Meditatietips - Omgaan met een drukke versus slaperige geest

• Mei 13, 2024

Elke mediteerder, beginnend of ervaren, heeft soms te maken met een drukke of slaperige geest. In feite wordt veel van meditatie besteed aan het onszelf terugtrekken uit of terug van een van deze staten, naar onze gekozen meditatiefocus. Een metafoor die ik leuk vind voor meditatie is die van het stemmen van een gitaarsnaar. Als de snaar te strak is, kan deze breken, maar als deze te los is, maakt deze geen geluid. In meditatie, als onze geest te gespannen is, wordt het vaak druk en verliezen we onze focus, maar als het te los is, raken we in een verdoving of slaperigheid. Meditatiebeoefening is het proces van het vinden van de middenweg - een heldere, waakzame en toch rustige en geconcentreerde staat.

Elke meditatietraditie en leraar heeft advies over hoe om te gaan met deze meditatie-uitdagingen, maar ik hou vooral van de leer van Bhante Gunuratana, auteur van Mindfulness in gewoon Engels, een klassieke gids voor meditatie. Hoewel geschreven in de context van de Vipassana-traditie, en daarom gericht op adem- en inzichtmeditatie, bevat een groot deel van het boek concrete suggesties voor het omgaan met alle soorten afleiding, en is daarom relevant voor alle soorten meditatie, en voor zowel nieuwe als ervaren meditators.

Een onderscheid dat Bhante Gunuratana maakt, is tussen 'denken' en 'zinkende' geest. Denkende geest is een drukke geest - wanneer onze gedachten van gedachte naar gedachte stuiteren in een schijnbaar eindeloze reeks mentale activiteit. Het is heel gebruikelijk dat mediteerders voor het eerst verbaasd zijn over hoe druk hun geest is en er zeker van zijn dat meditatie zelf de drukte heeft veroorzaakt. In feite zijn de meeste van onze hoofden altijd zo druk en pas als we gaan zitten om te mediteren, beginnen we ons dit te realiseren.

Zinkende geest is het tegenovergestelde van denkende geest, wanneer we in een soort verdoving vallen. Dit kan zich uiten als slaperigheid, maar wordt vaak niet echt fysieke vermoeidheid. Gunuratana beschrijft het als volgt:

"... zinken duidt op enig dimmen van bewustzijn. Op zijn best is het een soort mentaal vacuüm waarin er geen gedachte is, geen observatie van de adem, geen bewustzijn van iets. Het is een kloof, een vormloos mentaal grijs gebied eerder als een droomloze slaap. "

Veel mensen verwarren zinkende geest met ontspanning, of met onthechting, omdat ze aannemen dat meditatie een soort emotieloze, zintuiglijke toestand moet zijn. In het ideale geval ontdekken we in meditatie een duidelijke, waakzame, opmerkzame en toch kalme grond van ons bewustzijn. In plaats van dit als een staat te produceren, ontdekken we het onder alle staten, wanneer we zowel het denkende als het zinkende verstand loslaten.

Zoals in het gitaarvoorbeeld, is mediteren een proces van aanpassing van onze mentale snaar, en de meesten van ons slingeren heen en weer tussen denken en zinkende geest tijdens elke meditatie, hoewel we meer vatbaar zijn voor de ene dan de andere. Onze tools voor het stemmen van onze snaren zijn mindfulness en concentratie.

Onze geest centreren door concentratie en focus is de sleutel tot het werken met denkende geest. We gebruiken eenpuntige concentratie en trekken onze geest steeds weer terug van afleidingen om onze mentale activiteit te kalmeren. Wat ook ons ​​beoogde object van meditatie is, of het nu onze adem, een chakra, een visualisatie, een mantra of bewustzijn zelf is, we trekken onze geest steeds weer terug naar dit focuspunt, in een poging dit te doen met niet-oordeel. Hoewel het soms nuttig is om na te denken over de aard van onze afleidingen - de belangrijkste thema's, en hoe lang elk duurt - na dit kort te hebben gedaan, trekken we onze geest terug naar ons brandpunt.

Want zinkende geest, mindfulness of onderzoek is ons hulpmiddel. We kunnen proberen de aard van de zinkende geest zelf te onderzoeken, zijn kwaliteiten als een sensatie te beschouwen en dit te vergelijken met alertheid. We kunnen ook overwegen hoe het ons lichaam of emoties beïnvloedt. Door dit te doen, kunnen we ons terugtrekken uit de schemering van deze staat, in een waakzame, onderzoekende staat. Vanaf hier kunnen we terugkeren naar ons focuspunt - opnieuw of dit onze adem is of iets anders. Als zinkende geest een terugkerend probleem is, is het soms nuttig om een ​​tijdje meer actieve meditaties te doen - bijvoorbeeld het tellen van een ademmeditatie, het roteren door de chakra's in een chakra-meditatie of aandachtig focussen op onze zintuigen - wat we horen, ruiken , enz. - om onszelf alert en nieuwsgierig te houden.

Navigeren tussen deze twee staten van denken en zinkende geest is iets waar alle mediteerders mee omgaan. Met de praktijk wordt de tijd die nodig is om deze toestanden te herkennen geleidelijk korter, en de afleidingen zelf kunnen veranderen - we kunnen bijvoorbeeld in de ban raken van gelukzaligheid in plaats van gedachten over het avondeten - maar we werken allemaal met deze balans, met 'afstemmen onze string '. Wanneer we de balans vinden, ontdekken we de bron van bewustzijn zelf, wat zowel aandacht als concentratie voedt, en met deze ontdekking ontvouwt ons ontwaken zich.