OOG. : Divine Cybermancy

• Mei 3, 2024

Geproduceerd door een 10-koppig team van Franse ontwikkelaars, "E.Y.E .: Divine Cybermancy" heeft enkele nette ideeën, maar een algemene twijfelachtige uitvoering.

OOG. is een first-person shooter die zich afspeelt in een door cyberpunk geïnspireerde wereld van augmentatietechnologie en paranormale krachten. Het is een combinatie van tactisch gunplay en krachtige sci-fi, en dus is een nette rol in de game de overgang van relatief normaal en weinig power naar een bijna onkwetsbare superman die legers kan opnemen. Het stompe, niet-intuïtieve verhaal en de concepten kunnen echter veel spelers uitschakelen voordat ze ooit het laatste deel bereiken.

OOG. maakt gebruik van zowel RPG-mechanica als basis FPS-gameplay. Het schietaspect van het spel lijkt op iets als Rainbow Six, hoewel minder dodelijk; dekking gebruiken en naar voren leunen om te schieten zijn essentiële technieken, en de selectie van wapens omvat de standaardset pistolen, jachtgeweren en geweren. Schieten is snel en responsief, en ondanks enkele matte effecten doet de game prima werk van het afbeelden van vuurgevechten.

Het inventarisatiesysteem is best netjes; in plaats van 2 slots voor wapens of iets in die richting, gebruikt het een op rasters gebaseerd voorraadsysteem (net zoals dat in de Diablo-spellen). De roosters bevinden zich echter op verschillende delen van het lichaam; een groot wapen zoals een geweer past alleen op de rug van het personage, maar kleinere wapens, munitie en granaten kunnen worden opgeslagen op heupsleuven, dijgleuven en andere kleine zakjes.

Het RPG-aspect van het spel speelt een rol door het gebruik van "brouzofs", die fungeren als een combinatie tussen ervaringspunten en valuta. Het level-up systeem is redelijk eenvoudig; je doodt vijanden en voltooit doelen, en je krijgt punten om in je verschillende statistieken te stoppen. Het aspect "valuta" is iets ingewikkelder. Als valuta kunnen brouzofs worden besteed aan onderzoek, augmentaties, paranormale krachten en wapenupgrades. Deze hebben allemaal vrij interessante effecten op de gameplay.

Cyber-augmentaties verbeteren het lichaam van het personage, waardoor ze sneller, sterker, duurzamer, enzovoort worden. Een sterk verbeterd personage is over het algemeen gewoon beter dan andere personages, wat betekent dat ze agressiever en eenvoudiger kunnen zijn als het gaat om gevechten, en het spel zorgt er goed voor dat de speler zich krachtig voelt als ze volledig zijn verbeterd. PSI-machten daarentegen gaan meer over het vinden van handige trucs. De beschikbare PSI-krachten in het spel zijn onder meer het genereren van klonen, desoriënterende en verwarrende vijanden, het doden van vijanden en het creëren van monsters uit hun lijken en het omzetten van gevallen wapens en items in energie. Dit ondersteunt een meer strategische vorm van gameplay gebaseerd op het gelijktijdig gebruiken van de krachten.

Hoewel de mechanica van de gameplay behoorlijk goed is, kan het tempo van de game werk gebruiken. De game opent met een onhandige semi-geheugenverlies tutorial (je bent in een grot en weet niet meer hoe je daar bent gekomen) en dumpt je dan onmiddellijk in het midden van de complexe wereld van de game. Je hebt niet veel tijd om op de hoogte te worden van wie met wie vecht en waarom voordat je naar verschillende missies wordt afgevoerd. Je begint met een aantal ontgrendelde wapens en je bent al "bovenmenselijk" aan het begin van het spel (hoewel je aanzienlijk meer krijgt), dus er is niet echt zoveel gevoel van vooruitgang als er zou kunnen zijn. Bovendien zijn er veel geheimzinnige termen die het spel naar je gooit zodra je begint, en zonder veel uitleg over wat ze zijn of waarom ze worden gebruikt. Dit maakt het spel intimiderend voor iemand die het terloops heeft opgepikt, of iemand die niet van tevoren opkeek wat er aan de hand is.

De ontwerpen en grafische afbeeldingen van de game zijn erg goed gedaan, hoewel sommige van de esthetische beslissingen misschien een beetje twijfelachtig zijn (met name de geweren delen geen echte overeenkomsten en zien eruit alsof ze willekeurig in de game zijn gegooid). De geluidseffecten en stemacteren (een opzettelijk verminkte onzintaal) zijn niet geweldig, maar de muziek is redelijk goed en het is allemaal redelijk sfeervol. Er is een coöperatieve multiplayer, maar het proberen om het spel met coöperatie te spelen zat vast in bugs en netwerkproblemen. Het is conceptueel leuk, maar de technische kant steunt niet goed.

Het belangrijkste wat ik zou zeggen over E.Y.E. is dat het een goed spel is als je veel van de fouten over het hoofd ziet en jezelf erin laat investeren. Het is niet de beste game, en het heeft zeker veel gaten als het gaat om contentontwerp, maar het kan ook best leuk zijn.

Beoordeling: 6/10.

Gekocht met eigen middelen via Steam.

Video-Instructies: E.Y.E. Divine Cybermancy Review (Mei 2024).