Nationale kindermisbruikpreventiemaand
Eenendertig jaar geleden, in 1983, verklaarde het congres april tot nationale maand voor de preventie van kindermisbruik. Nu het einde van maart en april om de hoek is, is het tijd voor iedereen om rond te kijken in hun huizen, buurten, gemeenschappen, scholen, werkplekken en te bepalen hoe ze kunnen helpen het misbruik te voorkomen en onze kinderen te verwaarlozen.

De realiteit is dat kindermishandeling en verwaarlozing geen lokaal probleem is, noch een staatsprobleem. Mishandeling van kinderen is een landelijk probleem. Het discrimineert niet op basis van ras, religie of geloof. Het maakt niet uit of iemand arm of rijk is, het komt voor op alle sociaaleconomische niveaus. Op de een of andere manier hebben we te maken met kindermisbruik en verwaarlozing.

Daarom moedig ik iedereen aan en daag ik ze uit om te bepalen hoe je kindermishandeling in de VS kunt voorkomen. Of u nu op lokaal niveau in uw gemeenschapswijken werkt of op een grotere schaal op staats- of nationaal niveau, u kunt een manier vinden om kindermishandeling in de maand april te helpen onderwijzen, voorkomen, melden, stoppen of uitroeien. Wij als natie kunnen niet langer de tekenen of symptomen van kindermishandeling negeren. Onwetendheid doet alleen onze kinderen pijn.

We moeten voorkomen dat mensen die kleinere en zwakkere dan zichzelf pijn doen. Als we vechten om kindermishandeling te voorkomen, vechten we voor de toekomst van elk kind. We vechten voor alle kinderen. Dit is geen zwart of wit probleem. Kinderen doen elke dag pijn en sterven omdat volwassenen zichzelf of elkaar niet verantwoordelijk houden voor hun eigen acties. Omdat grote mensen zich machtiger voelen dan kleine mensen. Ik durf te wedden dat als een kindermisbruiker iemand van zijn eigen maat heeft uitgekozen dat ze zouden stoppen zodra ze hun achterste hadden geschopt.

Elke dag leven en sterven kinderen door de handen van mensen die met hun zorg zijn belast. Elke nacht worstelen volwassenen met het leven lang na de gevolgen van het slachtoffer zijn van misbruik. Het is niet langer acceptabel om te weten dat een kind wordt misbruikt en ervoor kiest om niets te doen. Er is geen grotere verantwoordelijkheid in ons leven dan om kinderen te beschermen. Marian Wright Edelman zei ooit: "Als we niet opkomen voor kinderen, dan staan ​​we niet voor veel op". Iedereen moet een standpunt innemen als we weten dat een kind gewond raakt.

Stel je voor dat je wordt geboren en verslaafd bent aan drugs en de pijnlijke lichamelijke symptomen van ontwenning doorloopt in je eerste paar levensweken. Stel je voor dat je alleen in een donkere kamer ligt, geen kleren, geen lakens op je wieg, dagenlang een vervuilde luier draagt, je maag pijnlijk verkrampt van uitdroging en gebrek aan voeding, urenlang huilt en er niemand komt, eindelijk valt in slaap van pure uitputting, om een ​​paar minuten later wakker te worden om deze afschuwelijke cyclus te herhalen. Wanneer in de eerste dagen, weken, maanden of jaren niet aan de basisbehoeften van een baby wordt voldaan, leert een baby of kind dat de wereld geen veilige plek is. Hoe eenzaam van een bestaan ​​moet dit zijn voor een kind? Geen enkel kind verdient het om op deze manier door het leven te gaan.

Dr. Seuss vertelt ons: "Een persoon is een persoon, hoe klein ook."

Kinderen zijn onze toekomst. Onze meest waardevolle hulpbron die onze wereld vandaag heeft. Kinderen moeten worden gevoed en geleid vanaf de dag dat ze worden geboren om een ​​gezond zelfbeeld en een gevoel van eigen identiteit te ontwikkelen.

Elk kind verdient een warm bed, een veilig thuis en een waakzame verzorger terwijl ze hun omgeving verkennen en leren kennen. Elk kind verdient het om zich goed te voelen, om te weten of ze een slechte dag hebben waarop iemand zal luisteren naar wat ze te zeggen hebben. Elk kind verdient het om elk jaar een verjaardagsfeestje te vieren om hun unieke zelfgevoel en de individuele mijlpalen die ze dat jaar hebben bereikt te vieren. Elk kind verdient het om bemind te worden, en knuffelde met en vertelde hoe geweldig ze zijn en hoeveel ze voor de mensen om hen heen betekenen. Helaas is dit voor sommige kinderen een droom; de realiteit is dat niet elk kind het geluk heeft om een ​​verzorgende omgeving te hebben.

De grootste tragedie van kindermishandeling is het verlies van zelfidentiteit waarmee een kind in zijn leven wordt geconfronteerd. Een kind wordt geconfronteerd met een leven lang anonimiteit, tenzij iemand ervoor kiest in te grijpen. Kindermishandeling melden is eenvoudig. Er is een 800-nummer dat landelijk werkt en desgewenst kan de verslaggever ervoor kiezen anoniem te blijven bij het melden van vermoedelijk kindermishandeling. Als u een kind kent dat wordt mishandeld of verwaarloosd, bel dan de nationale hotline voor kindermisbruik op 1-800-422-4453.

Video-Instructies: Yosan is de Nationale Voorleeskampioen 2019 (Mei 2024).