Kwetsbare bevolking
Er zijn meerdere onderzoeken uitgevoerd naar patiëntenresultaten met betrekking tot het ontbreken van een ziekteverzekering. Het is keer op keer bewezen dat degenen die niet voldoende dekking hebben slechter uitkomen dan degenen die voldoende dekking hebben. Dit artikel zal zich richten op oncologiepatiënten, die geen goede zorgdekking hebben en hun resultaten. Mensen zonder ziektekostenverzekering krijgen vaak geen aanbevolen screeningstests, dus wanneer ze eindelijk worden gediagnosticeerd, is hun kanker waarschijnlijk uitgezaaid.

Een diagnose van kanker is moeilijk te hanteren in de beste omstandigheden. Kanker is een zeer beangstigende en stressvolle ziekte. De behandelingsopties en het risico op sterfte dragen bij aan dit leed. Patiënten zonder adequate ziekteverzekering, bij wie de diagnose kanker is gesteld, hebben een verhoogde mate van depressie, stress en mortaliteit.

De mensen die in deze categorie vallen, zijn niet de allerarmsten, zoals kan worden gedacht, maar vaak de middenklasse, die niet in aanmerking komt voor federale hulp vanwege hun inkomen, maar zich niet kan veroorloven de buitensporige kosten van een ziektekostenverzekering. Veel privéverzekeringen dekken niet de hoge kosten van veel chemotherapiemiddelen, dus patiënten worden gedwongen om een ​​tweede behandelingslijn te accepteren versus de eerstelijnsmedicatie.

Diagnostische tests om kanker op te sporen zijn erg duur en niet gemakkelijk toegankelijk voor patiënten zonder dekking in de gezondheidszorg die tot een latere diagnose leidt. Hoe verder de ziekte vooruit gaat, hoe slechter de uitkomst van de patiënt.

Kanker wordt bijgedragen aan enkele van de hoogste kosten voor gezondheidszorg, van diagnose tot behandeling. Omdat onverzekerde patiënten meestal geen aanbevolen kankerscreeningen ontvangen, hebben ze meer kans om in een later stadium een ​​kankerdiagnose te krijgen, wanneer ze minder goed te genezen zijn. Het overlevingspercentage is dus veel lager dan die met een goed verzekeringsplan.

De kosten van chemotherapie zijn exorbitant. Eén behandeling kan oplopen tot 50.000 tot 75.000 dollar.

Chirurgische ingrepen kunnen verwoestend zijn als de patiënt niet verzekerd is.

Een ziekenhuisverblijf voor een chirurgische patiënt kan 20 tot 30 duizend dollar bedragen, afhankelijk van de procedure.

Medicijnen om bijwerkingen van chemotherapie en bestraling te bestrijden zijn ook erg duur. Eén Zofran-pil kost 32 dollar, dus hoewel Zofran het meest effectieve anti-emeticum is voor chemotherapie, is Zofran het minst waarschijnlijk voorgeschreven aan iemand zonder adequate ziektekostenverzekering.

Zelfs wanneer een patiënt de behandeling kan betalen, kunnen vervolgonderzoek en tests erg duur zijn. Eén CT-scan is duizenden dollars, oncologiepatiënten moeten deze test regelmatig ondergaan om de effecten van de behandeling te controleren. Er is geen vooruitgang bekend als Ct-Scans, MRI's en laboratoriumtests niet kunnen worden uitgevoerd.

Hoewel we in de Verenigde Staten wonen, zijn naar schatting 47 miljoen mensen onverzekerd. Dit betekent dat 1 op de 10 mensen geen enkele ziektekostenverzekering heeft. Dit is in een land waar de zorgkosten het dubbele zijn van die in andere landen en waar de beste zorgsystemen beschikbaar zijn.

Amerikanen zouden een betere dekking moeten hebben dan enig ander land ter wereld. Maar toch wordt geschat dat 20.000 van de 560.000 mensen die jaarlijks kanker krijgen, weinig of geen ziektekostenverzekering hebben.

De meeste kankerpatiënten voelen zich overweldigd door depressie en stress. Vaak hebben kankerpatiënten lichaamsbeeldveranderingen die verband houden met de ziekte. Stress is de fysieke en emotionele reactie die niet ongebruikelijk is voor de oncologiepatiënt.

Veel patiënten ervaren schuldgevoelens over de ziekte, mogelijke preventieve maatregelen en mogelijke resultaten. Dit kan worden verergerd door het ontbreken van een ziektekostenverzekering. Patiënten willen hun gezin niet financieel belasten en kiezen er mogelijk voor om niet de juiste behandeling te krijgen.

Een oncologische verpleegster, zal getuige zijn van een patiënt die besluit om geen behandeling te accepteren vanwege de financiële verwoesting die het hun familie zal veroorzaken. De verpleegkundige heeft de verantwoordelijkheid om de beslissing van de patiënt te respecteren, maar ook om de patiënt voor te lichten over de beschikbare opties.

Schuld wordt overgedragen door de overlevenden van degenen die ervoor hebben gekozen geen behandeling te ondergaan. De familie moet in deze vergelijking als een geheel worden behandeld. Iedereen moet deel uitmaken van de beslissing, hoe moeilijk dat ook is. De verpleegkundige is verantwoordelijk om het proces te vergemakkelijken.

De American Cancer Society staat in de voorhoede van dit gevecht. Hun website staat vol met informatie voor het publiek om deel te nemen aan de hervorming van de gezondheidszorg op staats- en federaal niveau. Als een verantwoordelijke burger moet iedereen naar het Cancer Action Network, //www.acscan.org/site/PageNavigator/Access_to_Care_Action_Landing gaan om te zien wat zij kunnen doen om het verschil te maken.

Dit is een gemeenschaps- en landelijk probleem, dat een goede kans heeft om jou of iemand van wie je houdt te beïnvloeden.

Video-Instructies: Dit is Tapori — Ecuador (Maart 2024).