Songtekst van cowboys

• Mei 15, 2024

Straten van Laredo 2
(zie voor versie 1 mijn "Folk Lyric Archive")

Toen ik de straten van Laredo uitliep,
koud was de ochtend en donker was de dag.
In de barkamer van Tom Sherwins zag ik een jonge cowboy
uitgestrekt op een deken die helemaal bleek en grijs was.

Zijn ogen waren snel glazig, de dood naderde.
Zijn lippen waren gekruld en gemarteld met pijn.
Hij sprak fluisterend over een leven ver achter hem
van een huis in het oosten dat hij niet meer zou zien.

Hij zei: "Eerst ging ik naar Texas. Ik werkte voor een rancher."
Ik ging ver weg van alles wat ik wist.
Toen begon ik te drinken. Ik begon met gokken '.
Nu ben ik hier met niemand anders dan jij.

"Eenmaal in mijn zadel ging ik vroeger rijden.
Ik heb nooit een hand verloren die ik speelde.
Ooit was ik gelukkig. Kom naast me zitten.
Ik hoef niemand iets te vertellen en woorden te vertellen. "

Zeg tegen mijn moeder dat ik wou dat ik acht had gegeven aan haar waarschuwing.
Nu het te laat is, bied ik haar adieu aan.
In de borst geschoten door een Dodge City-gokker
Hij handelde van beneden af, ik sterf vandaag.

Verzamel alstublieft mijn laatste pokerhand
het is daar waar het viel toen ik werd neergeschoten.
Stuur het en mijn zes geweer terug naar mijn broer
nadat je me diep in mijn graf hebt begraven.

Zeg hem dat zij zijn broer hebben vermoord.
Zeg hem nooit afstand te doen van mijn fatale hand.
Zeg, draag het altijd als een herinnering
van waarom hij weg moet blijven van wild vee.

Vertel mijn familie dat ik van ze hield door al mijn wilde rondzwerven
en dat niemand hier mijn naam kent
alleen dat ik ruzie kreeg door studpoker te spelen
nu lig ik dood in schaamte.

Zijn lichaam deed pijn. Zijn hart brak.
Alles voor een meisje, zijn liefde maar niet waar.
"Een vloek rust op haar waar ze ook zal rondlopen.
Ze reed me van al het andere waar ik van hield en van thuis.

Oh, ze was mooi. Oh, ze was lief.
De koningin van het graafschap, de schoonste van allemaal.
Maar haar hart was zo koud als de sneeuw op de bergen.
Ze gaf me op voor de glitter van goud.

"Schrijf haar een brief, zeg haar dat ik van haar hou
zeg haar dat ze nu niet meer waar hoeft te zijn
herinner haar eraan dat ze zei dat ze het aan niemand anders zou vertellen.
Zeg mijn arme schat, we zijn allebei voor je gestorven.

"Had ze het me maar verteld voordat hij me vond.
Had ze me er maar op tijd over verteld.
Ik heb misschien pillen. Ik heb misschien kwik gekregen.
In plaats daarvan word ik neergeschoten in het hoogtepunt van mijn prime.

"Maar zeg haar ook dat ze altijd bij me is geweest,
me door lange, eenzame dagen voeren,
en dat ik haar beeld mee naar beneden neem door de vallei
opgesloten in mijn hart om altijd bij me te zijn.

"Zwaai langzaam met je touwen. Rammelaar je sporen laag.
Roep me als je me volgt.
Laat zes gokkers mijn doodskist dragen.
Laat zes danszaalmeisjes een lied voor me zingen. "

We sloegen de trommel langzaam, speelden de vijf laag,
klonk een dode mars, droeg hem in een rij.
Gooide trossen rozen over zijn doodskist;
hij was een jonge cowboy, gekapt in zijn bloei.

Boven zijn grafsteen waren deze woorden geschreven:
"Al jullie cowboys nemen waarschuwing van mij.
Blijf weg van vrouwen, drink en gok ',
meestal van vrouwen, ik ben de dood van mij geweest. "

De oude cowboy

Ik was een zware dobber
Helemaal gebogen zou ik gaan;
vermoordde een man in het oude Cheyenne,
maar nu word ik langzaam.

Ik heb uitgehongerd en stekelige peren gegeten,
Ik heb in de regen geslapen.
Gemarteld door Apaches
tot ik de pijn niet kon verdragen.

Ben ook in menig stormloop geweest,
Ik heb het brullende geluid gehoord.
En het licht waar ik ze door moest laten draaien
was de bliksem op hun hoorns.

Deze oude cowboys hebben het zien veranderen,
Ik heb de goede tijden zien gaan;
en cowboys zoals ik verlaten de vlakte
net als de buffel.

Huis op het terrein

Oh geef me een huis waar de buffels rondlopen,
en het hert en de antilope spelen;
er wordt zelden een ontmoedigend woord gehoord
en de lucht is niet de hele dag bewolkt.

Refrein:

Thuis, thuis op het bereik,
waar het hert en de antilope spelen,
waar zelden een ontmoedigend woord wordt gehoord
en de lucht is niet de hele dag bewolkt.

Oh geef me een land waar het heldere diamantzand,
werpt zijn licht uit de glinsterende stromen.
Waar er langs sierlijke witte zwanen glijden,
zoals meisjes in hemelse dromen.

Geef me de glans van een snelle bergstroom,
een plaats waar geen orkaan waait.
Geef me het park waar de prairiehonden blaffen
en de bergen bedekt met sneeuw.

Ik zou mijn huis niet ruilen op het bereik
waar het hert en de antilope spelen;
waar zelden een ontmoedigend woord wordt gehoord
en de lucht is niet de hele dag bewolkt.

De stervende cowboy

Het is hetzelfde oude verhaal
zijn liefde vond een andere en vluchtte.
Terwijl hij daar lag te sterven,
dit is wat hij zei:

Het doet er niet toe, dus is mij verteld,
waar een lichaam ligt als het hart koud is.
Maar geef toe, oh geef mij één wens,
begraaf me niet op de eenzame prarie.

Oh, begraaf me niet op de eenzame prarie
waar de wilde coyotes over me zullen huilen,
waar de westenwind veegt en de grassen zwaaien,
en zonnestralen verbranden een prairiegraf.

Hij had gejammerd van pijn tot over zijn voorhoofd
de schaduw van de dood was nu een bijeenkomst.
Hij miste het huis dat hij tot ziens had gezegd
nu kwamen alleen cowboys hem zien sterven.

Oh, begraaf me niet op de eenzame prarie
waar de wilde, wilde wolven over me zullen huilen,
in een smal graf slechts zes bij drie,
o begraaf me niet op de eenzame prarie.

Dat heb ik altijd gewild toen ik stierf
mijn graf zou op de oude heuvel liggen.
Laat mijn rustplaats daar zijn,
begraaf me niet op de eenzame prarie.

Oh begraaf mij niet op de eenzame prarie
waar de wilde coyotes over mij zullen heersen.
Waar de ratelslangen sissen en de kraai vrij rondvliegt,
Oh begraaf mij niet op de eenzame prarie.

Oh begraaf mij niet op de eenzame prarie
in een smal graf slechts zes bij drie.
Waar de buizerd wacht en de wind los waait,
o begraaf me niet op de eenzame prarie.

O begraaf mij niet - en zijn stem faalde daar
maar we hebben geen acht geslagen op zijn stervende gebed.
In een smal graf zes voet bij drie,
we hebben hem daar begraven op de eenzame prarie.

O we hebben hem daar begraven, de enige prarie
waar de wilde roos bloeit en de wind vrij waait.
Zijn heldere jonge gezicht, nooit meer te zien,
we hebben hem daar begraven op de eenzame prarie.

Ja, we hebben hem daar begraven op de eenzame prarie
waar de uil de hele nacht treurig hoots.
Waar de buizerd slaat en de wind los waait
o'er zijn eenzaam graf op de eenzame prarie.

Video-Instructies: Old Town Road- Lil Nas x Lyrics (Mei 2024).