Veranderingen in verdriet na verloop van tijd

• April 25, 2024

Als je een miskraam hebt gehad, een kind hebt verloren of zelfs ander verlies hebt ervaren, kunnen mensen je aanmoedigen om eroverheen te komen. Je vraagt ​​je misschien af ​​hoe lang het zal duren voordat je je beter voelt. Ik denk niet dat je zo'n verlies echt te boven komt, maar ik denk wel dat de aard van je verdriet na verloop van tijd zal veranderen.

Toen ik mijn miskraam had en mijn dochter verloor, had ik het gevoel dat mijn verdriet aanvankelijk verlamde. Ik voelde dat ik nooit vooruit zou kunnen gaan. Ik voelde dat ik me misschien nooit meer beter zou voelen. Ik voelde me vastzitten. Ik kan me herinneren dat ik naar Walmart's baby-gangpad ging om een ​​babygeschenk te kopen voor de babydouche van mijn schoonzus. Het was na mijn tweede of derde miskraam. Ik kreeg een volledige paniekaanval. Ik kon niet ademen en ik voelde me alsof een gigantische vuist om me heen was gesloten. Ik was er zeker van dat ik de eerste persoon in de geschiedenis zou worden die gewoon in stof zou veranderen omdat haar verdriet zo diepgaand en allesomvattend was.

Conventioneel advies voor overweldigende situaties is om het één dag tegelijk in te nemen. Het is een goed advies, maar op het hoogtepunt van mijn verdriet moest ik mijn leven in nog kleinere stukjes breken. Soms waren ze erg klein. Zoals in "als ik het volgende uur gewoon door kan komen" of "als ik de volgende 5 minuten gewoon kan beheren."

Ik moet denken aan het personage Tom Hanks in de film Sleepless in Seattle. Nadat hij zijn vrouw heeft verloren, zegt hij dat hij zichzelf eraan moet blijven herinneren om in en uit te ademen. Uiteindelijk hoopt hij dat hij zichzelf niet meer hoeft te herinneren. Verdriet kan echt zo verlammend zijn dat je moet onthouden om te blijven ademen.

Het is tien jaar geleden sinds mijn eerste miskraam. Het is vier jaar geleden dat ik mijn dochter verloor. Ik kan niet zeggen dat verdriet me nooit bezoekt. Ik kan zeggen dat het niet langer een constante metgezel is. Als het er is, weet ik dat ik vooruit kan en zal blijven sjokken. Dat ik zal overleven en aan de andere kant naar een plaats zal komen waar dat verdriet afneemt. Ik weet dat ik me uiteindelijk beter zal voelen.

Dit is heel anders dan het zijn van verdriet waar je je niet kunt voorstellen dat je je ooit beter zou voelen. Ik kan je het advies geven dat 'het beter wordt'. En dat zal lukken, maar het klinkt redelijk saai als je je nog steeds probeert te herinneren dat je moet ademen. Het enige dat u kunt doen, is doorgaan op uw eigen manier. Sommige dagen kunnen die stappen erg klein zijn. Sommige dagen lijken ze onbestaande. Helaas is er geen routekaart voor rouw, maar uiteindelijk verandert verdriet in de textuur.

Video-Instructies: Ridders van Gelre 5 maart 2018 - De ondergang (April 2024).