Depressie en het lege nest

• Mei 21, 2024

Het 'Empty Nest-syndroom' is iets waar ik niet lang over heb nagedacht tot ik het ervoer. Je denkt dat je er naar uitkijkt dat je kinderen volwassen worden, verantwoordelijk voor zichzelf zijn en verder gaan. Minder werk te doen, meer ruimte in huis ... een hele goede zaak, toch? Maar dan gebeurt het. Of je het ziet aankomen of niet, de depressie begint.

Opgroeien en verhuizen is een natuurlijk onderdeel van het leven, maar als moeders is het erg moeilijk om onze kinderen te laten gaan. Vooral in gevallen waarin de kinderen heel dicht bij de moeder staan, is het nog moeilijker. We vertellen onszelf dat het goed is en dat het goed met ze gaat, maar dat gevoel van verantwoordelijkheid voor die levens is overweldigend.

Wat als ze wordt buitengesloten? Wat als hij zijn sleutels verliest? Of erger! Wat als er iets vreselijks gebeurt en ik er niet ben om voor ze te zorgen? Hoe weet ik dat hij goed thuiskwam? Wat als ze uitgaat met een psychopaat en ik zijn naam en telefoonnummer niet aan de politie kan geven? Oké, misschien is dat een beetje extreem, maar misschien ook niet. Onze geest kan een beetje naar buiten gaan, als we dat toelaten.

Maar de depressie over het "lege nest" gaat niet alleen over het kind dat het huis uit is en al het "wat als". Het gaat er ook om het feit onder ogen te zien dat niet alleen onze kinderen opgroeien, maar dat we ook ouder worden. Dat is een enge zaak. Onze eigen sterfelijkheid begint ons te besluipen en we beseffen dat ons 'hele leven' ons nog niet voor is. Dat kan moeilijk zijn om onder ogen te zien.

We weten allemaal dat huilen geen goed idee is, maar voor de eerste week of zo nadat een kind weggaat, denk ik dat het goed is. We hebben wat tijd nodig om te treuren, want hoewel het kind gewoon ergens anders woont, voelt het bijna als een dood, omdat het niet langer bij je is.

Sommige mensen nemen onmiddellijk alle spullen van het kind uit hun kamer en veranderen het in een logeerkamer of een knutselruimte, enz. Anderen sluiten gewoon de deur en proberen daar niet naar binnen te gaan. Ik denk dat we allemaal anders zijn in de manier waarop we omgaan met ons verdriet, en wat goed is voor de een in die situatie, is misschien niet goed voor de ander. Wat betreft de kamer van het kind, ik denk dat dat aan elke individuele ouder ligt. Persoonlijk kon ik niet tegen de gedachte om de spullen van mijn dochter weg te doen, maar als het voor jou werkt, is dat wat je moet doen.

Dus je huilt en treurt een tijdje. Dan wat? Welnu, je neemt een evaluatie van je leven. Je denkt na over wat je zou willen doen. Je hebt nu waarschijnlijk meer tijd, dus misschien wil je een cursus volgen. Misschien kun je een nieuwe hobby beginnen. Word lid van een sportschool. Wees actiever in uw kerk. Maak een wandeling in het park en bewonder de schoonheid van de natuur. Adopteer een huisdier. Bekijk een komedie.

Er zijn waarschijnlijk een aantal projecten in het huis die je wilde doen. Spring erin en breng een aantal positieve veranderingen aan. Ruim je kasten op en gooi alles weg dat je in twee jaar niet hebt gedragen. (De meeste mensen zeggen een jaar, maar ik gooide wat dingen weg die ik de afgelopen tien jaar niet had gedragen, dus daar ben ik mild voor!)

Zorg voor jezelf! Probeer een nieuw kapsel, ga in vorm (oefening) en neem een ​​beetje zon. Krijg je nagels gedaan. Ga naar een schoonheidsspecialiste en zorg dat sommige van die kleine bruine vlekjes worden gezapt.

Breng tijd door met je partner en vernieuw je relatie. Denk aan dingen die jullie allebei leuk vinden en doe ze samen. Breng een beetje kruid terug in de slaapkamer!

Neem de tijd om met vrienden en familie door te brengen. Veel van je vrienden ondergaan dezelfde dingen en ze kunnen zich in je inleven. Ze hebben misschien ook een goed advies.

Ga naar Facebook of een van de sociale netwerken als je dat nog niet hebt gedaan. Het is heel leuk om in contact te komen met vrienden uit het verleden, hun foto's te zien, te zien wat ze aan het doen zijn en erachter te komen wat er met hen aan de hand was sinds je voor het laatst sprak. Het geeft je het gevoel alsof je niet zo "van de wereld bent afgesneden". Je hoort over bijeenkomsten en misschien wil je zelfs meedoen!

Het lege nest is slechts een van de vele aanpassingen die we in het leven moeten maken die waarschijnlijk depressie veroorzaken, maar niet onmogelijk zijn om mee om te gaan. Het kost gewoon wat tijd om eraan te wennen en wat veranderingen in je leven aan te brengen. Onthoud dat als de kinderen nooit weggingen, dat niet goed zou zijn voor hen, of voor jou. Maar word niet te comfortabel in de extra ruimte en omgebouwde kamer ... ze kunnen op een dag terug zijn!

Video-Instructies: Lege nest syndroom top 5 tips die helpen tegen depressie en eenzaamheid (Mei 2024).