Beste Esther - PC Game Review

• Mei 11, 2024

Een "experimenteel first-person-spel" gemaakt door de Universiteit van Portsmouth. "Beste Esther" probeert een artistieke ervaring te creëren met een opzettelijk gebrek aan gameplay.

"Lieve Esther" zet je in de schoenen van een niet nader genoemde en niet-weergegeven Britse man die op een soortgelijk niet nader genoemd eiland ronddwaalt in de regio Hebrides in de buurt van Schotland. Er wordt geen richting aan de speler gegeven en de speler heeft geen mogelijkheid om zijn omgeving te beïnvloeden, behalve in een langzaam, opzettelijk tempo lopen. Terwijl de speler onderzoekt, wordt het 'verhaal' (zoals het is) verteld in de vorm van monologen; deze monologen nemen vaak de vorm aan van een vrouw met de naam Esther, vandaar de titel van het spel. De enige echte rol van de speler in het spel, afgezien van het vinden van nieuwe routes om verder te gaan, is eenvoudigweg het verhaal samen te voegen op basis van de gefragmenteerde informatie die aan hen is verstrekt.

Dit klinkt als een vrij eenvoudige synopsis, maar het punt is, dat is alles wat het spel is. Er is niets anders te doen in Beste Esther behalve "rondlopen" en "luisteren naar monologen". De monologen zijn zelfs niet echt verbonden met iets in de omgeving, behalve een heel klein aantal relevante items. Er zijn geen items om te verzamelen of te vinden die een licht werpen op de situatie, er zijn geen aantekeningen of brieven, er zijn geen aanwijzingen voor het milieu. Het is niet alleen zo dat er een gebrek is aan elementaire gameplay-functies, er is niets aan de speler om te doen. Toen ik het eiland verkende, vond ik een grot met enkele rare symbolen aan de muur. Betekenden ze iets? Kan ik er iets mee doen? Nee, het waren gewoon rare symbolen. Er is geen belang of waarde voor het verkenningsaspect van het spel, behalve "wil je iets raars zien" en de rare dingen in kwestie zijn niet echt de moeite waard om op hun eigen waarde te zien.

Aan de andere kant ziet de game zelf er echt goed uit. De omgevingen zijn ongelooflijk gedetailleerd en goed weergegeven, en geven het echte gevoel van een klein, met struikgewas bedekt eiland in plaats van alleen een brok aarde met groene stukjes erop. De rotsachtige kust en zeegrotten zijn eveneens goed weergegeven, glinsterend van vocht. Het realisme van de eilandomgeving wordt echter vaak overwonnen door onzichtbare muren die voorkomen dat je gaat waar de game niet wil dat je gaat. Aangezien er in de eerste plaats geen echt gevoel is waar je heen moet, is dit meer een probleem dan in de meeste games.

Het proza ​​van de game is de belangrijkste "functie", als het zo kan worden genoemd, en het is echt niet zo geweldig. Het is een aangenaam genoeg audio-ervaring, zeker, maar ik heb me nooit echt geïnvesteerd in het verhaal of wat er gebeurt. Het voelde alsof de atmosfeer alleen mij zou moeten verkopen op de ervaring, maar ik kon gewoon niet worden aangetrokken als er niets anders te doen was dan rondlopen. De overdreven bewoordingen en accenten zijn bedoeld om het verhaal verfijnder en eleganter te laten lijken, maar het is een illusie om een ​​nogal simplistisch en, eerlijk gezegd, oninteressant verhaal te vertellen.

Over het algemeen is Dear Esther geen spel dat moet worden gekocht. Als het was zoals zijn eerdere incarnatie, een HL2-mod die gratis is uitgebracht, dan zou ik voorstellen dat het op zijn minst moet worden gecontroleerd voor een voorbeeld van een goed gerenderde omgeving. Zoals het er nu uitziet, met een prijskaartje van $ 10, kan ik op geen enkele manier suggereren dat het zelfs een cent waard is.

Beoordeling: 4/10.

Gekocht via Steam met onze eigen middelen.

Video-Instructies: Top 10 Walking Simulator Games! (Mei 2024).