Gevechtsmedici en hun evolutie

• April 26, 2024

De Combat Medic (specialist in de gezondheidszorg) biedt een uiterst belangrijke functie bij het leveren van eerstehulpdiensten en evacuatiecoördinatie aan een spoedeisende zorginstelling. Er is geen infanteristen soldaat die het werk niet waardeert en bewondert, en de heldhaftige moed van een Combat Medic. De evolutie van de moderne Medic heeft echter een lange geschiedenis en moet worden onderzocht om te begrijpen hoe ver we zijn gekomen.

De medische verzorging van de gewonden is te herleiden tot de Eerste Kruistocht (1096 - 1099). Een ziekenhuis dat in 1023 in het christelijke district in Jeruzalem was gevestigd en wiens voornaamste opdracht was om de arme, zieke en gewonde pelgrims in de heilige landen te verzorgen, behandelde de gewonden en de zieke verdedigers van het christendom tijdens de kruistochten. De zorgverleners waren Benedictijnse monniken die waren opgeleid in de geneeskunde van die tijd. In 1113 werd een orde van zorgverleners gecreëerd door, paus Paschal II, genaamd de Knights Hospitalliers (Orde van St. John). Ze zorgden gedurende de kruistochten totdat de christenen uiteindelijk uit de heilige landen werden verdreven.

De vooruitgang in de medische technologie ging door de geschiedenis heen:

* Battle of Shrewsbury (Engeland) in 1403, een gespecialiseerd hulpmiddel werd gebruikt om pijlen te verwijderen.
* Belegering van Málaga (Spanje) in 1487, een speciale ambulancewagen werd gebruikt om de wond van een slagveld te verwijderen.
* De Franse chirurg Ambroise Paré (circa 1537) is de vader van wat wordt beschouwd als moderne wondbehandeling op het slagveld.

De volgende grote sprong voorwaarts in de geneeskunde op het slagveld kwam in de vroege jaren 1800 toen chirurg Dominique Jean Larrey de Grande Armée van Napoleon Bonaparte leidde. Onder leiding van chirurg Larrey werd het Mobile Field Hospital (Ambulance Volantes) opgericht en werd een gespecialiseerd korps van getrainde en uitgeruste soldaten ingesteld om hulp op het slagveld te bieden.

Een andere belangrijke vooruitgang in medische zorg op het slagveld kwam pas aan het licht na de Amerikaanse burgeroorlog (1861 - 1865). Majoor Jonathan Letterman, chirurg en medisch directeur van de Leger van de Potomac, ontwikkelde een systeem van toegewijde voertuigen, organisaties, faciliteiten en personeel om voor de oorlogsgewonden te zorgen. Het plan van majoor Letterman werd voor het eerst geïmplementeerd in september 1862 tijdens de Slag om Antietam.

In 1864 werd de Eerste Conventie van Genève bijeengekomen om beleid te bepalen voor beschaafde oorlogvoering. Artikel vijfentwintig voorzag in regels voor mantelzorgers. Volgens de regels was het een oorlogsmisdaad om willens en wetens op medisch personeel te schieten met een duidelijk insigne. Het voorzag ook in Combat Medics om persoonlijke wapens te dragen om zichzelf of degenen onder hun hoede te beschermen, maar als het wapen aanstootgevend wordt gebruikt, zou het de bescherming op grond van het verdrag tenietdoen. Vanaf dit punt droegen alle Amerikaanse medische personeelsleden geen wapens op het slagveld.

Verdere ontwikkelingen in de medische technologie waren:

* De Spaans-Amerikaanse oorlog, in 1890, de eerste veldveldverbanden werden gebruikt.
* Wereldoorlog I de Amerikaanse legerambulancedienst en het Sanitair Korps werden opgericht in 1917. Deze organisaties beheersten alle facetten van medische logistiek en beheer van patiëntenzorg en ziekte.
* Tijdens de Tweede Wereldoorlog bleek dat vijfentachtig procent van de gewonde soldaten overleefden als ze binnen het eerste uur werden behandeld.
* Op 4 augustus 1947 richtte het Amerikaanse congres het Medical Service Corps op.
* De Koreaanse oorlog (1950 - 1953) was de introductie van de M * A * S * H-eenheid (Mobile Army Chirurgisch Ziekenhuis) en het eerste gebruik van de medische evacuatie per helikopter.
* De oorlog in Vietnam (1955 - 1975) zag vooruitgang in de behandeling van slagvelden en de evacuatie van helikopters. Er was een achtennegentig procent overlevingskans van de gewonden als evacuatie binnen een uur plaatsvond. Dit was de eerste keer dat dokters geen medische insigne droegen en zich bewapend. Dit was te wijten aan het feit dat de Viet Cong en het Noord-Vietnamleger het niet herkenden Conventie van Genève.

Vanaf 2005 hebben de Amerikaanse strijdkrachten de Combat Medic opnieuw ontworpen. Een faciliteit werd gebouwd in Fort Sam Houston in San Antonio, Texas. Dit is een gezamenlijke militaire faciliteit waar het leger, de luchtmacht en het ministerie van de Marine allemaal samen trainen, met een gespecialiseerde training die specifiek is voor de branche. De naam van de Combat Medic is veranderd, evenals de training. De nieuwe naam is Healthcare Specialist.

De zorgspecialist is gekwalificeerd als Emergency Medical Technician (EMT). Ze zijn getraind in geavanceerde luchtwegtechnieken, schokbeheer en evacuatie. Ze moeten om de twee jaar opnieuw certificeren en hebben tweeënzeventig uur aan credits voor permanente educatie tussen elke hercertificering.

Op het slagveld moeten ze eerste hulp kunnen bieden; gevechtsletsels en ziekten behandelen; eerstelijns traumazorg leveren; voortdurende medische zorg, bij afwezigheid van een arts; en volg de voortdurende gezondheid van de troepen waarmee ze werken. Dit alles vereist een gespecialiseerde training om kalm te handelen wanneer de mest de ventilator raakt.

We hebben een lange weg afgelegd in de behandeling van meer dan negenhonderd jaar oorlogsgewonden. Onze gezondheidszorgspecialisten (Combat Medics) leveren fantastisch werk om onze mannen en vrouwen, in dienst van ons land, in leven te houden. De volgende keer dat je een van deze helden van het slagveld ontmoet, zeg je: "Hé Doc, bedankt."