CPS binnen het ondersteuningssysteem
Een ondersteuningssysteem is iets dat inherent is aan genezing door de gevolgen van huiselijk geweld. Elk slachtoffer, of het nu een kind of een volwassene is, moet zijn eigen gevestigde aanhang hebben. Een ondersteuningssysteem varieert voor elk individu. Voor sommigen omvat het nationale diensten voor kinderbescherming, verschillende instanties en voogdij-litems; ondertussen hebben anderen misschien alleen de steun van hun familie en vrienden nodig. Ongeacht hoe elk slachtoffer zijn ondersteuningssysteem heeft opgezet, het is van hen en moet worden gerespecteerd en geëerd.

Omdat er een overvloed aan informatie beschikbaar is over het onderwerp ondersteunende systemen, zal ik slechts één middel per artikel bespreken. Ik wil me voor dit artikel alleen richten op Child Protective Services (CPS).

Child Protective Services is een overheidsinstantie die zorgt voor kinderen die in een pleeggezin zijn geplaatst, verwaarloosd of misbruikt. Sinds januari van dit jaar zijn enkele gevallen aan het publiek bekendgemaakt, waarin CPS naar verluidt het huis van het kind zou hebben bezocht en concludeerde dat er in het huis geen sprake was van misbruik. Helaas werden in sommige van die gevallen kinderen doodgeslagen. CPS is echter tussengekomen in andere gevallen, waardoor het kind in veiligheid is gebracht.

Er zijn berichten over het nieuws dat, sinds de dood van sommige kinderen, telefoontjes nu binnenkomen waardoor kinderbescherming overspoeld wordt met zaken. Helaas zijn er maar zoveel maatschappelijk werkers en ik kan me voorstellen dat ze een moeilijke baan hebben te midden van een enorme lijst met telefoontjes waarin vermoedens van verwaarlozing of misbruik worden gemeld. Persoonlijk geloof ik niet dat alle gevallen waarin kinderen zijn overleden, een direct gevolg zijn van het feit dat CPS zijn werk niet doet. We moeten niet vergeten dat er slechts zoveel maatschappelijk werkers zijn in vergelijking met de vele vermoede gevallen van misbruik. Ik geloof dat in onze samenleving, wanneer we geen antwoorden lijken te hebben voor zoiets ernstigs als de dood van een kind als gevolg van misbruik, we op zoek zijn naar iemand die de schuld heeft. CPS is echter slechts één factor van het ondersteuningssysteem. Ze kunnen uiteraard niet al het werk alleen doen. Dit is wanneer dat oude gezegde binnenkomt: "Er is een dorp voor nodig om een ​​kind op te voeden."

Onze samenleving kan niet verwachten dat slechts één instantie de veiligheid van alle kinderen waarborgt. Dit is waar het ondersteuningssysteem in het spel komt. Elk slachtoffer of overlevende moet zijn eigen ondersteuningssysteem opzetten met zoveel mogelijk supporters. CPS kan deel uitmaken van iemands ondersteuningssysteem; ze kunnen echter niet de enige supporter zijn. De taak van het beschermen van onze kinderen ligt niet alleen bij één persoon of instantie. Het is echt "een dorp nemen om een ​​kind op te voeden."