Een pagina met Madness Film Review

• Mei 5, 2024

In zijn boek "The Whole Equation: A History of Hollywood" onderscheidt criticus David Thomson stille films als onvolwassen en niet verfijnd in vergelijking met de modernistische literatuur die tegelijkertijd wordt geschreven. "A Page of Madness", de 1926 tour de force van de Japanse filmmaker Teinosuke Kinugasa, weerlegt absoluut het verwijt van Thomson. Het gebruikt de subjectieve, stroom van bewustzijnesthetiek van een roman van Virginia Woolf om een ​​visuele weergave van waanzin te construeren.

Net als "The Last Laugh" van F. W. Murnau (1924), dat Kinugasa bewonderde, gebruikt "A Page of Madness" geen ondertitels. Het ontbreken van verklarende titels en de avant-garde visuele stijl van Kinugasa, laat de film open voor meerdere interpretaties. De vrouw van een man zet zich in voor een asiel en hij probeert haar gezond verstand te herstellen. De gevangenschap van de vrouw heeft zijn relatie met zijn volwassen dochter onder druk gezet. Er is ook een suggestie dat het echtpaar een ander kind had dat stierf door een accidentele verdrinking. Dit verklaart niet alleen het ontrafelen van de vrouw, maar ook het gebruik van water door Kinugasa als een terugkerend visueel motief.

Circulaire beweging wordt ook gebruikt als een repetitieve visuele metafoor. De openingsreeks omvat een dans die wordt opgevoerd voor een grote gestreepte bol die achter de danseres ronddraait. Ze is eigenlijk een bewoner van het asiel en het toneel speelt zich af in haar gemartelde verbeelding. Net als de bol is ze constant in beweging zonder ooit de grenzen van haar cel te ontvluchten. De swish pan gebruikt door Kinugasa en zijn cinematograaf Kohei Sugiyama geeft ook de illusie van waanzinnige cirkelvormige bewegingen door de camera. De daaropvolgende vervaging van het beeld draagt ​​bij aan het nachtmerrieachtige gevoel van angst dat de film doordringt.

"A Page of Madness", hoewel het onderwerp geen misdaad is, vertoont veel van de visuele elementen van een film noir. De uitersten van licht en donker, de schaduwen die over het scherm flitsen, de gekantelde camerahoeken die een onevenwichtige geest suggereren, de verticale lijnen die het frame doorsnijden, de caleidoscopische manipulatie van beelden die een versoepelende greep op de werkelijkheid illustreren; vrijwel elke techniek die regisseurs in het geluidstijdperk gebruiken, is aanwezig in deze stille film. Hoofdrolspeler Masuo Inoue, met zijn ongeschoren gezicht en spookachtige ogen, zou bovendien het prototype kunnen zijn voor een van de fatalistische antihelden van noir.

"A Page of Madness" (1926) streamt momenteel op FlickerAlley.com en Amazon. Het Alloy Orchestra verdient speciale vermelding voor hun originele muziek die bij de film hoort. Het subtiele gebruik van Japanse melodieën afgewisseld met dreigende percussie-effecten verbetert de beelden zonder ze te overweldigen. Ik keek op eigen kosten naar "A Page of Madness". Beoordeling geplaatst op 25-10-2018.

Video-Instructies: Esther the Wonder Pig | Steve Jenkins & Derek Walter | TEDxStLawrenceCollege (Mei 2024).