Bewijs van een hiernamaals
Ik keek naar een fascinerende documentaire die onlangs "Afterlife" werd genoemd, geproduceerd door Paul Perry. De film onderzoekt de resultaten van geweldig onderzoek en interviews uitgevoerd door Raymond Moody MD., PhD en Jeffrey Long MD over bijna-doodervaringen (BDE's).

Een opmerking in het begin van de documentaire viel me op. De heer Perry zei dat de mensen die ze interviewden over hun BDE 'de hele tijd lachten'. Op dat moment was ik verslaafd. Ik wil ook altijd "lachen"!

Door het onderzoek en onderzoek van Dr. Long naar duizenden BDE's heeft hij vastgesteld dat er negen bewijslijnen zijn die het bestaan ​​van leven na de dood bewijzen.

Interessant is dat bijna de helft van alle BDE-ervaringsdeskundigen ook een buitenlichamelijke ervaring hebben waarbij ze, terwijl ze klinisch dood zijn, in staat zijn hun lichaam te observeren en wat er aan wordt gedaan vanuit een verhoogde positie in de kamer, meestal nabij het plafond .

Dr. Long heeft ook identieke BDE's waargenomen bij patiënten onder algemene anesthesie, waarbij er geen potentieel is voor geheugen of bewust ervaringsbewustzijn. Toch is dit het tijdsbestek waarvoor ze kunnen vertellen welke gebeurtenissen zich hebben voorgedaan.

Long vond ook dat zijn onderzoek naar BDE's in blinden bijzonder belangrijk was. Hij interviewde een vrouw, blind vanaf de geboorte, die op 22-jarige leeftijd een auto-ongeluk had gehad. Op dit moment stierf ze klinisch, maar was in staat om een ​​zeer visueel verslag van haar BDE levendig te beschrijven.

Dr. Long ontdekte in 96% van de gevallen die hij bestudeerde, dat BDE-ervaringen familieleden ontmoetten die eerder waren overleden. Soms beschreven de ervaringsmensen mensen ontmoeten die bekend waren, maar die ze niet konden identificeren totdat ze naar oude familiefoto's keken. Vaak waren deze wezens mensen die ze nog nooit eerder in hun leven hadden ontmoet.

Zijn onderzoek geeft ook aan dat BDE-ervaringen zeer vergelijkbaar zijn in alle culturen en religies.

Dr. Raymond Moody begon in het begin van de jaren zeventig verhalen over BDE te onderzoeken. Hij bedacht eigenlijk de uitdrukking bijna-doodervaring. Dr. Moody gelooft dat we een andere staat van bestaan ​​betreden wanneer we ons aardse rijk verlaten. Een staat die zo totaal verschilt van onze huidige staat van zijn dat we de taal niet kunnen vinden om het te beschrijven. Hij gelooft echter dat we wezens zijn met spirituele lichamen en persoonlijkheden.

Dr. Moody heeft in zijn onderzoek opgemerkt dat de BDE mensen transformeert. Wie op zoek is naar kennis, roem, macht of geld, vindt dat dit niet meer uitmaakt. Het enige dat telt is leren liefhebben. Dat dit het belangrijkste is dat we kunnen doen. Houd gewoon van elkaar.

Veel van de interessante mensen die in de documentaire zijn geïnterviewd, blijven hun leven wijden aan de zorg voor mensen.

Dr. Moody doet nu onderzoek naar gedeelde bijna-doodervaringen waarin degenen aan het bed van een stervende geliefde daadwerkelijk worden meegesleurd en opgenomen in de BDE. Dr. Moody verklaarde dat dit een apenmoersleutel in de theorieën gooit dat BDE's hallucinerend zijn.

Hij gelooft dat we in staat zijn om onze identiteit in ons volgende leven te behouden, kennis te blijven zoeken en liefde te behouden.

Dr. Long gelooft dat het hiernamaals voor ons allemaal is en dat we niet bang hoeven te zijn voor de dood. Er is solide bewijs van het leven na de dood, en we zullen weer herenigd worden met onze geliefden. Ons bewustzijn - wie we zijn - overleeft wel en gaat door naar wat zoveel BDE-ervaringen hun 'echte thuis' noemen.

Ik vond deze film erg opbeurend en bemoedigend. Ik twijfel niet aan de integriteit en eerlijkheid van de mensen die zijn geïnterviewd over hun BDE's, en hun verhalen waren oprecht en meeslepend. Ik ben van plan stappen te nemen om een ​​van de conferenties bij te wonen van de International Association of Near Death Studies.

Referenties en aanvullende informatie:

//iands.org/home.html
//www.nderf.org/


Video-Instructies: Het hiernamaals is nu: hemel en hel in de islam (Mei 2024).