Watergeefmethoden voor kamerplanten
Water geven is een belangrijk aspect van routinematige verzorging van binnenplanten. Binnentuinders stroomlijnen het proces vaak kort met verschillende automatische middelen, zoals individuele zelfbewaterende containers. Sommige automatische systemen vereisen dat de planten redelijk dicht bij elkaar staan, wat ze onpraktisch maakt voor mijn gebruik omdat ik potten in het hele huis heb. Ik vind het niet erg om elke pot afzonderlijk water te geven, omdat ik hiermee elke plant tegelijkertijd op wittevlieg en bladluis kan controleren.

Vele soorten gieters en wanden zijn verkrijgbaar in tuincentra. Over het algemeen geef ik de voorkeur aan plastic blikken, omdat deze lichter zijn. Ik gebruik vaak de keuken of badkamer wastafel voor water doeleinden. Ik vul elke container meerdere keren tot de rand tot de potgrond grondig vochtig is, en laat elke pot goed leeglopen voordat ik hem terug op de schotel leg.

Het is essentieel om al het water te verwijderen dat in de schoteltjes onder de potten loopt. Als je water in dit gebied laat staan, wordt de beschikbare zuurstof voor de plant via de afvoergaten van de pot verlaagd.

In het verleden, toen ik meer kamerplanten had, gebruikte ik verschillende automatische sproeisystemen. Een dergelijke methode, capillaire matten genoemd, is populair bij Afrikaanse violette telers. Deze matten die op vilt lijken, moeten in een lekvrije bak worden geplaatst. Water wordt aan de schaal toegevoegd totdat de mat grondig nat wordt. Potten worden direct op de mat geplaatst, waardoor het water door de afvoergaten van de potten kan worden opgezogen.

Voor vakantiewater heb ik mijn eigen zelfgemaakte watergeefsystemen gemaakt met katoenen koord. Deze systemen kunnen lonten of plastic buizen gebruiken. Commerciële merken zijn onder meer Dandy en de Waternet Plantsitter, die verkrijgbaar moeten zijn in tuincentra. Het ene uiteinde van de pit of buis wordt in elke pot geplaatst en het andere uiteinde wordt in een reservoir met water geplaatst. Eén versie van Plantsitter biedt een voorraad water van twee weken, genoeg voor ongeveer 30 kamerplanten.

Als er geen automatische sproeisystemen of zelfbewaterende potten worden gebruikt, moet u de potgrond in elke container fysiek controleren. Meestal kan ik het zien door eenvoudig naar de potgrond te kijken of door elke pot op te tillen. De grondloze mixen die ik gebruik, worden lichter van kleur als ze water nodig hebben. Ook voelen containers veel lichter aan wanneer de grond droog wordt.

Voor degenen met slechts een paar kamerplanten zijn individuele watersensoren een optie. Deze waarschuwen u op de een of andere manier wanneer de plant water nodig heeft. Voor elke container is een sensor nodig. Ik gebruik de Wormie Water Sensor, een aantrekkelijke terracottasensor gemaakt door Cobra, die lichter van kleur wordt om aan te geven wanneer de plant water nodig heeft. Een ander merk, de Behold Plant Pet Water Sensor, piept wanneer de grond droog is. Van dit type is mijn favoriet de vogel omdat hij zo decoratief is. Ik gebruik echter geen van deze watersensoren voor mijn cactussen of vetplanten, omdat deze planten de voorkeur geven aan een droge grond.

Dergelijke watersensoren en waterhulpmiddelen vereenvoudigen het water geven aan planten binnenshuis.