukken, waarin ze uitlegde dat haar eerste kind doodgeboren was. Dan zouden mensen het weten, maar ze zou het niet hoeven uit te leggen. Ik weet dat ik me ook zo heb gevoeld. Ik wil dat mensen mijn verhaal kennen en ik vind het meestal niet erg om het te vertellen, maar ik weet dat het sommige mensen ongemakkelijk maakt.

Het boek is goed geschreven en legt het duidelijke hartzeer van de auteur vast in bewegend proza. Ze gaat verder met het beschrijven van haar volgende zwangerschap. Ze beschrijft het gevoel dat velen van ons hebben bij volgende zwangerschappen na verlies van hoop maar niet van hoop; willen dat alles in orde is, maar wetende dat niet elke zwangerschap eindigt met een gezonde baby. .

Video-Instructies: Fokker D21- jachtvliegtuig wordt nagebouwd in Hoogeveen (Mei 2024).