Slag om de begroting

• Mei 3, 2024

De strijd om de Amerikaanse begroting is niet nieuw. De Verenigde Staten hebben een zware schuldenlast en lenen maar liefst .40 voor elke uitgegeven dollar. De Amerikaanse regering bevindt zich nu in de ongemakkelijke situatie dat hun krediet bijna vol is, maar de uitgaven gaan door.

Een probleem waarmee congresleden en afgevaardigden te maken hebben, is het schuldenplafond. Het schuldplafond is de hoeveelheid geld die het land mag lenen om zijn uitgaven te dekken. Dit aantal is vastgesteld door het Congres. Het is 74 keer verhoogd sinds de jaren 1960. Vanaf april 2011 is het schuldplafond 14 biljoen dollar. Met dat bedrag dat naar verwachting in mei 2011 zal worden bereikt, vond de Amerikaanse regering het gewicht van een sluiting van de financiële overheid in de lente van het jaar groot. Als het zou gebeuren, zou de Amerikaanse dollar waarde verliezen en zouden onmiddellijk effecten voelbaar zijn. Militaire salarissen, sociale zekerheid, pensioenuitkeringen en Medicare zouden bepalen. Het land zou de rentebetalingen op schulden niet kunnen volhouden, waardoor er meer problemen ontstaan ​​voor de onstabiele Amerikaanse financiële situatie.

Een sluiting van de regering werd vermeden door een last minute deal tussen Democraten, Republikeinen en Onafhankelijkheidsleden de avond voordat de huidige begroting zou eindigen. Mensen zeggen dat de VS opgelucht ademhaalden, en het zorgde voor een geweldige Saturday Night Live-parodie.

Een gelijkaardige president Obama wees erop dat niemand blij was met het compromis, van voogden tot assistenten, van militaire leden tot "... niet-overheidsinstanties zijn boos omdat ze er opnieuw aan worden herinnerd dat ze niet-essentieel zijn." Zelfs kinderen, nu gedwongen om die geplande gezinsvakanties naar Nationale Parken te brengen, dreigden met sluiting als de overheid een financiële sluiting had, waren niet blij dat het probleem was opgelost, volgens de strip.

Afgezien van SNL keuren de meeste Amerikanen het compromis goed, met een CNN-enquête die 58% vóór de deal en 38% tegen is.

Waar zijn de burgers geen voorstander van? Congres en de president, zo lijkt het. Met congresgoedkeuringsclassificaties die tot 20% daalden en die van Obama met een magere 48%, realiseerden politici zich dat het tijd was om een ​​bal te spelen. Democraten en republikeinen brachten beide offers aan wat zij belangrijk vonden, en Indepentents brachten de deal tot stand.

Politieke waarnemers merken op dat de begrotingscrisis één ding heel duidelijk heeft gemaakt: beide partijen heroverwegen hun standpunt niet alleen over uitgaven, maar ook over wie ze zijn. Republikeinen lijken te heroverwegen wat het betekent om conservatief te zijn, hun morele normen en financiële verplichtingen in evenwicht te brengen, en de president lijkt te proberen ‘liberaal’ voor zijn partij te herdefiniëren.

Het zal werk aan beide zijden van het politieke gangpad, meer compromissen en financiële verantwoordelijkheid, zoals dit land al tientallen jaren niet heeft gezien, tot een einde brengen aan de strijd om de begroting.

Video-Instructies: ‘Maatregelen terreur snel nodig’ (Mei 2024).