Movie Review - Resident Evil: Extinction

• Mei 14, 2024

Dit artikel is geschreven door gastrecensent Stuart Reid, die de première van "Resident Evil: Extinction" donderdag bijwoonde op Planet Hollywood in Las Vegas.

Als je denkt dat je waarschijnlijk "Resident Evil: Extinction" zult doorgeven omdat zombiefilms niet jouw ding zijn, mis je misschien een film die je echt leuk vindt. Voor een groot deel heeft deze film meer gemeen met actie-blockbusters uit de jaren 80 (denk aan "Mad Max") dan met traditionele zombies. In plaats van de gebruikelijke zombiesetup van een onverschrokken groep overlevenden die rondsluipen over verduisterde begraafplaatsen en kerken, vindt het grootste deel van 'uitsterven' plaats in barre woestijnlicht. Net als in de Mad Max-franchise gaat overleven meer over het houden van een zwaarbewapende caravan die van levensbehoeften is voorzien en over de snelweg afrollen dan over het wegschieten van een slingerend leger van zombies. De verandering in toon is duidelijk te zien in de hele film, inclusief setstukken, waaronder een reis langs de post-apocalyptische versie van de Las Vegas-strip en een niet geheel succesvol eerbetoon aan "The Birds".

Voor degenen onder u die de eerste twee films hebben gemist, is het achtergrondverhaal dat een genetisch gemanipuleerd virus a la Captain Trips wordt vrijgegeven uit "The Stand", resulterend in dood, vernietiging, algemene chaos en de oprichting van de zombie-natie. In het "Resident Evil" -universum is de zombieplaag niet beperkt tot mensen, en vrij snel beginnen zombiehonden, zombievogels en verschillende andere nadelige effecten uit het ondergrondse onderzoekslaboratorium te vegen waar het virus werd opgeslagen. Door "Resident Evil: Extinction," heeft het T-Virus niet alleen mensen en andere dieren aangetast, maar ook vegetatie, resulterend in een dor, Al-Gore-vertelde-je-zo-type omgeving waarin het grootste deel van de planeet eruit ziet de rit tussen Los Angeles en Las Vegas. Onverbiddelijk inderdaad. De heldin in deze films wordt gespeeld door Milla Jovovich, zelf een gekloond experiment dat al dan niet is geslaagd in het tegenwerken van de programmering. Haar karakter, Alice, heeft veel gemeen met de iconische Ripley van Sigourney Weaver van "Alien" en "Terminator" van Arnold Schwartzenneger, hoewel veel leuker om naar te kijken in een jurk. In de eerste twee films lieten Alice's ijzige houding en de non-stop parade van zombies vrij weinig ruimte voor karakterontwikkeling. In de nieuwe film, hoewel beslist niet menselijk, is Alice echter veel meer gehumaniseerd en krijgt ze een aantal mogelijkheden voor een diepere verbinding met de andere personages. Jojovich maakt optimaal gebruik van deze kansen, wat zorgt voor een van de sterkste elementen van de film.

Alice's metgezellen in de film zijn onder andere Claire Redfeld, die vrijwel door het boek wordt gespeeld door Ali Larter (vooral bekend om haar rol op "Heroes") evenals collega Raccoon City-overlevende Carlos Olivera (gespeeld door Oded Fehr) en nieuwkomer Betty, gespeeld door hiphopster Ashanti. Eerlijk gezegd is de film zo sterk gecentreerd op Alice's verhaalboog dat de rest van de cast niet veel gelegenheid krijgt om veel meer te doen dan rennen, rijden en schieten. Niettemin is Oded Fehr overtuigend omdat Carlos en zijn relatie met Alice een van de emotionele onderbouwingen van de film is.

De eerste "Resident Evil" was erg afhankelijk van het achtergrondverhaal van de videogame, wat resulteerde in een nogal verwarrende, hoewel uiteindelijk behoorlijk stijlvolle zombie-film. De tweede 'Resident Evil' was, om bot te zijn, een slechte film met gekke Euro-corporate villians die resoluut op het landschap kauwden terwijl de zombies door de stad marcheerden. Je moest zombiefilms (heel veel) leuk vinden om het leuk te vinden. "Resident Evil: Extinction" is al met al een ander dier - een relatief episch post-apocalyptisch actie-avontuur met een echt gedenkwaardig karakter en verschillende goed uitgevoerde setstukken.

Als je wilt nitpicken, is er genoeg om te nitpicken: er is niet genoeg voor Ashanti om te doen, het redelijk belangrijke Jill Valentine-personage uit de tweede film wordt zonder veel uitleg geschrapt en het Las Vegas-gedeelte van de film is te veel setup voor te weinig uitbetaling. Desondanks heb ik echt genoten van "Resident Evil: Extinction." Het deed me denken aan een tijd waarin big-budget franchisefilms de moeite waard waren om naar uit te kijken ("Terminator", "Mad Max", "Aliens" enzovoort). Of dit echt het einde van de lijn voor de "Resident Evil" -serie is, is waarschijnlijk meer afhankelijk van de box office dan iets anders, maar als het zo is, is de serie met een knal uitgegaan. Persoonlijk hoop ik dat genoeg mensen deze film bekijken om Milla Jovovich en haar asymmetrische rode jurk nog een keer uit hun pensioen te halen.

"Resident Evil: Extinction" speelt nu in theaters in het hele land.

Video-Instructies: RESIDENT EVIL: EXTINCTION MOVIE REVIEW - Corrupt Nostalgia (Mei 2024).