Poëzie opdragen aan anderen

• Mei 1, 2024

Sinds er dichters zijn geweest, zijn er gedichten geschreven in toewijding aan een ander. Gedichten zijn geschreven op grafstenen om een ​​leven te herdenken. Dit is een elegie, of epitaphs. Gedichten zijn geschreven voor bruiloftsfeesten of ter ere van de bruiloft van een bruid en bruidegom. Dit zijn epithalamiums. Een lang serieus gedicht over een persoon of een onderwerp is een Ode. Ze zijn lyrisch van aard, wat betekent dat ze serieus of meditatief zijn. Hoewel deze specifieke poëzietypen worden vermeld vanwege hun specifieke toewijding, zijn alle poëziestijlen gebruikt om gevoelens en emoties over een persoon, plaats of gebeurtenis uit te drukken. Elke gebeurtenis die een krachtige emotionele toestand creëert, kan een basis vormen voor een uniek gedicht.

Een van die ervaringen zou kunnen zijn het kijken naar een ouder die langzaam voor je ogen vervaagt, hoewel hun herinneringen niet langer duidelijk zijn. Ze fysiek aanwezig hebben, maar een vreemde tegenkomen. Voor deze pijn is er heel weinig om het weg te nemen. Een dichter besloot haar genezingsproces te beginnen door een gedicht te schrijven en op te dragen aan haar vader, het slachtoffer van Alzheimer.


Papa's Alzheimer
Opgedragen aan "Claus"

Er vindt geen kwijtschelding plaats
Voor hem is er geen remedie,
Geen triomfantelijke overlevende,
Gevouwen lint op zijn shirt.

De ziekte ~ catastrofaal
Een holocaust in natura
Foto's blijven intact
Het geheugen, strip gedolven.

Het gelach is nog steeds besmettelijk
De grip blijft zo sterk,
Zesde klas spraak is moeiteloos,
De namen van kinderen zijn nu vaak verdwenen.

Bezoeken beginnen met knuffels en gelach
Tranen helpen de deur dicht te doen
Een korte update over actuele gebeurtenissen
Dan verhalen over de oorlog.

Goed humeur ooit aanwezig,
Hij werkt hard om betrokken te raken
Herleest de grappige papieren
En slaat de pagina nooit om.

Kansbijeenkomst in een boekhandel
De warme vertrouwde plek
Ik ben zijn middelste kind
Hij kende mijn gezicht niet.

Bitterzoete melancholie
Reist van hoofd tot hart,
Wat vreemd en verdrietig om mijn vader te missen
Zittend stoelen uit elkaar.

"Vaderwoorden" en verhalen
Levend in mijn hoofd,
Ik deel ze nu met mijn dochters
Zoals zoete stukjes brood.

Familieportretten onthullen niet,
Spiegels kunnen niet reflecteren,
De langzame gestage progressie
Van veranderd intellect.

Hoe wreed is deze ziekte,
Demontage van binnenuit,
Geen sporen achterlaten
Voor de spiegel of de huid.

Het portieklicht van de ziel van mijn vader
Schijnt met een schitterend licht,
Oh! WAAROM werd deze man gekozen?
Hoe kan dit kloppen?

Bid in zijn ziel dat hij zich ervan bewust is
Van liefde voor hem koesteren we
In onze harten ~ onze herinneringen
De man van wie we houden, gaat niet verloren.

Hij heeft waardevolle geschenken gegeven
We zijn allemaal rijker om te ontvangen
Geschenken herboren in dochters en zonen
Een erfenis die hij verlaat.

Waarom verlies nu op papier zetten?
Ik vind troost in het geloof,
Er is geen startschot
Noch deadline voor het verdriet.

God zegene dit hart dat zo geeft
Niet bijhouden of scoren
Heeft zijn gezin grootgebracht ~ Leefde het leven goed
Nu meer verdienen.

Door Karen Hart Tillquist
Mei 2009

Video-Instructies: 'de Tabernakel in het Jodendom, toen en nu', #Israëlcursus met rabbijn Raphael Evers (Mei 2024).