The Bluffer's Guide to the Cosmos - boekbespreking
Volgens de boekomslag is dit wat The Bluffer's Guide to the Cosmos biedt u:

"Wees meteen een expert in de kosmos en bluf
jouw weg in het universum.
Geen wetenschap vereist, alleen een gevoel voor humor. "
Dus de eerste vraag die gesteld moet worden, is het goed doen op zijn aanbod? In één woord: ja.

De gidsen van Bluffer zijn slanke volumes die je in een jasje kunt stoppen - de gids van Daniel Hudon over de kosmos is minder dan negentig pagina's. Hun invalshoek is dat ze je voldoende informatie geven om vrienden, familie en mensen in de kroeg te overtuigen dat je weet waar je het over hebt. De gids voor de kosmos slaagt er zeker in informatief en onderhoudend te zijn.

Het goede

1. Goede organisatie en dekking van het onderwerp
2. Over het algemeen goed geïnformeerd en nauwkeurig
3. Goed geschreven en onderhoudend
4. De meeste grappen

De auteur heeft de concepten van een hele cursus astronomie netjes behandeld. Het detail moet duidelijk selectief zijn, maar het grote geheel is erg goed. Hudon snelt door de oerknal, de vorm van het universum, de inhoud van een sterrenstelsel, ons huis het zonnestelsel, zwarte gaten, donkere energie en nog veel meer.

De onderwerpen zijn goed georganiseerd en geven een samenhangend overzicht van de huidige astronomie. Het schrift is zeer leesbaar, zowel in zijn helderheid als in zijn lichte aanraking.

Humor is natuurlijk een goede manier om informatie te communiceren, omdat het de informatie meer memorabel maakt en de aandacht van mensen houdt. Het is bijvoorbeeld grappig om te zeggen dat donkere energie 'iets is waar je gemakkelijk intelligent over kunt klinken, omdat niemand weet wat het is'. Maar het is ook waar. Als je kijkt, zul je zien dat de meeste kosmologische sites even openhartig toegeven dat niemand weet wat donkere energie is.

Het boek bevat niet alleen grote concepten, maar ook enkele nuttige definities. Ik was blij te zien dat Hudon erop wees dat astronomen met 'grootte' breedte bedoelen en dat dit niet hetzelfde is als massa. In de evolutie van sterren bijvoorbeeld, wordt het verloop van de evolutie van een ster bepaald door zijn massa, niet door zijn diameter. Gebrek aan duidelijkheid hierover kan tot veel misverstanden leiden.

Het is niet zo goed

1. De rest van de grappen
2. Enkele fouten

Ik zal meteen toegeven dat grappen een kwestie van smaak zijn en dit niet beledigen!

Helaas zijn er een bepaald aantal fouten. Gelukkig denk ik dat je zelfs in het gezelschap van professionele astronomen er waarschijnlijk mee weg zou komen. Astronomen kunnen nogal vaag zijn over onderwerpen buiten hun eigen specialiteiten. Toch waren ze onverwacht in wat een behoorlijk bekwaam boek is.

Ik lachte bijvoorbeeld om de lijst van de inhoud van het universum in toenemende volgorde, beginnend met atomen en ga naar "moleculen, stof, verloren sets sleutels, asteroïden, kometen, manen, ego's van politici, planeten, nevels, sterren ... " Het is misschien een kwestie van discussie of het ego van politici na "manen" of na "planeten" in de lijst moet komen. Niet zo met nevels. Ze zijn diffuus maar verspreid - en veel groter dan sterren.

Vreemd genoeg vermeldt het boek het als een mythe dat 'de getijden door de maan worden beheerst'. Het gaat verder met te zeggen dat "hoewel de maan betrokken is bij de getijden, de zon het halve werk doet." Het is toch andersom, dat hoewel de zon bij de getijden betrokken is, de Maan doet het meeste werk, ongeveer zeventig procent volgens de berekeningen die ik op de website van de Georgia State University heb gevonden.

Ik was verrast om te lezen dat "de giftige atmosfeer van 95% kooldioxide [Mars] betekent dat [reizigers] hun ruimtepakken uitdoen, ze het vluchtige gevoel zouden hebben dat hun bloed verdampt." Is hier iets verloren gegaan bij het bewerken?

Zelfs als de atmosfeer van Mars een aanzienlijk deel van de zuurstof bevat, kun je het nog steeds niet inademen omdat het te dun is. Maar in ieder geval zou je bloed niet verdampen. Het zit in je bloedvaten en die zijn ook veilig weggestopt in de rest van je lichaam. Een testpersoon die per ongeluk werd blootgesteld aan een vacuüm meldde dat het water op zijn tong begon te koken net toen hij het bewustzijn verloor. De luchtdruk werd hersteld en hij leed geen schade aan zijn blootstelling van een halve minuut aan het vacuüm.

Het vonnis

Ik heb dit boek al een duim omhoog gegeven en je hebt je waarschijnlijk gerealiseerd dat het voor een volwassen publiek is geschreven. Dit is niet omdat het X-gewaardeerd materiaal bevat, maar omdat de taal, grappen en algemene benadering volwassen zijn en waarschijnlijk niet door kinderen worden gewaardeerd.

The Bluffer's Guide to the Universe is leuk en zou een leuk cadeautje maken. Ik vond het een beetje alsof iemand grappige verhalen vertelde op een feestje. Ik heb genoten van het lezen en je kent waarschijnlijk iemand die dat ook zou doen.

Bluffer's Guides zijn overal verkrijgbaar in Groot-Brittannië. Lezers elders kunnen ze online krijgen of bestellen bij boekhandels.

The Bluffer's Guide to the Cosmos, auteur: Daniel Hudon, uitgegeven door Little, Brown: 2005, ISBN: 978-1-903096-42-0

(1) "Why We Have Tides," //hyperphysics.phy-astr.gsu.edu/hbase/tide.html#mstid
(2) Geoffrey A. Landis, "Blootstelling aan mensen aan vacuüm" //www.geoffreylandis.com/vacuum.html

OPMERKING: de kopie van The Bluffer's Guide to the Universe die ik heb gelezen, is verstrekt door de auteur.