The Kentucky Fried Movie Review

• Mei 19, 2024

Geregisseerd door John Landis
Geschreven door David en Jerry Zucker, Jim Abrahams
Releasedatum: 10 augustus 1977
Speelduur: 83 minuten
MPAA-beoordeling: R
Editor's Rating: 2 van de 4 willekeurige borsten


LAAT DE KINDEREN WEG GAAN VOOR DEZE. VOOR DE LIEFDE VAN GOD LUISTER NAAR MIJ.

Oké, nu we dat uit de weg hebben, kunnen we praten. De Kentucky Fried Movie is een beetje eigenaardig als het vandaag wordt bekeken, maar ik kan me alleen maar voorstellen dat de veren die het terugdeinsde toen het in 1977 werd uitgebracht. Dat wil zeggen, als het een grotere distributie had gehad. Zoals het nu is KFM is een soort cultfilm, maar niet zo'n populaire uitverkochte cultfilm De Rocky Horror Picture Show of De Kamer. Nee, dit is absoluut een soort cult uit de jaren 2000, voordat nostalgie centraal stond op een wraak. Terug toen niemand er om gaf.

Afgezien van de vergelijkingen, kan ik me nog steeds een grote groep pubescente tieners voorstellen die denken dat deze film het scherpste is dat ze ooit hebben gezien, en het vervolgens met hen meenamen in hun volwassen leven, dus als er een gesprek over films op gang komt, dat alles vrienden van de persoon kreunen omdat hij gewoon heeft om te praten over het satirische 'meesterschap' erachter KFMen oh wisten ze dat de regisseur ging regisseren Dierenhuis?

Ja, Frank. In godsnaam, ja, dat weten we. Kunnen we alsjeblieft over iets anders praten?

ZIJN ER GEEN KINDEREN DIE DIT KIJKEN? POSITIEF?

Bedankt dat je me nog een keer hebt verwend. Het is gewoon dat deze film die waarschuwing herhaalt. En als ik film zeg, ben ik echt gewoon aardig. Het is eigenlijk gewoon een mengelmoes van skits die een spoof van 30 minuten van een Bruce Lee-film opvullen. de humor is grof en grof, en er zijn borsten. Veel van hen. Hele trossen borsten. Hoooo man, laat me je vertellen over de boobagesituatie in deze film. Het is behoorlijk kritisch.

De stijl en humor hier gevonden is iets dat bioscoopbezoekers tot op de dag van vandaag nog steeds zien. Het schrijfteam van Zucker, Abrahams en Zucker legde de lat voor de meerderheid van de spooffilms die niet door Mel Brooks zijn gemaakt, vooral omdat zij degenen waren die ze schreven. En toen ze begonnen af ​​te vallen, dienden ze, net als Brooks, als inspiratie voor degenen die daarna kwamen. De skit-achtige presentatie van de film wordt vandaag vooral weerspiegeld door shows zoals Robot Kip, maar de grove humor en onbenullige grappen zijn tegenwoordig zo gangbaar en zijn zo gemaakt en verbeterd dat er nu op wordt teruggekeken, de kakgrappen in KFM voel je gewoon als een meer basale, ongeraffineerde afzetterij, hoewel velen beweren dat dit de film is waarmee het allemaal begon (ik kijk naar jou, Frank).

Ik zou hier even een pauze willen nemen en mijn overtuiging erkennen dat, zoals een fijne oude whisky of een ambachtelijke kaas, kakgrappen tot in de perfectie kunnen worden verfijnd en aangescherpt. Ben ik bijvoorbeeld de enige die, aangezien ze lezen wat ik heb geschreven, niet kan ophouden het woord 'anaal' in ambachtelijk te zien? Ugh, het is net als het woord 'geweten'.

SERIOUSLY, DE REVIEW IS BIJNA. LAAT KLEINE JONGE GEITJES DIE JE NIET WILT VOORKOMENDE CONVERSIES MET DEZE FILM BEKIJKEN.

Helaas, voor al zijn glans en inspiratie, KFM kan de tand des tijds niet doorstaan. Het heeft een aantal grappige momenten, maar veel van de humor is gebaseerd op details uit de popcultuur uit de jaren 70 die niemand meer krijgt. Of, het is overduidelijk racistische rotzooi die nog terugvloog in de oude dagen toen Martin Luther King 'de man was die minder dan tien jaar geleden werd neergeschoten', maar mensen tegenwoordig ineenkrimpt. De spoof Bruce Lee "A Fistful of Yen" is een perfect voorbeeld, maar de meest beknopte is de "Danger Seeker" skit. Dit soort Edgelord-humor raakt maar één noot, en als je verder bent gegaan, is er hier niet veel voor je.

Het is alsof je op reis gaat om een ​​verloren tijdcapsule te ontdekken waarvan je hebt gehoord in verhalen die je ouderlingen hebben verteld. Je dorp is in een droogte, en je herinnert je de verhalen uit het verleden van de tijdcapsule en de krachtige magie op waterbasis. Wetende dat je de enige in het dorp bent met de vastberadenheid en vaardigheid om de capsule te vinden en je huis te redden, trek je alleen de wildernis in. Het duurt maanden van afmattend reizen, over kale woestijnen en besneeuwde bergtoppen, maar je vindt eindelijk de rustplaats van de capsule. Nadat je zijn voogd hebt gedood, kom je de kamer binnen, een eenzame zonnestraal die glinstert van zijn stoffige metalen omhulsel. Je houdt de capsule triomfantelijk in je handen en in de verte zweer je dat je vier noten hoort echoën. Terwijl je het opent, kom je de betovering tegen met de titel 'Water maken'. Je rolt de rol uit, de spanning stijgt in je darmen terwijl de reddende gratie van je dorp op het punt staat onthuld te worden, en zodra het eindelijk ontrold is -

Je ontdekt foto's van Gram-Gram plassen in het bos.

Dan herinner je je: “Oh ja. Mijn voorouders waren idioten. '

** Ik heb deze film bekeken via een streamingdienst waarvoor ik betaal, en daar is blijkbaar "meer aan". Ik werd niet gecompenseerd voor deze beoordeling. **

Video-Instructies: Film of the Day - "The Kentucky Fried Movie" (Mei 2024).