Onze kinderen, onze verslaving

• Mei 3, 2024

Ik ontving ongeveer twee weken geleden een zeer verrassende e-mail. Het was van een auteur, Barbara Joy, "Easy Does It, Mom (Parenting in Recovery)" (Conari Press, 2009). Ze schrijft een nieuw boek en bevindt zich in de onderzoeksfase. Barbara schrijft over ouderschap; specifiek over moeders en voor moeders die herstellende zijn.

Ik kon niet veel toevoegen aan haar onderzoek, omdat mijn dochters zijn opgegroeid met eigen kinderen. Mijn drinkcarrière kwam ook pas in volle bloei als mijn kinderen veel ouder waren. Daarom had ik niet de problemen die moeders in herstel misschien hebben bij het opvoeden van jonge kinderen. Dat betekent niet dat mijn dochters niet werden getroffen omdat ze het zeker waren, maar elk op haar eigen manier.

Dit artikel gaat niet over mijn drinken, herstel en ouderschap, maar wat Barbara me uitnodigde om te doen bracht tranen in mijn ogen en dankbaarheid in mijn hart. Tranen vanwege de verloren tijden; de tijden die ik nooit kan terugvorderen (we hebben geen spijt van het verleden, noch willen we de deur erop sluiten) en dankbaarheid om de gisteren te kunnen erkennen voor wat ze waren, de goede en de slechte.

We weten wat we onze kinderen kunnen hebben aangedaan, ook als ze dat niet doen. We weten dat we ze in de auto hebben gezet (ook hun vrienden) en onder invloed hebben gereden. We weten dat we oneerlijk waren. We weten dat we egoïstisch waren en onze verslaving verkozen boven hun welzijn. Misschien hebben we nog elke dag op tafel gegeten, zijn we naar hun schoolevenementen geweest en hebben we hen geholpen met hun huiswerk. De acties hebben ons niet altijd verraden, maar onze emoties wel. Als ze zagen wie we werkelijk waren, hebben ze het waarschijnlijk binnen gehouden, want we waren tenslotte "moeders"!

Wat we denken te verbergen voor onze kinderen, kan voor buitenstaanders een beetje duidelijker zijn. Natuurlijk denken we van niet, maar toen we aan onze ziekte leden, weet ik niet zeker of we daar zoveel om gaven. Terwijl ik mijn ervaringen aan het schrijven was voor Barbara, herinnerde ik me een incident dat plaatsvond toen ik nieuw nuchter was. Het viel me op dat problemen en problemen rond een van mijn dochters eigenlijk niets met haar te maken hadden. Het ging echt over mij. Ze was een weerspiegeling van mij en er waren veel mensen die ons niet konden scheiden.

Het incident dat ik me uit het verleden herinner, was dat ik was uitgenodigd voor een vrijgezellenfeest voor de dochter van een hele goede vriend. Het was bij haar thuis en ik wist dat het een nogal overdadige aangelegenheid zou zijn. Ik werd niet teleurgesteld. Het eten was fantastisch en de wijn vloeide. Er waren daar een paar vrouwen die ik kende, maar ik kende geen enkele vrouw aan de kant van de bruidegom. Terwijl we rond de eettafel zaten voor de lunch (mijn wijnglas stond ondersteboven), sprak de vrouw tegenover me over haar zoon en zijn ex-vrouw. Ze zei dat de hele scheiding zo jammer was en haar ex-schoondochter was zo lief, maar ze had "problemen". Ze had 'problemen' omdat haar moeder een alcoholist was. Ik had alles wat ik kon doen om mijn mond te houden, maar dat deed ik. Ik herinnerde me dat incident een paar dagen geleden alsof het gisteren was.

Dit "arme ding" was een "arm ding" omdat haar moeder een alcoholist was. Nu ken ik haar of haar moeder niet en ik heb geen idee wat alcohol zijn voor haar is. Wat ik wel weet, is dat de identiteit van de dochter allemaal over de moeder ging. Dit is wat we onze kinderen aandoen of onze kinderen hebben aangedaan. Ik moet denken aan een jonge vrouw in de fellowship die elke week aan een project werkt met de leraar van haar zoon. Ze bood zich aan omdat ze wist dat de lerares haar had herinnerd als een alcoholist en nu wilde ze haar eigen reputatie herstellen, maar belangrijker hoe de lerares haar zoon zag.

Persoonlijk en achteraf heb ik veel ervaringen die ik me kan herinneren die over mijn dochter gingen, maar niet over mijn dochter. Ik kan niets doen om het verleden te veranderen. Ik maakte mijn kinderen goed voor mijn verleden en maakte de kost voor hen goed voor vandaag en morgen. Ik wil dat mijn dochters worden erkend voor de mooie vrouwen die ze zijn en wanneer iemand vraagt: "Oh, ben jij niet Kathy's dochter", wil ik dat ze met trots en liefde "ja" zeggen.

Als je nieuw bent (of niet) in herstel en je hebt kinderen van elke leeftijd, onthoud dan dat het goedmaken van je kinderen een onderdeel van de deal is. Maar ga een stap verder en kijk of er schade is die u aan de buitenkant kunt repareren - in het belang van uw kind. Je hoeft niemand iets te zeggen. Je acties zullen het allemaal zeggen. Heb je kind lief zoals God het bedoelde - met heel je hart en ziel en voor iedereen om te zien.

Namaste’. Mogen jullie je reis in vrede en harmonie lopen.

PS Als er moeders in herstel zijn die willen deelnemen door enkele van hun ervaringen en wijsheid voor Barbara's aanstaande boek te delen, stuur haar dan een e-mail op parentingwithjoy@earthlink.net.

Video-Instructies: Dit is de reden waarom we allemaal zo verslaafd zijn aan onze smartphone - RTL LATE NIGHT (Mei 2024).