'The Uninvited' (1944) Filmrecensie

• Mei 2, 2024

Paramount Studios noemde het ‘The Heart Clutching Dread of a Nameless Horror’. De ongenode is zeker een griezelige film.

Op vakantie aan de zuidwestkust van Engeland, komen Londoner Roderick Fitzgerald (Ray Milland) en zijn zus Pamela (Ruth Hussey) voor bij Windward House. Hoewel het al een aantal jaren niet is bewoond, vallen ze voor de charmes van Windward en besluiten ze snel om te informeren naar het kopen van het huis.

De huidige eigenaar, commandant Beech (Donald Crisp) waarschuwt dat daar vreemde dingen zijn gebeurd, maar Pam en Rick zijn te modern om te laten afleiden door suggesties voor vreemde gebeurtenissen. Ze kopen het huis, hoewel de deal sterk wordt tegengewerkt door de kleindochter Stella van de commandant (Gail Russell in haar rol als debuutfilm). Bovenwind was het huis van haar moeder, Mary Meredith, tot ze stierf toen Stella een kind was.

Later beseffen de Fitzgeralds dat het in Windward echt stuitert in de nacht. Het begint met het huilen van hun hond, de koele sfeer in de studio, en dan komt het geluid van een vrouw die de nacht snikt. Kaarsen dimmen, bloemen verwelken en een vreemde mist vormt zich in een spookachtig figuur.

Wordt het huis achtervolgd door Mary Meredith, die haar dood is gevallen vanaf de nabijgelegen klif? Met de hulp van de plaatselijke arts besluiten Pam en Rick het antwoord op het mysterie van Windward te vinden. Ze ontdekken dat Miss Holloway, een vriend van Mary Meredith, en die ooit ook woonde in Windward, veel van de geheimen van het huis kent.

Geregisseerd door Lewis Allen, De ongenode is een studie naar het contrast tussen licht en donker, zonneschijn en schaduw, normaliteit en griezeligheid. Rick en Pam zijn volkomen normale, moderne mensen die, naar men voelt, altijd hebben gehoord in het licht van het gewone, dagelijkse leven. Dat deze personages in de schaduwrijke, spookachtige sfeer van Windward worden gegooid, brengt hun ervaring van het kwaad van het huis nog scherper in beeld.

Er zijn enkele verrassingen in de film, maar geen grote of plotselinge schokken, zoals ongetwijfeld het geval zou zijn als het vandaag zou zijn gemaakt. De verontrustende kwaliteit van de film hangt niet af van speciale effecten, maar eerder van de subtiel bevredigende spookachtigheid gecreëerd door de regisseur en uitgevoerd door cinematograaf Charles Lang.

Het acteerwerk in de film is fantastisch, (zelfs als de voornamelijk Amerikaanse cast niet altijd het doel treft met hun Engelse accenten). Ray Milland, geen onbekende in het mysterie-genre, is overtuigend als Rick Fitzgerald, een vrolijke, goedaardige man, plotseling in een vreemde en beangstigende situatie stapt en de innerlijke kracht en moed moet vinden om te gaan met wat er daarna mogelijk gaat gebeuren. Niemand in de cast overdraagt; ze zijn allemaal geloofwaardig als gewone mensen in buitengewone omstandigheden. De meest opzettelijk sinistere uitvoering is van Cornelia Otis Skinner, in een van slechts een handvol filmrollen, als de formidabele Miss Holloway.

Met een scenario van Dodie Smith en Frank Partos, De ongenode werd overgenomen uit de gelijknamige roman van Dorothy McArdle, (gepubliceerd als Ongemakkelijke eigendom in het Verenigd Koninkrijk). Victor Lang heeft het thema gecomponeerd, Stella van Starlight.

Ongeacht de lugubere publiciteit van Paramount, De ongenode is geen film van ‘heart clutching dread’, maar het is des te effectiever en griezelig tintelend vanwege de weergave van een rustig, ingetogen kwaad.

Bijna zeventig jaar geleden gemaakt, blijft het een van mijn favoriete bovennatuurlijke mysteries.

Opmerking: ik heb The Uninvited op VHS als onderdeel van mijn persoonlijke verzameling.