Cultureel krediet in de mode
Mode overschrijdt grenzen en is een soort van wat de mensheid verenigt. Elke samenleving heeft een soort kleding die uniek is voor hen. Culturele mode drukt normen en zelfs overtuigingen uit. Wat valt er dan te zeggen voor buitenstaanders die culturele kleding dragen? Is het een vorm van vleierij of gewoon uitbuiting?

De vraag rijst wanneer:
• Blanke vrouwen kleden zich in Afrikaanse kleding of dragen hun haar in vlechten
• Zwarte vrouwen hebben lange, rechte weefsels en blond haar
• Amerikanen draperen zich in kimono's

Ongetwijfeld kunnen al deze voorbeelden zorgen baren.

Kimono's hebben zich bijvoorbeeld op Amerikaanse wijze geëtst. Warenhuizen zoals H&M en Forever 21 droegen deze stijlen verschillende seizoenen. Meisjes van alle rassen kwamen samen om een ​​versie van deze traditionele Japanse mantel te kopen. Er was geen commotie van de pers, omdat dit geen nieuws was; gewoon een andere voorbijgaande trend. Zou er opschudding zijn geweest als inheemse Japanse kleding te koop was? Zou het dan aanstootgevend zijn?

Amerika is het Land van de Vrije en mode volgt die vrijheid van meningsuiting. We beweren een slakom van culturen te zijn (vaak als een smeltkroes in pogingen om de samenhang van naties te beschrijven). Dus, als we een kimono dragen of misschien een Dashiki, is dit gewoon de kracht van keuze of heeft het überhaupt betekenis?

Daar was inderdaad controverse toen voormalig NAACP-leider van het Spokane-hoofdstuk Rachel Dolezal, geïdentificeerd als zwart, vlechten droeg en een gebruinde huid had. Dat deed ze vele jaren, temidden van de bewering van haar biologische ouders dat ze blank was. Dolezal werd gevraagd af te treden vanwege haar valse veronderstelling van identiteit. Overal op sociale media was er terugslag, vooral van de zwarte gemeenschap, die haar ervan beschuldigde zich zwarte cultuur toe te eigenen. Mensen waren op zijn zachtst gezegd helemaal niet geamuseerd of gevleid.

Wanneer is het goed om culturele kleding aan te nemen? Moet de drager toestemming vragen? Moeten Amerikanen goedkeuring vragen voordat ze zich sieren in hoofddoeken, Kufis of Kente-stoffen? Zijn dit zelfs legitieme vragen?

Sommige mensen kunnen de regel van het waarderen van culturen handhaven zonder hun identiteit te stelen, zoals in het imperialisme. Anderen richten zich misschien gewoon op de vrijheid van meningsuiting zonder de geschiedenis van inheemse stukken te beschouwen. De sleutel is om grenzen te respecteren. Daar is een fijne lijn tussen bewondering en uitbuiting; ook heilig voor religieuze kleding. Bewondering is plezier hebben in iemand voor iets, terwijl uitbuiting dit plezier gebruikt voor winst of persoonlijk gewin.

Nu religie opzij zetten, het kan wordt gezegd dat je verstandig kiest bij het dragen van je volgende kledingstuk met tribalprint, omdat sommige inboorlingen dit aanstootgevend kunnen vinden. Maar in de wetenschap dat mode globale stijlen aanneemt als artistieke vrijheid, wat is de voorzichtigheidsregel?

We zullen het nooit weten.

Video-Instructies: Maisa Culturele Groep Suriname_Maisa (Album) (April 2024).