Don's coachingregel nr. 2

• April 19, 2024

Een paar seizoenen geleden, moe van middelmatige afwerking door mijn 10U rec teams, besloot ik alles wat ik als coach deed te onderzoeken om te zien of ik het beter kon doen. Hoewel we niet de nadruk leggen op het winnen van mijn teams (we gebruiken andere statistieken dan overwinningen en verliezen om onze spel- en seizoenprestaties te meten), zou ik liegen als ik zou zeggen: "Ik geef niet om winnen." De waarheid is dat ik ultracompetitief ben en een hekel heb aan Haat Haat te verliezen, en ik was het zat om niet zo goed te doen als ik voelde dat we seizoen in en seizoen uit hadden kunnen doen.

Ik keek naar alles wat ik deed op het softbalveld. Oefen organisatie (of het ontbreken daarvan), slagtechniek, werptechniek, verdedigingsoefeningen, warming-ups vóór het spel, speltactiek en management, batvolgorde, spelersrotatie - noem maar op, ik heb het bestudeerd. Het eerste dat me snel duidelijk werd, was dat ik niet wist waarom ik veel deed van wat ik deed, anders dan wat andere coaches deden. Toen ik rondliep, hadden de meeste van mijn collega's niet veel nagedacht over waarom ze deden wat ze deden, of keken ze me aan alsof ik gek was omdat "Iedereen weet waarom we (voeg hier een specifiek onderwerp in)."

Ik was bezig met dit zelfonderzoek terwijl ik aan mijn eerste All-Star managerbaan begon, gekoppeld aan mijn eerste 12U-team. Hoewel ik mijn twijfels had over de effectiviteit van onze coachingstechnieken, veranderde ik in het begin niet veel. Ik had drie ervaren assistent-coaches die me hielpen, die allemaal volgden wat ik de "same-ol’ same ol "-aanpak zou noemen. We hadden drie weken om ons voor te bereiden op ons eerste toernooi. Het zag er zeker niet zo uit. We hebben onze twee poolspellen verloren met 23-0 en 12-2. Ik herinner me de score van onze bracket-game niet, maar we verloren en het kwam niet in de buurt van een close-game.

Als gevolg hiervan begonnen we te sleutelen aan onze praktijken. Het "eureka" -moment voor mij was het werken met mijn meisjes en hun slaan. Ik had een aantal grote, sterke meisjes in ons team, maar we sloegen maar één bal uit het infield het hele eerste toernooi. Iets met onze battingtechniek ("Squish the bug", "Hands in the ball", enz.) Werkte niet, dus begon ik de meisjes te leren hoe ze moesten slaan zoals mijn vader me leerde. Laag en zie, onze meisjes beginnen de bal hard te slaan !! Het volgende toernooi (ons thuistoernooi) wonnen we onze eerste wedstrijd en speelden de uiteindelijke toernooikampioenen harder dan wie dan ook, waarbij we verloren in een 2-1 hartenbreker. We waren onderweg ... we hadden misschien niet de paarden gehad om te winnen, maar we waren aan het uitzoeken hoe we onze pony's een vechtkans konden geven.

Achteraf gezien had ik nog nooit van 'Squishing the bug' gehoord in al mijn jaren honkbal. Het was echter de standaard battingtechniek die in onze competitie werd onderwezen, dus ik viel in de rij zoals iedereen, omdat ik dacht dat "zij" het beste wisten voor Softbal. Toen ik eenmaal had geconcludeerd dat dit specifieke stukje 'conventionele wijsheid' niet werkte en er een betere manier was, begon ik elke beetje conventionele softbalwijsheid van Softball in twijfel te trekken. Aanvankelijk was er weerstand van mijn assistent-coaches (een van hen stopte) en de ouders omdat we de dingen niet “normaal” deden. Toen we echter begonnen te winnen met dit team waarvan niemand dacht dat het iets zou winnen, begonnen ouders ons het voordeel van de twijfel te geven die op zijn beurt ertoe leidde dat onze spelers meer gingen doen wat we deden, wat tot nog meer succes leidde.

Nu, vier seizoenen later, heb ik zelfs meer succes gehad dan dat eerste seizoen van verandering. Waar ik ooit als onconventioneel (op zijn best) of gek (of erger) werd beschouwd, kopiëren coaches nu wat ze kunnen van mijn aanpak en praktijken omdat ze zien dat het werkt (en omdat ik ze vaker verslaan dan niet). Ik vind het zelfs niet erg - imitatie is de hoogste vorm van vleierij! Ik blijf nieuwe dingen uitproberen en blijf de oude manieren weggooien als een nieuwe manier beter werkt. Als ik dat niet deed, kunnen de coaches die mij kopiëren mij voorbijgaan!

Daarom is regel # 2

Vraag alles. Houd wat logisch is, gooi de rest weg. Ontwikkel zelf oefeningen en technieken als dat nodig is. Conventionele wijsheid is vaak verkeerd.

Don's coachingregels:
1) Stel hoge verwachtingen. De kans is groot dat uw team ze meer dan kan bereiken.
2) Vraag alles. Houd wat logisch is, gooi de rest weg. Ontwikkel zelf oefeningen en technieken als dat nodig is. Conventionele wijsheid is vaak verkeerd.

CoffeBreakBlog Softbal Onderwerp lijst: Coach´s Box, Gezondheid en medisch, Softbalgeschiedenis, Internationaal softbal, Organisaties, Ouders, Professioneel softbal, beoordelingen, regels en voorschriften, scorekeeping, statistieken en analyse, reisbal