Reflecties op de Heiland
Jezus wil dat we elkaar behandelen zoals hij ons heeft geleerd met zijn woorden en voorbeeld. We kunnen leren elkaar te behandelen zoals hij de mensen behandelde die hij tijdens zijn sterfelijk leven ontmoette, en de manier waarop Vader ons nog steeds behandelt.

Zijn sterfelijk leven is een sjabloon voor het onze:

Hij kwam in de kinderschoenen, de meest hulpeloze toestand waarin een mens zich zal bevinden. Modelleren van vertrouwen in ouders, het vermogen om hulp van anderen te ontvangen. Hij aanvaardde alle pijn en tekortkomingen van de menselijke conditie en zou op een dag boven hen uitstijgen.

Hij gaf Mary en Joseph de gelegenheid om ons waar ouderschap te tonen. Maria aanvaardde een goddelijke boodschap, die Hem droeg en droeg voordat Hij ons droeg. Ieder van ons die gezegend is om kinderen te dragen, wordt belast met het beschermen en verzorgen van een van de dierbaren van de Heer, waardoor hij in een wereld van veiligheid en liefde komt. Maria accepteerde het en hield Hem veilig in haar lichaam, hoewel ze ongehuwd was. Hem afleveren in een stal, weg van huis, samen met haar man een 'huis' creëren in een onbekende schuur met een paar van haar aardse bezittingen, en ons laten zien wat toch een thuis is.

Ze voedde hem op als een kind, schelden, knuffelen, lachen, huilen. Zoals ieder van ons ouders doet, heeft ze van Hem geleerd. Dat Hij in de tempel achterbleef om te onderwijzen, leerde haar meer over zijn missie, de diepgang van zijn doel en toonde ons het vermogen van kinderen tot getuigenis en geloof.

Joseph liet ons de ware aard van het ouderschap zien. Het geschenk en het voorrecht van adoptie. De grootste van allen was ouderschap en opgevoed door een man die geen deel had aan zijn conceptie. Was Joseph minder een vader dan hij zou zijn als hij deze jongen had verwekt? Joseph accepteerde een vrouw en haar kind, hoewel hij misschien spot en spot daarmee te maken had gehad. Joseph beschermde en zorgde voor de Vredevorst en leerde ons dat de relatie tussen Vader en Zoon op geen enkele manier afhankelijk is van biologie.

Dit kind leefde als een kind van zijn tijd en van zijn ouders en groeide op tot een man in die plaats. Zich bewust van zijn missie, ging hij op weg om de wil van Vader te vervullen. Hij zocht als discipelen, hulpmiddelen en kameraden, niet rijk of machtig, maar zachtmoedig. Vissers, om vissers van mensen te maken.

Hij gaf deze mannen de gelegenheid om Hem in dienst te volgen en de strijd om voedsel en onderdak te overstijgen. Net zoals we kunnen worden verheven boven wat we nu zijn, als we onze wereldse zorgen terzijde schuiven om Hem te volgen.

Hij onderwees in de tempel, op straat, op een heuvel, genezend, sprekend, zegenend terwijl Hij ging. Altijd lesgeven. Vermenging met overspeligen, dieven, de armen, de zwakken. Raak ze aan met woorden, liefde en handen om te kalmeren en te beheren. Hij vermaande, riep tot bekering en vergaf, genas gebroken harten en zielen.

Hij ging doelbewust de woestijn in en demonstreerde het doel door met God te communiceren, door privacy en rust te vinden om dat te doen. Hier onderging hij een heroïsche strijd, hoewel niet de moeilijkste waarmee hij zou worden geconfronteerd, terwijl hij vastte, de verleider versloeg en die tekortkomingen van sterfelijkheid overwon die hij bij de geboorte had aanvaard.

Toen Hij Jeruzalem binnenging in de week van Zijn hartstocht, aanvaardde Hij Zijn plaats, rijdend op een ezel over palmbladeren gereserveerd voor heersers, zoals degenen die Hem hadden aanvaard schreeuwden van vreugde.

Hij diende tot het laatst toe, bediende het avondmaal in een bovenkamer, waste de voeten en gaf troost nog voordat het nodig was, knielde toen in Gethsemane. Worstelend machtig, niet deze keer, met verlangens naar vlees, maar met de ellende en duisternis die elke mens plaagt, schudde Zijn gestel zoals de grond spoedig zou zijn bij zijn dood. Hij zweet en bloedde, voordat de spijkers hem doorstaken, voordat het zwaard hem raakte.

En ten slotte, toen het einde naderde, protesteerde Hij niet. Gearresteerd genas Hij de soldaat die de impulsieve Paulus verwondde ter verdediging van zijn meester. Hij stond aan de bar van een valse gerechtigheid, waar een politieke leider hem naar de vraatzuchtige horde gooide en zijn handen waste van het bloed van een onschuldige. Hij droeg Zijn eigen kruis, zoals Hij elk van ons draagt, en was er gewillig aan vast.

De aarde gilde haar weeklagen, terwijl God en engelen weenden. Hij zou opstaan, oh ja, maar wat een onuitsprekelijk verdriet over de pijn en de vernietiging van deze mooie man die meer was dan een man. Deze zoon van God, van een vrouw, van een timmerman, die Vader van Allen werd. Deze leraar die de waarheid IS. Dit lam is een herder. Toen Zijn discipelen drie dagen na de kruisiging naar de seplechure kwamen, vonden ze het leeg en een engel zei tegen hen: "Hij is hier niet, want Hij is opgestaan." De wereld en de mensen bevonden zich gered, of ze het nu wisten of niet.

Hij vraagt ​​ons te doen wat Hij deed. Om elkaar te behandelen zoals Hij deed. Met alles wat Hij gaf, vraagt ​​Hij een schijntje terug. Hij gaf ons zuiverheid en vraagt ​​om onze zonden. Hij gaf ons vreugde en vraagt ​​om onze tranen. Hij gaf ons Zijn bloed en vraagt ​​om onze harten. Hij herinnert ons eraan, net zoals hij zijn vrienden deed vóór zijn dood,

“Deze dingen heb ik tot u gesproken, opdat gij vrede in mij zult hebben. In de wereld zult gij verdrukking hebben; maar wees moedig; Ik heb de wereld overwonnen. ' (Johannes 16:33)


Video-Instructies: Bach - Gebt mir meinem Jesum wieder from St Matthew Passion BWV 244 | Netherlands Bach Society (Maart 2024).