Douglas Fairbanks als The Gaucho Film Review

• Mei 21, 2024

Twee evenementen in augustus 1926 hadden invloed op de productie van Douglas Fairbanks's release 'The Gaucho' uit 1927. Fairbanks was in het publiek voor de première van John Barrymore's "Don Juan", met een gesynchroniseerde sound-on-disc (Vitaphone). Dit evenement markeerde het begin van het einde van de stomme film. Dezelfde maand stierf Rudolph Valentino. Fairbanks was een ere-pallbearer bij Valentino's begrafenis in New York en was getuige van de massahysterie over de dood van de "Latin Lover".

Fairbanks, zowel in zijn vroege komedies als de kostuumavonturen van de jaren 1920, speelde karakters die kuis en eervol waren met betrekking tot relaties met het andere geslacht. Toen Valentino weg was, besloot Fairbanks zich echter los te maken van het Boy Scout-imago dat hij in zijn vroege carrière zo zorgvuldig had gecultiveerd. Net als in "The Four Horseman of the Apocalypse" (1921), de film die Valentino tot een ster maakte, besloot Fairbanks een Latijns personage te spelen met een ongegeneerde seksuele eetlust. Hij danst zelfs een tango, waardoor hij een directe vergelijking tussen zichzelf en Valentino mogelijk maakt.

Fairbanks wist dat zijn publiek misschien moeite zou hebben om zowel zijn libide karakter als de donkere toon van “The Gaucho” te accepteren. Daarom speelt religie een grote rol in het complot en biedt het de Gaucho de mogelijkheid zichzelf te verlossen. Het grootste deel van de actie van de film speelt zich af in de Stad van het Wonder, waar een heiligdom (vergelijkbaar met Lourdes) aanvragers aantrekt die willen genezen. Hun aanbod heeft de stad rijk gemaakt en de aandacht getrokken van de Gaucho en Ruiz, de usurper.

De Gaucho neemt de controle over de stad over en vertelt de priester van het heiligdom (Nigel de Brulier) "Zie je, Padre, ik krijg wat ik wil - zonder de hulp van God en zijn heilige boek." De Gaucho voert later op dezelfde avond een hof voor zijn eigen amusement. Wanneer hij wordt gepresenteerd met een slachtoffer van The Black Doom (vermoedelijk melaatsheid), beveelt de Gaucho hem "Ga op zoek naar een verborgen plek en dood jezelf." De rollen worden omgedraaid wanneer de Gaucho zelf besmet raakt. The Girl of the Shrine (Eve Southern) heeft medelijden met hem en helpt hem om te bidden voor een wonder. De Gaucho is op wonderbaarlijke wijze genezen, verslaat het leger van Ruiz en herstelt de orde in de stad.

Totdat hij hervormd wordt door zijn contact met The Girl of the Shrine, rookt het karakter van Fairbanks, drinkt en maakt de liefde met verlaten. Zijn tango met de Mountain Girl (Lupe Velez) is een van de hoogtepunten van de film. Mijn enige klacht is dat het veel korter is dan de dans van Valentino in "The Four Horseman of the Apocalypse". De manier waarop Fairbanks sigaretten gebruikt maakt deel uit van elke discussie over "The Gaucho". Aan het einde van de tango, bijvoorbeeld, zuigt Fairbanks de sigaret in zijn mond voordat hij een kus op het bergmeisje plant en spuugt hem vervolgens weer uit, nog steeds brandend.

Het roken is een integraal onderdeel van het karakter van de Gaucho, maar ik denk dat Fairbanks het gebruikt om de schoonheid van stille film te demonstreren en wat er verloren zou gaan met de komst van geluid. Naast de talloze manieren waarop hij lucifers en sigaretten gebruikt in "The Gaucho", beweegt Fairbanks ook met de ballistische gratie die hij perfectioneerde in "The Thief of Bagdad" (1924). Deze dansachtige bewegingen slaan nergens op in de realistische wereld van geluidsfilms en Fairbanks lijkt zijn publiek te protesteren: "Dit is wat je verliest."

"The Gaucho" is beschikbaar op dvd, en zo heb ik de film op eigen kosten bekeken. Beoordeling geplaatst op 4-7-2017.