Internationale classificatie van ziekten (ICD) 10

• April 20, 2024

De Internationale classificatie van ziekten (ICD) wordt gepubliceerd door de Wereldgezondheidsorganisatie in Genève, Zwitserland. Het omvatte voor het eerst psychische stoornissen in 1948, in zijn zesde editie. In 1959, na wijdverbreide kritiek op zijn classificatieschema, gaf de WHO opdracht tot een wereldwijd onderzoek naar taxonomieën van psychische problemen, uitgevoerd door Stengel. Het onderzoek bracht grote verschillen en substantiële meningsverschillen aan het licht over wat geestesziekte vormde en hoe het zou moeten worden gediagnosticeerd (diagnostische criteria en differentiële diagnoses).

Het was echter pas in 1968 dat de aanbevelingen van Stengel in de achtste editie werden geïmplementeerd. De ICD-8 was beschrijvend en operationeel en verbond zich niet aan enige theorie van etiologie, pathogenese of psychologische dynamiek. Toch droeg het een verwarrende overvloed aan categorieën en stond het ongebreidelde comorbiditeit toe (meerdere diagnoses bij dezelfde patiënt).

De ICD10 was revolutionair. Het bevatte de resultaten van tal van collaboratieve studies en programma's, zowel nationaal als internationaal, en omvatte input van de American Psychiatric Association, de uitgever van de Diagnostic and Statistical Manual (DSM), het equivalent van de ICD in Noord-Amerika). Bijgevolg zijn de ICD en de DSM nu grotendeels vergelijkbaar.

Maar in tegenstelling tot de DSM biedt de ICD twee sets diagnostische criteria voor elke aandoening. Eén lijst is nuttig voor de diagnosticus en zorgt voor enige speelruimte en voor het oefenen van het oordeel door de arts. De andere set is veel preciezer en strikter en bedoeld om door wetenschappers en onderzoekers in hun studies te worden gebruikt. Toch is een derde, vereenvoudigde classificatie van toepassing op de eerstelijnszorg en bevat deze alleen brede categorieën (dementie, eetstoornis, psychotische stoornis, enzovoort).

De ICD10 bespreekt organische, aan drugsgebruik gerelateerde en stress-gerelateerde aandoeningen afzonderlijk. Hoofdstuk F, dat gaat over psychische stoornissen, is verdeeld in tien groepen en elke groep is op zijn beurt weer verdeeld in honderd subeenheden. F2 is dus schizofrenie, F25 is een schizoaffectieve stoornis en F25.1 is een schizoaffectieve stoornis van het depressieve type.

Een internationale studie uitgevoerd in 112 klinische centra in 39 landen heeft aangetoond dat de ICD10 wat betreft persoonlijkheidsstoornis geen betrouwbaar diagnostisch hulpmiddel is (Sartorius et al. 1993). Deze bevindingen werden een jaar later niet herhaald in de VS en Canada.

==============================================================

Auteur Bio

Sam Vaknin is de auteur van Malignant Self Love - Narcissism Revisited and After the Rain - How the West Lost the East. Hij diende als columnist voor Central Europe Review, Global Politician, PopMatters, eBookWeb en coffebreakblog, en als Senior Press Correspondent van United Press International (UPI). Hij was de uitgever van de categorieën geestelijke gezondheid en Midden-Oost-Europa in The Open Directory en Suite101.

Video-Instructies: ICF introductie (April 2024).