Een aangename herfstdag voor de geest

• Mei 16, 2024

Ik heb jeuk gehad om van het herfstweer te genieten, maar de laatste tijd heb ik niet kunnen genieten van de mooie zonnige dagen. Toen ik de tijd had gehad om buiten door te brengen, was het bewolkt en regende, en deze keer was geen uitzondering. Er was een pauze in de regen, dus besloot ik om iets te doen wat ik normaal niet doe, om buiten te zitten op een bewolkte dag. Ik was verbaasd over de schoonheid van het leven, zelfs zonder felle zon en een blauwe lucht.

Toen ik voor het eerst ging zitten, rook ik de frisse, gematigde lucht en de vochtige grond. Alles leek gereinigd en verfrist. Er was een plas op de oprit met het uitzicht op nabijgelegen bomen in zijn weerspiegeling. Een regenworm kroop op weg naar hoger gelegen grond. Misschien was zijn hol een beetje ondergelopen. Sommige muggen vlogen voorbij, zich niet bewust van mijn aanwezigheid. Een eekhoorn sprong over de tuin op zoek naar een snack. Een konijn snelde weg.

En de vogels ... er waren er zoveel. Een paar duiven vlogen voor mij in een boom. De rest van de vogels zag ik niet, maar ik kon ze horen. Het koor was gevarieerd en gevuld met de chick-a-dee-dee-dee van de chickadee, het kakelen van de grackle, de caw-caw van de kraai, de schrille roep van de blauwe gaai en het zoete getjilp van de zangvogels . Tussen het aangename aroma van de aarde en de herfstbladeren en het geluid van de vogels werd ik weggevoerd van mijn zorgen en voelde ik totale ontspanning.

Ik staarde een tijdje vooruit naar de bomen langs de stenen muur. De grijze stenen waren donker van regenwater en aan de noordkant van de stenen groeide een laagje lichtgroen korstmos. De boomstammen waren ook verzadigd en donkerder van kleur dan normaal, een schril contrast met de gouden en oranje esdoornbladeren die ruisden in de zachte bries. Ik sloot mijn ogen en luisterde gewoon. De bewegende bladeren klonken als regen.

Toen ik mijn ogen opendeed, kon ik niet anders dan naar de bladeren te kijken die in de wind zwaaiden alsof ik begroette. Af en toe liet één blad de moederboom los, zijn taak om zonneschijn te verzamelen om voedsel te produceren voor het onderhouden van de boom nu gedaan. Elk blad zweefde langzaam naar beneden om zich bij de andere beneden te voegen en landde zachtjes op zijn broers en zussen. Het was bijna alsof je grote gouden sneeuwvlokken zag vallen.

De kleuren om me heen waren erg levendig. Naast de geeloranje bladeren van de esdoorns, nam ik de geelbruine bladeren van de kornoelje, de schitterende rozerode bladeren van de vuurstruiken en de nog heldergroene bladeren van de jonge boompjes en borstel die nog niet voelde de gevolgen van vorst. De dennen waren donkergroen en het gras was een rijk tapijt voor de donkerbruine boomstammen en grijze muurstenen. Het effect van zoveel mooie kleuren in harmonie was rustig en rustgevend.

Ik voelde een connectie met de planten en dieren. De stress verliet mijn lichaam en ik was vervuld van kalmte en vrede van binnen. De beelden en geluiden troosten en werden opgetild. De lucht versterkte me. Ik voelde me goed, echt goed. De natuur brengt me altijd terug naar mijn ware zelf, het innerlijke wezen in mij dat blij is gewoon te zijn. Mijn geest was vrij toen ik me volledig voelde opgaan in de schoonheid van het leven dat me omringde.