Canadese trots

• Mei 4, 2024

Ik heb nooit echt begrepen hoe zoveel mensen echt geloofden dat Canadezen niet trots zijn op hun land. Ik heb in de loop der jaren veel mensen me dit laten vertellen en het verbaast me echt. Ik hou heel veel van mijn land, ik hou van wat het vertegenwoordigt, ik hou van zijn natuurlijke schoonheid en ik hou van de mensen.


Elk land viert hun "trots" op verschillende manieren en Canada is geen uitzondering. We mogen andere landen niet afwijzen om de onze krachtiger te doen lijken, of er een soort houding tegenover hebben, en we schreeuwen onze nationale kleuren niet echt door middel van liedjes, maar we zijn zeker wel trots. We vieren het gewoon op onze eigen manier.


U ziet dat Canadian Pride een totaal andere definitie voor ons heeft, een compleet nieuwe betekenis. Canadian Pride is niet hoe iemand met een vlag zwaait, of hoe hard ze het volkslied uitschreeuwen, het is niet eens de persoon die esdoornblad op hun gezicht heeft geschilderd. Canadese trots is veel meer dan dit alles, Canadese trots is een emotie, geen actie. Het is iets dat we niet voelen doen.


Ik denk dat een perfect voorbeeld hiervan de Olympische Spelen van Vancouver in 2010 zijn, een evenement waar Canadezen overal de straten, pubs en zelfs lokale zalen overspoelden om onze atleten te bekijken en te ondersteunen. We moedigden hen aan zo graag te willen winnen. Niet omdat we beter wilden zijn dan de andere landen, maar omdat Alex, of Ashleigh of zelfs Jon voor de meesten van ons totale vreemden waren, voelde het nog steeds alsof het onze broer, dochter en zelfs beste vriend was die daar stond op het podium. Zie je, dat is wat het betekent om Canadees te zijn, niemand van ons is vreemden, we zijn allemaal familie, van kust tot kust, dat is Canadian Pride.


We hebben de nederlaag van anderen niet gevierd, we hebben de overwinning van onze broer gevierd en door een heilige band voelde het alsof het ook onze overwinning was. We zijn misschien niet luid, maar onze harten spreken luider dan woorden ooit zouden kunnen, en toen elk van onze atleten de finishlijn passeerde of toen Crosby dat laatste doel kreeg, schreeuwden we het niet in gezichten van mensen, we maakten geen wijzen erop dat we beter waren dan iedereen, in plaats daarvan begonnen miljoenen mensen in het hele land "Oh Canada" te zingen, omdat er op dat moment geen andere woorden waren die de trots konden beschrijven die we voor ons land hadden, en omdat het uit het hart kwam .


Dit is Canadese trots, het is een emotie, het is dat warme gevoel dat uit je barst, het is iets dat diep in onze ziel wordt gevoeld. Het is niet iets dat niemand kan worden opgedrongen of tot uitdrukking kan worden gebracht door met een vlag te zwaaien, het komt niet door in hoe hard we zingen, maar hoe we het zingen. Hoewel anderen dit misschien niet begrijpen, kunnen ze het zien als een zwakte of als een teken dat we niet patriottisch zijn, dit is alleen hun overtuiging. We zullen ons niet conformeren aan de manieren van andere landen omdat we onze liefde voor het land niet hoeven te bewijzen door hoeveel we anderen haten. We hoeven niet te denken dat we beter zijn dan wie dan ook om te weten dat we geweldig zijn.


We hoeven niet in de voetstappen van andere landen te treden, want dat is niet wat het betekent om Canadees te zijn. We zullen onze trots op onze eigen manier blijven uiten, we zullen de bescheiden bever als ons symbool houden, want hoewel we misschien stil zijn en misschien niet de tanden of klauwen van een tijger of leeuw hebben, zijn we nog steeds krachtig, we zijn een sterke , en we zijn Canadees, en bovenal zijn we trots.

Video-Instructies: BANFF | ALBERTA , CANADA - A TRAVEL TOUR - 4K UHD (Mei 2024).