Waarom Barack Obama de Nobelprijs voor de vrede won

• Mei 11, 2024

Veel mensen hoorden het nieuws met grote verrassing in de ochtend van 9 oktober 2009: president Barack Obama werd aangekondigd als de ontvanger van de Nobelprijs voor de vrede. Meteen riepen ze: "Waarom? Wat heeft hij gedaan om het te verdienen? Hij is te 'nieuw' om zoiets te winnen!" evenals opmerkingen als "Vredesprijs? Hij voert twee oorlogen!"

Waarom heeft het Nobelcomité de prijs toegekend aan president Obama? Werden ze verblind en stom gemaakt door zijn 'stermacht? Nee. Ze zien altijd stermacht en geven die vaak door aan een anonieme werker voor de vrede. Stuurden ze een boodschap naar de hele wereld en vooral naar Amerika? Ja, ze sturen vaak berichten met hun prijzen, die altijd tot op zekere hoogte politiek zijn.

Zoals Thorbjorn Jagland, voorzitter van het Noorse Nobelcomité, in een artikel in de New York Times van 10 oktober 2009 heeft uitgelegd, erkent het comité soms degenen in de loopgraven die het idealistische gromwerk doen, maar het erkent soms ook degenen die een politieke band hebben met de uitzicht op vrede. "Het is altijd een mix van idealisme en realpolitik die de wereld kan veranderen", zei de heer Jagland.

Realpolitik verwijst naar praktisch beleid, en het praktische beleid dat nodig is in de 21ste eeuw moet een verschuiving van nationalisme naar globalisme omvatten. Afwijken van nationalisme betekent zeker niet dat het patriottisme of toewijding aan het eigen land wordt opgegeven. Integendeel, de verschuiving betekent het accepteren van het feit dat het eigen land deel uitmaakt van een onderling afhankelijke wereld - een wereld die steeds afhankelijker is geworden als gevolg van modern transport, technologie en handel.

De officiële aankondiging van de prijs citeert president Obama's "Buitengewone inspanningen om de internationale diplomatie en samenwerking tussen volkeren te versterken." Een deel van die inspanning kan worden gevonden in de opmerkingen van de president aan de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op 23 september 2009: "Nu is het tijd voor ons allemaal om onze verantwoordelijkheid te nemen voor een mondiale reactie op mondiale uitdagingen."

"Een wereldwijd antwoord" vereist samenwerking met de rest van de wereld - om problemen te bespreken en tot oplossingen te komen. Een globale reactie is geen shoot-from-the-hip reactie. (En ja, de prijs aan president Obama is natuurlijk gedeeltelijk een klap voor president George W. Bush, hij van de "als je niet met ons bent, je bent tegen ons" school van antwoorden.)

In een interview op 5 januari 2009 verklaarde Henry Kissinger dat het de taak van president-elect Obama zou zijn "om in deze periode een algemene strategie voor Amerika te ontwikkelen, wanneer er echt een 'nieuwe wereldorde' kan worden gecreëerd." Hij noemde die taak "een geweldige kans".

De Nobelprijs voor de vrede aan president Obama is een manier om het officieel te maken dat hij werkt aan die nieuwe wereldorde. Een redactioneel artikel van de New York Times op 10 oktober 2009 citeerde Obama's 'bereidheid om andere naties te respecteren en ermee samen te werken', of, zoals sommige tegenstanders het zouden noemen, zijn bereidheid om een ​​'excuusreis' van de wereld te maken.

Nou, excuses waren zeker in orde. De politieke instabiliteit, nucleaire dreigingen en klimaatcrises waarmee Amerika wordt geconfronteerd, hebben ook te maken met de rest van de wereld. Zoals de aankondiging van Nobel stelt, is de diplomatie van president Obama gebaseerd op een acceptatie van en respect voor de 'waarden en attitudes die worden gedeeld door de meerderheid van de wereldbevolking'.

Die meerderheid deelde de waarden van vreemdelingenhaat en haat niet. Die meerderheid gaf ons hun hart op 11 september 2001. En we sluiten ze buiten. Met president Obama omarmt Amerika de rest van de wereld. En daarom heeft Barack Obama de Nobelprijs voor de vrede gewonnen.

Video-Instructies: Kan boksen bijdragen tot wereldvrede? (Mei 2024).