Onze moeders eren
Ik kan niet eens beginnen mijn dankbaarheid te betuigen aan de vrouwen die me hebben opgevoed. Het is iets zo fenomenaals aan de kracht en toewijding van een moeder. Er zijn dingen in het leven die we vaak als vanzelfsprekend beschouwen, maar er is één ding dat ik hoop dat niemand van ons als vanzelfsprekend zou beschouwen: onze moeders.

Omdat ik de eerste was om toe te geven, konden mijn moeder en ik niet altijd met elkaar overweg. Hoeveel jonge vrouwen kunnen dat bevestigen? Ik ben er zeker van velen; vooral als je die tienerjaren bereikt. Mijn situatie met mijn moeder was echter een beetje anders. We hadden enkele veranderingen in ons leven ondergaan die ingrijpend en soms bijna ondraaglijk waren. Maar één ding kan ik zeker zeggen: mijn moeder was er altijd, naar beste vermogen, voor haar kinderen.

Het is voor mij ondoorgrondelijk om zelfs maar te bedenken hoe mijn leven eruit zou zien zonder mijn moeder. Ze is een goede vriend, vertrouweling, klankbord, mijn ruggengraat, de persoon die me onder controle houdt! Volgens haar is het haar taak om er zeker van te zijn dat ik geaard blijf. Daar moet ik van haar houden. Ze is absoluut niet bang om haar mening te geven. Dus ik weet zeker dat ik daar die eigenschap van krijg. Mijn man kan haar bedanken!

Ik had het geluk dat ik ook werd grootgebracht door mijn Grams. Voor wie ik ben vernoemd. Ze leerde me levenslessen die onbetaalbaar zijn. Ze schonk me waardevolle lessen over het leven, liefde en geloof in. Het is vanwege haar dat ik via deze site zoveel van mijn eigen worstelingen en triomfen met jullie kan delen. Ik eer haar altijd. Ze leerde me nooit bang te zijn om het te proberen of me te schamen voor wie ik ben en waar ik vandaan kom. Mijn Gram leerde me over trots zijn op wie ik ben en op mijn geschiedenis. Ik kom uit een geschiedenis van sterke, zwarte vrouwen die fel van hun gezin houden en niet alleen hun huizen openen, maar ook hun hart voor mensen in nood.

Ik kan me geen moment herinneren toen ik opgroeide dat ik niet zag dat deze vrouwen iemand aan het moederen waren. Of het nu hun bloed was of een vreemde op straat. Is je moeder zo? Heeft ze dat soort hart dat net buiten haar zelf en haar eigen familie reikt en zich uitstrekt tot degenen om haar heen; zelfs vreemden? Als dat zo is, moet je haar elke dag eren. Omdat ik door de jaren heen heb geleerd dat niet iedereen gezegend is met een moeder of zelfs een grootmoeder die zich op zo'n manier uitbreidt. En dat doet pijn. Het doet me diep pijn.

Ik denk aan mijn kinderen en het soort moeder dat ik wil zijn. Ik kan alleen maar hopen dat ik het soort moeder ben dat een voorbeeld is van alles wat ik in dit leven heb gekregen. Dat zou ik in het leven van mijn kinderen een gevoel van trots geven voor wie ze zijn en waar ze vandaan komen. Dat kan ik hen een gevoel van onvoorwaardelijke liefde bijbrengen, zodat ze altijd zullen weten dat ze volledig, ondubbelzinnig, onvoorwaardelijk en zonder reserve worden liefgehad. En dat ook zij zullen leren van hetzelfde te houden.

Het is mijn oprechte gebed dat elke moeder van deze meest speciale dag zou genieten. Naar mijn mening is het elke dag moederdag. Omdat je werk als moeder nooit gedaan is. Zelfs niet als uw kinderen volwassen zijn. Ik groet u, samen met mijn moeder, en bid Gods zegeningen over het leven van u en uw gezin.

Gelukkige Moederdag!


Video-Instructies: Eer je vader en moeder (April 2024).