Balans

• Mei 17, 2024

Allereerst wil ik een van mijn vaste forumleden, "MysticSophia", bedanken voor de inspiratie voor dit artikel. Deze is aan jou opgedragen!

Ons is al lang de waarden 'goed' en 'slecht' geleerd. Als kleine kinderen, als we een cadeau krijgen voor onze verjaardag waarop we hebben gehoopt en gehoopt - dat is "goed", maar als we worden gestraft voor het breken van mama's favoriete vaas - is dat "slecht".

Als volwassenen vervagen de lijnen meer. Goed en slecht zijn vaak een kwestie van interpretatie en hangen echt af van wiens gezichtspunt je kijkt. Als uw collega de promotie krijgt waarvoor u hebt gewerkt en extra uren hebt besteed; dat is "slecht" voor u, maar "goed" voor hen.

Dan zijn er die dingen die geen interpretatie behoeven; kanker, moord, verkrachting, een kind gedood door een dronken bestuurder - die zijn slecht.

Maar overweeg dit; wat zou je leven waard zijn als er nooit iets ergs is gebeurd?

Als ons leven altijd rozen en zonneschijn was, hoe dankbaar zouden we dan eigenlijk zijn voor de zegeningen in ons leven?

Toen ik zwanger werd van mijn dochter, mijn tweede kind, was het een vreselijke timing. Mijn huwelijk was op de rotsen, we waren financieel onstabiel en ik was net begonnen aan een gloednieuwe baan als chirurgische techniek. We hadden de zwangerschap niet gepland; het was een kwestie van antibiotica versus anticonceptie. Ik herinner me dat ik als een gek huilde toen ik de zwangerschapstest thuis deed en dacht: "Oh mijn God, wat gaan we doen?"

Toen begon ik ongeveer 3 weken later te bloeden. Onthoud, ik was chirurgisch, ik had mijn stint op de verlosafdeling gedaan. Ik wist dat die hoeveelheid bloed niet normaal was. Mijn man snelde me naar de ER. Een zeer niet sympathiek verpleegster vroeg me waarom ik huilde en ik vertelde haar dat ik bang was dat ik mijn baby verloor. Haar antwoord was: "Nou, als het gebeurt, gebeurt het." Onnodig te zeggen dat ze destijds niet mijn favoriete persoon was.

Gelukkig had ik een geweldige OB / GYN. Hij zei dat ik een lichte abruptie had (scheuren van de placenta) maar dat de baby er goed uitzag, en met bedrust zou de traan zichzelf moeten repareren. Dus ging ik naar huis en volgde zijn bevelen op tot een "T".

En ik kreeg een heel nieuw perspectief op mijn baby. Ja, het zou moeilijk worden om haar groot te brengen, maar ik wilde haar meer dan wat dan ook ter wereld. Ik had me misschien niet gerealiseerd hoe graag ik haar wilde, als ik haar niet zo dichtbij had verloren. Ze is nu 11 jaar oud, het mooiste meisje ter wereld en een van de geneugten van mijn leven.

Ik heb veel andere slechte dingen meegemaakt in mijn leven, maar terugkijkend daarop kan ik altijd een reden vinden. Ze hebben me ofwel versterkt, me een nieuwe waardering voor iets gegeven, of me de kans gegeven om me in te leven in iemand anders en hen te helpen.

Wij nodig hebben zowel goed als slecht in ons leven. We hebben evenwicht nodig. Het goede houdt ons gaande, het slechte geeft ons kracht.

Denk aan slechte tijden als een vaccin. Als er geen vaccin tegen polio was geweest, zouden mensen nog steeds sterven aan die ziekte. Slechte dingen zijn zo. Ze enten ons tegen ergere dingen die nog komen. Ze bouwen onze emotionele spieren op, zodat we onder ogen kunnen zien wat het leven op ons werpt.

Wees dankbaar voor al het goede dat op je pad komt en waardeer het slechte ook.