Een andere definitie van literaire fictie

• Mei 1, 2024

Als fictie mode was, zou literaire fictie alles omvatten, van rode loper tot smart casual, Armani tot Prada en Zara. Dat is een enorme kleerkast, maar dat is de onnauwkeurige kunst van het definiëren van literaire fictie.

Overweeg de term. "Literair" beschrijft een geschreven werk van artistieke verdienste; de definitie van kunstenaarschap van een persoon kan echter de affectie van een ander zijn. Dit is waar de tand des tijds binnen komt. Net zoals een mini-jurk met franjes misschien niet oud maar "vintage" is en perfect draagbaar voor een cocktailfeestje, zou een literair werk de tijd moeten doorstaan. Gegeven een paar eeuwen of zelfs decennia verdient het misschien de status van 'klassiek'.

Fictie is de combinatie van de vijf elementen die hieronder worden besproken. Wat serieuze fictie scheidt van de mainstream is, zoals in elke techniek, de verhouding van elk element in die combinatie.

Verhaal
We lezen fictie om een ​​verhaal te horen, en algemene fictie levert verhalen in snelle plots. Serieuze fictie blijft daarentegen hangen. Het conflict krijgt dimensie en diepte voordat het wordt opgelost - van details van de achtergrond van een personage, suggestieve beelden van het landschap, gebeurtenissen uit de historische periode. Een literair verhaal kan zelfs de chronologische volgorde uit de weg gaan en in de tijd heen en weer bewegen terwijl de plot zich ontvouwt, zoals in Slaughterhouse-Five.

omgeving
De setting van algemene fictie is meestal concreet: een werkelijke tijd, een bepaalde plaats. Niet zo in literaire fictie, wiens verhalen zich kunnen afspelen in symbolische omgevingen zoals het eiland in Martel's Het leven van Pi of de opstand in die van Orwell Dieren boerderij. Plot en setting in serious fiction zijn uitingen van niet alleen de verbeelding van een schrijver, maar ook de filosofie van de auteur.

Thema's
We lezen en schrijven verhalen omdat we altijd proberen onze menselijke toestand te begrijpen, maar soms niet in staat zijn om de problemen direct te onderzoeken. Schrijvers van algemene fictie onderzoeken de terugkerende universele thema's van het menselijk leven - liefde, verlies, verraad, geheimen - maar blijf er niet bij stilstaan, want het verhaal moet doorgaan. Door literaire fictie verdiepen we ons echter diep, overdenken we sociale problemen en proberen we onbetwistbare waarheden onder ogen te zien zonder terug te vallen, zoals bijvoorbeeld de werken van Toni Morrison ons uitdagen.

Characters
In de reguliere fictie zijn personages precies dat, ook al zijn ze complex. We kunnen de helden en heldinnen onderscheiden en meevoelen, zelfs als ze niet helemaal deugdzaam zijn. Personages in serieuze fictie zijn moeilijker te beoordelen. Ze kunnen een sociaal probleem of een lelijke waarheid vertegenwoordigen en toch het karakter zijn waarmee we ons moeten identificeren, zoals Briony in McEwan's Verzoening. De filosofie of persoonlijkheid van literaire personages kan zo ingewikkeld worden uitgezet dat we ons tot het laatste hoofdstuk gefrustreerd kunnen voelen. Of, zoals in het leven, zullen we ze misschien helemaal nooit begrijpen.

Verhalend perspectief
Misschien is het grootste verschil tussen mainstream en literaire fictie in hoe het verhaal wordt verteld. Bewustzijnsstroom, innerlijke monoloog, een onbetrouwbare verteller - deze en andere verteltechnieken volstaan ​​met serieuze fictie met filosofie, terwijl reguliere verhalen eenvoudiger zijn. Misschien is het verhalende perspectief wel iets dat in twijfel moet worden getrokken, zoals Lionel Shriver suggereert We moeten over Kevin praten; of misschien is het verhaal ingesloten in een kaderverhaal, zoals dat van Mary Shelley Frankenstein, dat het berouw van zijn verteller benadrukt en het thema van Promethean ambitie en consequentie.

Wat het verhalende perspectief ook is, het is dit fictie-element dat de stijl van de auteur benadrukt. Neem alleen de volgende auteurs: Austen, Dickens, Kafka, Woolf, Cather, Hemingway, Lessing, Pynchon, Atwood, Murakami. Veel van hun werken hebben de tand des tijds doorstaan, en hun uiterst diverse stijlen zijn zeer onderscheidend - Austens onstuimige humor, het reserve proza ​​van Hemingway, het kristallijne detail van Atwood.

Stijl is het product van de creatieve en kritische gedachte van een individu, en de beste manier - misschien de enige manier - waarop deze gedachten worden overgebracht. Als we een werk van serieuze fictie lezen, waarderen we hoe de zorgvuldig gekozen woorden van de auteur resoneren met onze eigen gedachten en persoonlijke gevoelens oproepen, zelfs als de woorden honderden jaren geleden of duizenden kilometers van waar we wonen zijn geschreven.

Stijl is daarom wat literaire fictie uiteindelijk onderscheidt van de mainstream. Als een verhaal je gedachte oproept of je hart wringt, en als - zoals een met de hand genaaide jurk - de vijf elementen met zorg zijn vervaardigd, lees je waarschijnlijk een werk van literaire fictie.

Video-Instructies: ????Literatuur of lectuur? Is dat belangrijk voor schrijvers? | Robin Rozendal (Mei 2024).