Caravaggio ‘The Taking of Christ’ tentoonstelling 1999

• Mei 4, 2024

"The Taking of Christ" was in 1999 in bruikleen gegeven aan Boston College uit Ierland. Het schilderij Caravaggio was de basis voor het boek van Jonathan Harr, "The Lost Painting." Ik zal de controverse over de ware identiteit van het schilderij, de herkomst en mijn reacties uit de eerste hand bespreken.

Michelangelo Merisi da Caravaggio had een grote invloed op de barokke schilderstijl in de 17e eeuw in Rome. Zijn gebruik van chiaroscuro (contrast tussen licht en donker) en direct licht afkomstig van een bron (raam of lamp) zijn zijn handelsmerken.

Bekend als de "bad boy" van de kunst, was hij betrokken bij vechtpartijen, resulterend in letsel en zelfs de dood.
Aangezien er ongeveer negentig schilderijen worden toegeschreven aan Caravaggio, verspreid over de hele wereld, vind ik het altijd een traktatie om een ​​van zijn meesterwerken persoonlijk te zien.

Omdat ik in New England woon, had ik het voorrecht om het McMullen Museum of Art aan het Boston College in 1999 te bezoeken. De tentoonstelling liep van 1 februari - 24 mei. Ik was zo onder de indruk van de beschikbaarheid van dit schilderij en anderen in de tentoonstelling 'Heiligen en zondaars, Caravaggio en de barokafbeelding' waar ik twee keer was geweest.

In het boek van Jonathan Harr, "The Lost Painting", legt hij uit hoe het schilderij mogelijk verkeerd is toegeschreven aan een kleine Nederlandse schilder, Honthorst, waardoor een kloof van tien jaar ontstaat bij het traceren van de herkomst ervan.

Caravaggio liet geen schetsen achter, dus kunsthistorici geloven dat hij direct op canvas schilderde. Zijn religieuze werken waren enkele van de meest gekopieerde en "The Taking of Christ" (in het bijzonder) was geen uitzondering. Dit maakte de taak om het origineel te vinden en te identificeren een ontmoedigende taak.
Zelfs een Russische graaf beweerde het origineel te bezitten, maar dit werd buiten beschouwing gelaten nadat experts foto's hadden bekeken.

Het originele schilderij werd in de vroege jaren dertig door kinderarts Marie Lea-Wilson cadeau gedaan aan de jezuïetenpriesters van Dublin, Ierland. Het werd in hun eetkamer gehangen totdat het in 1990 opnieuw werd ontdekt.

Nadat de 'verloren' Caravaggio was gevonden, besloten de jezuïeten dat ze "The Taking of Christ" voor onbepaalde tijd zouden lenen aan de National Gallery of Ireland, met volledige licentierechten voor de reproductie van het schilderij op kaarten en posters.

Terecht kregen de jezuïeten een ingelijste kunstdruk op ware grootte om aan de muur te hangen waar de originele Caravaggio hing. Omdat het werk van de kunstenaar donker is, is een realistisch tafereel van Christus met soldaten en een man (Caravaggio zelfportret) die een lamp draagt ​​om het tafereel te verlichten, nadat een kunstrestaurator het schilderij heeft schoongemaakt, een van de meest spectaculaire schilderijen in de kunstgeschiedenis. Ik had het gevoel dat ik letterlijk het schilderij kon 'inlopen' en het glanzende pantser van de soldaat kon aanraken.

Ik werd een Caravaggio-volger na het zien van "The Entombment of Christ" ook bekend als "The Deposition" (1604) van de Pinacoteca Vaticana, Rome bij de tentoonstelling, "The Vatican Collections: The Papacy and Art" dat liep in het Metropolitan Museum of Art, NY van 26 februari - 12 juni 1983.

Je kunt het boek van Jonathan Harr bezitten, "The Lost Painting", hier verkrijgbaar bij Amazon.com.

Video-Instructies: Emilie Gordenker: "Royal Picture Gallery Mauritshuis" (Mei 2024).