CD-recensie - Blue Coupe - Tornado on the Tracks

• Mei 14, 2024

Blauwe coupé. Alleen al de naam roept beelden op van hete staven. Of misschien The Beach Boys en hete zomeravonden. Deze band staat echter ver van die ideeën af. De film Blauw fluweel is meer geschikt misschien?

Blue Coupe is het project samengesteld door legendarische figuren Dennis Dunaway (ex Alice Cooper) en Albert en Joe Bouchard (ex Blue Oyster Cult). Blue Coupe, snap je? Er moet echt geen reden zijn om de cv van deze jongens te vermelden, maar voor de niet-ingewijden hier gaat.

Bassist Dennis Dunaway is een van de oprichters van de oorspronkelijke Alice Cooper-groep en schreef mee aan enkele van hun grootste hits zoals "I’m Eighteen", Under My Wheels "en" School’s Out ".

Albert en Joe Bouchard waren beiden lid van Blue Oyster Cult toen ze halverwege de jaren zeventig op hun hoogtepunt waren. Drummer Albert schreef samen "Cities on Flame with Rock and Roll", "The Red and the Black", "This is the Summer of Love" en nog veel meer. Joe was een bassist bij BOC maar is ook een volleerd gitarist. Met BOC schreef hij onder andere “Nosferatu”, “Astronomie” en “Hot Rails to Hell”.

Het trio kwam een ​​paar jaar terug bij elkaar en begon met touren en spelen van materiaal van hun voormalige bands. Uiteindelijk veranderde het branden om wat nieuwe muziek te maken in een volwaardige vlam en daaruit komt Tornado op de sporen. Zoals met alle eerdere muziek van deze baanbrekende bands, is er een sinistere, potentieel nare kwaliteit die dit project van begin tot eind doordringt - bijna alsof er iets voor je verborgen zit rond de grafsteen.

Veel artiesten die in de jaren '70 aan bekendheid groeiden, zitten vast op de loopband Famous Records Live en hebben weinig aandacht voor nieuw materiaal. En degenen die wel oor-ectiele disfunctie hebben, omdat de nieuwe nummers de mosterd niet snijden.

Gelukkig kan ik melden dat Blue Coupe niet alleen meer doet dan de mosterd snijden, ze hebben ook een ongelooflijk sterk record geproduceerd. Tien nummers. Een dekking. Geen vulmiddel. Alle jongens dragen nummers bij en nemen allemaal een beurt of twee achter de microfoon.



Het eerste nummer "You (Like Vampires)" behoudt die look-over-your-shoulder kwaliteit van BOC. Het lied is geschreven door een vriend van de Bouchards en heeft een geweldig refrein en prachtige verzen. Geweldige productie zorgt ervoor dat de instrumenten duidelijk langs de zang worden gepresenteerd. Griezelig en toch melodieus, dit nummer is de perfecte introductie voor deze geweldige set. Er is ook een geweldige video voor dit nummer dat het volledig verkoopt. Van belang voor BOC-fans, een van de jongens in de video heeft een zwart t-shirt met Underbelly in het wit gespeld. Voordat de band BOC heette, stond de band bekend als Soft White Underbelly.

Misschien is mijn favoriete nummer op de plaat de volgende snit, "Angel’s Well", geschreven door Joe. De instrumentale eerste paar staven gaan recht voor je nek en voeten en bewegen beide in korte volgorde. "Met een doelgerichte grimas en een sinister geluid" (sorry, poëtische licentie hier genomen) schrijdt dit lied door je speakers, neemt de controle met een stevige greep en handboeien om je oren. Joe biedt misschien wel de meest overtuigende en krachtige vocale op de plaat, wat geen prestatie is gezien het feit dat geen van deze jongens zou worden verward met, zegt Freddy Mercury. Dat is echter niet wat hier vereist is en deze licht geschuurde vocalen van alle drie werken perfect voor deze outfit. Twee opmerkingen van belang voor deze verlaging. Ten eerste is de opname van een gitaarsolo door ex-gitarist Robby Krieger, die uitstekend is. Krieger komt terug met een smakelijke kleine slide-gitaar op "Man Up". Ten tweede is het feit dat de co-schrijver op dit nummer de overleden Jim Carroll was.

Albert's "Deep End" is de volgende en is een solide snit die zijn spieren (van liefde --- sorry kan het niet helpen) buigt dankzij een vlezige Joe Bouchard-gitaar. Een van de architecten van theaterrock, Dennis Dunaway, draagt ​​mogelijk een kandidaat bij voor het sterkste nummer naast 'God I Need You Tonight'. Gezongen door Albert (denk ik, omdat hij en Joe veel op elkaar klinken), dit nummer heeft een aantal eenvoudige (en een paar rare) akkoordprogressies voor het koor dat het enorm memorabel maakt. Ben hier dol op.

De verrassing op de plaat is een fantastische cover van The Byrd's "Dolphin’s Smile" die op hetzelfde niveau van "Debbie Denise" of "Fireworks" werkt. Het dreigende titelnummer is de volgende en naast de voorhamerritmesectie, biedt een logge structuur veel ruimte voor de gitaar om door te snijden, waardoor je een gevoel van "Godzilla" op jacht gaat.

"Man Up" is een swaggering stuk dat je hoofd doet knikken vooral met de handgeklap op het refrein. Drie Dennis-nummers sluiten de plaat en ze zijn allemaal geweldig. "Untamed Youth" heeft een refrein dat boeiend is. Het hardrock-pictogram pakt de vocalen van de volgende snit "Waiting For My Ship" aan en doodt het. De boogie-georiënteerde "On the Darkest Night" sluit het record op een fijne manier af. Alle drie zijn sterke stand-alone sneden. Als trio is dit pure hemel.

Vergeet nostalgie. Als je een fan bent van deze jongens van hun vorige werken, zul je niet alleen niet teleurgesteld worden, je zult ook blij zijn. Als je een fan bent van hard rock, zul je zeker van deze plaat houden. Het bevat sterke nummers die in de eerste plaats wedijveren met bijna alles in hun rugcatalogus. Bovendien tonen de uitvoeringen drie jongens die niet alleen de bewegingen doorlopen. In feite klikken ze bovenaan hun spel. Kan absoluut niet wachten op een follow-up, want dit is geweldig!

* Noot van de redactie: in het belang van volledige openbaarmaking ontving ik deze CD gratis van de platenmaatschappij.

Video-Instructies: Blue Coupe - Used Car - Live at Howdy's in Buffalo (Mei 2024).