EUROPA - GEHEIME SAMENLEVING

• April 20, 2024

Slechts een selecte groep bands uit het midden van de jaren 80 en begin jaren 90 is erin geslaagd vast te houden en geen karikaturen van zichzelf te worden of zichzelf leeg te maken van alle relevantie. Je kunt Europa als een van die bands tellen. Ondanks een marginaliserende naam in termen van wereldwijde reikwijdte, is de muzikale visie van de band niet beperkt tot een publiek over de vijver. Hun nieuwste record Secret Society is een bijna perfect buffet met de meest bevredigende auditieve geneugten die de oren wereldwijd gelukkig zullen maken.



De band die ons een van de meest memorabele nummers uit de jaren 80 heeft gegeven, "The Final Countdown", heeft hun toch al indrukwekkende songwriting verfijnd, waarbij bewegende maar niet-vrolijke ballads worden gecombineerd met hardrockende rockers. Gesterkt door de warme ontvangst gezien hun terugkeerplaat uit 2004, Start from the Dark, gemaakt door dezelfde line-up die The Final Countdown heeft opgenomen --- zanger Joey Tempest, gitarist John Norum, drummer Ian Haugland, bassist John Leven en toetsenist Mic Michaeli, heeft Europa zette het vuur helemaal op.

Melodie verweven met griezelige gitaren, er staat geen enkel slecht nummer op deze plaat en hoe vaak kun je dat zeggen? Het titelnummer, dat van de plaat af komt, is een vrolijk nummer dat bijna vrolijk is in zijn veerkrachtige gang. Tempest is in een geweldige stem en het nummer snelt verder tot het middelste gedeelte waar het een leuke verandering ingaat die langzaam terug rockt naar de manier waarop het begon. De norse gitaar van John Norum versterkt de intro van "Always the Pretenders", een van de hoogtepunten van de plaat en ook de eerste single. Het melodisch eenvoudige refrein is gewoon geweldig en blijft een tijdje in je oren hangen. De eerste geweldige John Norum-solo verschijnt hier en roept stukjes Michael Schenker op.

"Love is Not the Enemy" is tot nu toe wat zwaarder dan de anderen ... geen verrassing, want het is mede geschreven door Norum. Het eerste langzamere nummer "Wish I Could Believe" is gewoon prachtig met Tempest die een boeiende vocaal levert. Het is terug naar de knapperige dingen met "Let the Children Play", hoewel het refrein net zo melodieus is als hier. Het nummer bevat een kinderkoor, dat volgens Norum de 8-jarige zoon van Tempest is met meerdere nummers.

Mijn favoriete stuk hier is "Human After All" waar de band nog een memorabel refrein aflevert. "A Mother's Son" is een ballade, een uitzonderlijk nummer dat misschien wel het stralende moment op de plaat is. "Forever Travelling" heeft nog zo'n geweldig refrein dat deze jongens lijken te kunnen schrijven in hun slaap. De andere nummers zijn ook top, met vooral 'Devil Sings the Blues' voor de uitgebreide solo van Norum.

Ik weet dat ik hier aan het gutsen ben, maar deze plaat is al snel een van mijn favoriete CD's van recent geheugen geworden. Het zit vol met melodische haken, maar is nog steeds knapperig genoeg om gitaarliefhebbers te plezieren. Voor fans wilt u misschien opmerken dat de CD-single van "Always the Pretenders" zowel de radio-bewerking en albumversie van het nummer bevat als live versies van "Flames" (van Out of This World) en "Bijgelovig" (van Start from the Dark).

Als je van melodieuze metal / rock houdt, kun je deze plaat het beste bekijken!

Video-Instructies: FRYSLAN DOK: De grinzen fan Europa, diel 2: de Sami in Zweden (April 2024).