Een exotische bezoeker vliegt in en uit in Bangalore
Op een avond staande in mijn keuken, nippend aan een kop hete thee, keek ik door de grote erkers naar de zich uitbreidende tamarindeboomtakken buiten. Hoog op een van de dode takken, precies tegenover mijn raam was de meest exquise Indian Paradise Flycatcher (Terpsiphone paradisi). Mijn mond viel open van shock, want vergeet deze zeldzame en exotische soorten, onze stad Bangalore heeft zelfs de gewone mus en de tortelduiven verloren waarmee we zijn opgegroeid.

De volwassen mannelijke Aziatische Paradise Flycatcher heeft een zwartblauwe, licht metallic glanzende kop en keel. De bovenkant van zijn kop is versierd met een grote puntige top, gevormd door verlengde veren van dezelfde glanzend-zwarte kleur. De rest van het verenkleed is zuiver wit, met verbluffend mooie, langwerpige centrale staartveren. Zijn heldere metaalglanzende hoofd en keel schitterden in het ochtendzonlicht. Amper 19 cm groot, werd zijn stevige ronde zwarte snavel aangevuld met glanzende zwarte ogen.

Het was zijn rauwe roep dat me die avond waarschuwde, omdat ik bekend was met een Rufous-schoonheid die ons huis in Pilerne, Goa bezocht. Dit exemplaar had echter een verrassend wit verenkleed en danste letterlijk tussen de takken, zijn lintachtige staart zwierde rond in cirkels, zoals Chinese lintdansers doen, door de takken.

Vliegenvangers in het Indiase paradijs voeden zich met insecten, die ze in de lucht vangen, vaak onder een dichtbegroeide boom. Dus het was geen dans, hij greep naar insecten in de lucht en was boombewonend. Ik stond in vervoering te kijken hoe hij rond de takken van de massieve boom fladderde, met zijn 12 inch streamer-achtige staart, het lint dansend voor mij. Het is een mannetje, omdat het vrouwtje in de vogelsoort helaas heel duidelijk is.

Sinds de vogel elke ochtend en avond bezoekt, heb ik geprobeerd het eerst op mijn telefoon vast te leggen, daarna mijn kleine digitale camera en tot slot vandaag heb ik mijn DSLR Canon-camera met zijn enorme lens genomen. Ik moest de vogel vangen om mijn zus in het verre Australië en mijn zonen en grootmeisjes, in het VK en de VS, te laten zien. Het poseert en stopt, laat me klikken en dan verdwijnt het binnen een paar minuten voor de rest van de dag.

Dan komt het in het koelere deel van de avond rond 16.00 uur terug en kondigt het zijn uiterlijk aan met zijn rauwe oproep. Alsof ik wil zeggen dat ik terug ben, neem je je foto's van mij! Maar het snelt gewoon weer rond, zijn schoonheid is zo fascinerend, terwijl ik verwoed probeer te 'fotograferen' op mijn camera. De camera heeft een vaste plek op de bank gevonden, zodat ik er nu snel bij kan.

Ik zou graag willen denken dat de vogel een ouder is die we hebben verloren en die me in een andere avataar komt verzekeren dat de opdringerige huurder, die heeft geprobeerd een nepzaak tegen me op te leggen, hem zevenvoudig en eerlijk en rechtvaardig terug zal krijgen zal zegevieren. Cheats zullen worden blootgesteld en al hun invloed zal tevergeefs zijn.