Alex wint goud voor Canada

• Mei 3, 2024

Ik zal dat moment of het gevoel dat ermee gepaard ging nooit vergeten. Ik herinner me hoe mijn hart een miljoen slagen per seconde pompte, ik had kippenvel over mijn hele lichaam en ik kon geen andere adem inademen. Ik weet dat ik het niet alleen was, het was als een epidemie die het land binnen enkele seconden overspoelde en overal op dit moment leden mensen aan dezelfde symptomen. Iedereen was stil, iedereen had hetzelfde aan hun hoofd en "Zal hij het doen"?

Alexandre Bilodeau had net zijn run voltooid, het was onberispelijk, het was ongelooflijk, het was precies waar we naar op zoek waren, maar was het genoeg? Er was nog één tegenstander over, als hij erin slaagde een betere score te behalen, zou Alex geen andere kans krijgen, de gouden medaille zou verloren gaan.

De scène leek op iets uit een film, volgepakte restaurants zaten met gloeiend heet eten op de tafels, maar er was niemand. Waarom? Omdat elke persoon, inclusief het keukenpersoneel, in stilte voor de televisie zat, wachtend ...

De straten zaten vol met mensen van de ene naar de andere kant, een zee van rood en wit, ondanks het feit dat er duizenden supporters bij elkaar waren, kon je nog steeds een speld horen vallen. De adrenaline bouwde zich op; de intensiteit bereikte zijn hoogste piek. Deze scène was niet alleen in heel Vancouver of British Columbia hetzelfde, maar in heel Canada werd hij herhaald in de grootste steden en de kleinste steden. Mensen van kust tot kust zaten in een stil gebed.

Het duurde slechts enkele minuten voor de volgende tegenstander Guilbaut Colas (die Frankrijk vertegenwoordigde) om zijn run af te ronden, maar voor de meesten van ons leken deze minuten de eeuwigheid te doorlopen. Ik herinner me hoe de koude rillingen zich door me heen verspreidden terwijl ik Colas de heuvel af zag gaan. Ik hoopte uit alle macht dat hij niet zou vallen, ik wilde zo graag dat Alex zou winnen op pure vaardigheid. Ik wilde weten dat Alex ergens in dit punt van 23 seconden uit de sterkere tegenstander zou zijn gekomen.

Colas kruist de finishlijn en je kunt de verwachting in overdrive voelen springen terwijl de wereld op de juryscore wacht. Eindelijk wordt hun beslissing bekendgemaakt en kennen ze Colas een score van 25,74 toe, het is 1,01 lager dan Canada! Het publiek barstte in gejuich uit toen Alex werd gekroond als de eerste Olympiër ooit die de gouden medaille op Canadese bodem won, en net als dat, de minuten die allemaal langzamer gingen, leken nu te snel voorbij te gaan aan het begin van de viering.

Het was niet alleen het moment dat ik me zal herinneren; het is het gevoel, de emotie achter het moment. Het is het geluid van grote menigten die O'Canada uitbarsten, het is de aanblik van complete vreemden die elkaar omhelzen tijdens het vieren en de tranen van geluk die over de wangen van zoveel supporters rolden. Dit moment, dit gevoel, zal nooit verloren gaan, het zal niet zomaar een nieuwe toegang tot de geschiedenisboeken zijn, maar een verhaal dat we onze kleinkinderen in de komende jaren zullen vertellen. Zie je, dit was meer dan alleen een overwinning voor Alexandre Bilodeau, het was een overwinning voor Canada, een overwinning voor jou en mij. Het is een bewijs van onze trots en dat is iets dat voor altijd in ons hart zal blijven.

Video-Instructies: The Most Unexpected Gold Medal In History - Steven Bradbury | Salt Lake 2002 Winter Olympics (Mei 2024).