Wie is Joseph?
Mei 2024
Regisseur: Robert Moore
Releasedatum: 23 juni 1976
Speelduur: 94 minuten
MPAA-beoordeling: PG
Editor's Rating: 4 van de 4 schtars, schweethart.
De jaren 70 waren echt een magische tijd voor komedie. In die tijd werden veel kansen genomen die precedenten schonken aan de toekomst. Dierenhuis, Monty Python en de Heilige Graal, Cheech & Chong's Up In Smoke, De eikelen Blazing Zadels, alle comedieklassiekers die enorm waren in hun tijd, en alleen maar meer worden gerespecteerd naarmate ze verder gingen. Onder hen waren een paar toneelvertalingen van de grote Neil Simon. Hij was in de jaren 60 begonnen met een reeks hits en begon 1970 met de klassieker The Out of Towners met Jack Lemmon in de hoofdrol, en een paar jaar later had hij een weinig bekende film genaamd Moord door dood. Het vonnis is of het een succesvolle film was, maar van wat ik kan opgraven, verdiende het ongeveer $ 32 miljoen toen de gemiddelde film ongeveer $ 3-4 miljoen kostte om te maken. Dus het viel niet mee, zou ik zeggen.
Desondanks is het niet zo bekend als andere Neil Simon-gerechten, maar het is in latere jaren een soort cultfilm geworden. Zijn campy en geestige humor broedt op oude whodunit-films, televisie en romans uit de jaren 1950 en 1960, met absoluut geen respect voor eerbied of plot. De film gaat zelf over niets, en eerlijk gezegd maakt dat alleen al het bekijken waard.
De film begint met de grootste verzameling super speurneuzen die de wereld ooit heeft gekend en die allemaal afdaalden in het huis van een rijke excentrieke genaamd Lionel Twain. Ze zijn allemaal hier om een mysterie op te lossen dat Twain veelbelovend is, met een prijs van een miljoen dollar op tafel, naast het krijgen van de verhaalrechten voor het boek dat de persoon onvermijdelijk later zou schrijven. De personages zijn transparante parodieën van beroemde literaire detectives en stereotypen, van de harde film noir (gespeeld door Peter Falk) tot Charlie Chan (gespeeld door Peter Sellers). Twain, gespeeld door Truman Capote, is een eigenaardige kerel die iedereen die hij voor het avondeten heeft uitgenodigd als fraudeurs blootlegt, uit frustratie die lijkt te zijn geboren door een overgeobsedeerde fanboy die niet kan achterhalen hoe zijn helden deden wat ze deden deed (denk na De ongelofelijken). De wending komt wanneer de vermoorde persoon uiteindelijk zelf Twain wordt en het complot verder gaat. En door vooruit te gaan, bedoel ik ronddraaien als een hamsterbal die wordt gesponnen door een motorband. Het is echt vermakelijk, maar de hamster erin is werkelijk misselijk.
De film voelt als afzetterij van de film Clue, maar het is belangrijk dat te onthouden Moord door dood heeft Clue bijna tien jaar verslaan. Clue veruit de beste pers, weet je, omdat het een wereldberoemd bordspel heeft. Als er iets is, zou je kunnen zeggen dat Neil Simon op een avond een spelletje Clue speelde en toevallig een herhaling van Charlie Chan tegelijkertijd werd een film geboren.
Dit is een film die niet serieus moet worden genomen. Of semi-serieus wat dat betreft. Het is alsof Mel Brooks een moordmysterie heeft geschreven. De plot is heiliger dan Zwitserse kaas en de personages zijn net zo goed ontwikkeld als het fotografieproject van een achtste-klasser. Maar het komt erop neer - het is snelvuur grappig. Het is een van die films die meerdere weergaven vereist om zelfs de helft van de grappen te krijgen, en zelfs dan zijn ze nog niet oud. Ze zijn snel en geleverd door experts, behalve misschien James Cromwell.
Een deel van de humor is een beetje gedateerd, misschien zelfs een beetje racistisch, in het geval van Peter Sellers en zijn pidgin accent, maar het is nog steeds goed. Ik zou echter niet zeggen dat de minpunten van de film het uitsluiten van het bekijken. Verre van. Ik bezit deze film, en als je mijn vriend wilt zijn, vind je hem beter grappig, omdat ik hem altijd citeer. Dit is meestal waar ik mijn "horloge zonder de kinderlijn" post, maar ik denk dat dit goed genoeg is om met de kinderen te worden bekeken. Als er iets is, wordt de taal misschien een beetje sterk, maar om eerlijk te zijn, de lijn waar ik aan denk, wordt geleverd door een pratende eland.
** Ik werd niet gecompenseerd voor deze beoordeling. **
Releasedatum: 23 juni 1976
Speelduur: 94 minuten
MPAA-beoordeling: PG
Editor's Rating: 4 van de 4 schtars, schweethart.
De jaren 70 waren echt een magische tijd voor komedie. In die tijd werden veel kansen genomen die precedenten schonken aan de toekomst. Dierenhuis, Monty Python en de Heilige Graal, Cheech & Chong's Up In Smoke, De eikelen Blazing Zadels, alle comedieklassiekers die enorm waren in hun tijd, en alleen maar meer worden gerespecteerd naarmate ze verder gingen. Onder hen waren een paar toneelvertalingen van de grote Neil Simon. Hij was in de jaren 60 begonnen met een reeks hits en begon 1970 met de klassieker The Out of Towners met Jack Lemmon in de hoofdrol, en een paar jaar later had hij een weinig bekende film genaamd Moord door dood. Het vonnis is of het een succesvolle film was, maar van wat ik kan opgraven, verdiende het ongeveer $ 32 miljoen toen de gemiddelde film ongeveer $ 3-4 miljoen kostte om te maken. Dus het viel niet mee, zou ik zeggen.
Desondanks is het niet zo bekend als andere Neil Simon-gerechten, maar het is in latere jaren een soort cultfilm geworden. Zijn campy en geestige humor broedt op oude whodunit-films, televisie en romans uit de jaren 1950 en 1960, met absoluut geen respect voor eerbied of plot. De film gaat zelf over niets, en eerlijk gezegd maakt dat alleen al het bekijken waard.
De film begint met de grootste verzameling super speurneuzen die de wereld ooit heeft gekend en die allemaal afdaalden in het huis van een rijke excentrieke genaamd Lionel Twain. Ze zijn allemaal hier om een mysterie op te lossen dat Twain veelbelovend is, met een prijs van een miljoen dollar op tafel, naast het krijgen van de verhaalrechten voor het boek dat de persoon onvermijdelijk later zou schrijven. De personages zijn transparante parodieën van beroemde literaire detectives en stereotypen, van de harde film noir (gespeeld door Peter Falk) tot Charlie Chan (gespeeld door Peter Sellers). Twain, gespeeld door Truman Capote, is een eigenaardige kerel die iedereen die hij voor het avondeten heeft uitgenodigd als fraudeurs blootlegt, uit frustratie die lijkt te zijn geboren door een overgeobsedeerde fanboy die niet kan achterhalen hoe zijn helden deden wat ze deden deed (denk na De ongelofelijken). De wending komt wanneer de vermoorde persoon uiteindelijk zelf Twain wordt en het complot verder gaat. En door vooruit te gaan, bedoel ik ronddraaien als een hamsterbal die wordt gesponnen door een motorband. Het is echt vermakelijk, maar de hamster erin is werkelijk misselijk.
De film voelt als afzetterij van de film Clue, maar het is belangrijk dat te onthouden Moord door dood heeft Clue bijna tien jaar verslaan. Clue veruit de beste pers, weet je, omdat het een wereldberoemd bordspel heeft. Als er iets is, zou je kunnen zeggen dat Neil Simon op een avond een spelletje Clue speelde en toevallig een herhaling van Charlie Chan tegelijkertijd werd een film geboren.
Dit is een film die niet serieus moet worden genomen. Of semi-serieus wat dat betreft. Het is alsof Mel Brooks een moordmysterie heeft geschreven. De plot is heiliger dan Zwitserse kaas en de personages zijn net zo goed ontwikkeld als het fotografieproject van een achtste-klasser. Maar het komt erop neer - het is snelvuur grappig. Het is een van die films die meerdere weergaven vereist om zelfs de helft van de grappen te krijgen, en zelfs dan zijn ze nog niet oud. Ze zijn snel en geleverd door experts, behalve misschien James Cromwell.
Een deel van de humor is een beetje gedateerd, misschien zelfs een beetje racistisch, in het geval van Peter Sellers en zijn pidgin accent, maar het is nog steeds goed. Ik zou echter niet zeggen dat de minpunten van de film het uitsluiten van het bekijken. Verre van. Ik bezit deze film, en als je mijn vriend wilt zijn, vind je hem beter grappig, omdat ik hem altijd citeer. Dit is meestal waar ik mijn "horloge zonder de kinderlijn" post, maar ik denk dat dit goed genoeg is om met de kinderen te worden bekeken. Als er iets is, wordt de taal misschien een beetje sterk, maar om eerlijk te zijn, de lijn waar ik aan denk, wordt geleverd door een pratende eland.
** Ik werd niet gecompenseerd voor deze beoordeling. **
Video-Instructies: Murder By Death with Jim! (Movie Review) (Mei 2024).
Verwante Artikelen
Snoop Dogg Pennen Theme for One Life to Live
Wie wist dat rapper Snoop Dogg fan van soap was? Het blijkt dat zijn moeder hem verslaafd heeft aan One Life to Live als baby en sindsdien is hij een fan. ABC heeft onlangs aangekondigd dat hij twee...
The Nut House is een gekke verhaallijn
Soaps zijn onrealistisch. Ik snap het. Zo nu en dan komt een verhaallijn met een realistische draai; bijvoorbeeld een angst voor borstkanker of drugs- en alcoholgebruik. Deze verhaallijnen zijn...
Over De Auteur
Chow Yuan
Jong Talent Journalistiek. Chef. De Persoon Die Verantwoordelijk Is En Down To Earth.
Populaire Berichten
-
-
De bruine dame van Raynham Hall
Mei 2024
-
Televisie - moet mijn kind kijken?
Mei 2024
-
Bloemen voor Vaderdag
Mei 2024
